Αν πιστέψουμε πως αυτός ο πήλινος
κυριούλης που στήθηκε στην Αγία Νάπα είναι ο Γιώργος Σεφέρης, σίγουρα θα
αναρωτιέται πού βρέθηκε και τι δουλειά έχει αυτός εκεί πέρα ανάμεσα σε
μεθυσμένους τουρίστες, φωτεινές ταμπέλες, ακαλαίσθητα κτίσματα, μεγάλα
ξενοδοχεία, υδατοπάρκα, κράχτες, μαρίνες και πολυτελείς επαύλεις. Ο
ίδιος μιλούσε για έναν τόπο όπου ένας άγγελος τραβούσε μαζί με τους
ψαράδες τα δίχτυα, τα οποία το φως του ήλιου τα έκανε να μοιάζουν χρυσά.
Μιλούσε για τον αγέρα που διαπερνούσε τη γέρικη συκομουριά παίζοντας με
τα πουλιά και τα κλωνιά, για θυμάρι και δεντρολιβανιά. Πού βρίσκομαι,
θα αναρωτιέται τώρα, τι είναι όλα αυτά; Ανάπτυξη είναι. Έτσι ονομάζεται
στις μέρες μας όλο αυτό, που όσοι έζησαν σε άλλες εποχές, δεν μπορούν να
καταλάβουν.
Η προτομή έγινε με πρωτοβουλία του υπουργού Εξωτερικών, λόγω -μάλλον- της πρεσβευτικής ιδιότητας του ποιητή. Θα μπορούσε να είχε γίνει και με πρωτοβουλία του υφυπουργού Τουρισμού για εμπλουτισμό του τουριστικού μας προϊόντος. Μαζί με τις κλειδαριές και όλα τα υπόλοιπα. Η δημιουργός της προτομής εξέφρασε χαρά «για την τιμή που της έγινε να φιλοτεχνήσει την προτομή ενός ποιητή που ανήκει στην παγκόσμια ελίτ», ο αντιδήμαρχος χαρακτήρισε το έργο «πολύ σημαντικό» κι ο πρόεδρος του Διεθνούς Συμποσίου Γλυπτικής «εξαιρετικό». Κι ο ποιητής αναρωτιέται τι δουλειά έχει με όλα αυτά.
chrystalla@phileleftheros.com