Ένα ιστορικό ντοκουμέντο από τη ΠΓΔΜ

Οι προφητικοί διάλογοι των αρχηγών στην ΠΓΔΜ για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα

• 

Τα πρακτικά των δύο συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών της ΠΓΔΜ στις 27 Ιανουαρίου 2018 και 19 Μαΐου 2018, τα οποία είχε φέρει στο φως της δημοσιότητας η «Κ» τον περασμένο Οκτώβριο, με αντικείμενο τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα για το ονοματολογικό, δείχνουν ότι οι μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας ήταν, ως ένα βαθμό, αναμενόμενες.
Όπως προκύπτει από τους διαλόγους μεταξύ των πολιτικών αρχηγών που παρατίθενται αναλυτικά, ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Ζόραν Ζάεφ είχε «προβλέψει» τη διάσπαση της κυβερνητικής συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών καθώς και η υπερψήφισή της από το Ποτάμι.

Eλληνας το γένος, Εβραίος το θρήσκευμα

Ευστάθιος Χ. Λιανός - Λιάντης: Eλληνας το γένος, Εβραίος το θρήσκευμα

Ευστάθιος Χ. Λιανός - Λιάντης*

• 

Σημαντικοί σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν ότι ο μεγαλύτερος ποιητής του Βυζαντίου κι ο μεγαλύτερος ποιητής του νεότερου Ελληνισμού είχαν εβραϊκή καταγωγή. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο Ρωμανός ο Μελωδός και ο Διονύσιος Σολωμός έπιναν από την ίδια πηγή της παράδοσης που ξεκίνησε στα αλεξανδρινά χρόνια και κορυφώθηκε με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, που παρά τις συντακτικές του ανασφάλειες έγραψε το ποιητικότερο των Ευαγγελίων και τη φοβερή Αποκάλυψη. Αναφέρομαι στην ποίηση γιατί αποτελεί την άρτια και ιδανική έκφραση της «Ελλάδος φωνής». Ο Ιουδαϊκός Ελληνισμός, αποτελώντας ευμαρή συνένωση δύο κραταιών παραδόσεων, στάθηκε από την αρχή του ποιητικός. Η ανάγκη των Εβραίων να λατρέψουν τον Θεό στην ελληνική γλώσσα δημιούργησε τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, έργο τόσο θαυμάσιο ώστε έφτασε να αντικαταστήσει το πρωτότυπο των Γραφών και να κυριαρχήσει στον εβραϊκό κόσμο μέχρι τον 7ο μ.Χ. αιώνα.

Το κενό μετά την αποχώρηση Μίτσελ. Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση

Σίγουρα μια παραίτηση που κάνει ζημιά σε Ελλάδα και Κύπρο

ΕΝΤΙ ΖΕΜΕΝΙΔΗΣ*

• 

«Δεν θα δούμε φιλικά κανενός είδους παρενόχληση στην κυπριακή ΑΟΖ, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην «Κ» (16/12/2018) ο τέως βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Γουές Μίτσελ. Ευρωπαίοι επιτετραμμένοι στην Ουάσιγκτον εκτιμούν ότι η παραίτησή του συνιστά αρνητική εξέλιξη με συνέπειες για Ελλάδα και Κύπρο.

Οταν ο πρόεδρος Τραμπ διόρισε τον Γουές Μίτσελ βοηθό υπουργό Εξωτερικών για τις ευρασιατικές υποθέσεις τον Ιούλιο του 2017, ο αμερικανικός Τύπος και όσοι ασχολούνται με την εξωτερική πολιτική είχαν ξοδέψει αρκετούς μήνες ασκώντας κριτική στον πρόεδρο για το γεγονός ότι είχε αφήσει μια τόσο σημαντική θέση κενή για τόσο μεγάλο διάστημα. Δεδομένων των εντάσεων με Ρωσία και Τουρκία, αλλά και των ανησυχιών των Ευρωπαίων συμμάχων για τη δέσμευση των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, πολλοί διερωτώντο πώς θα τα κατάφερνε η κυβέρνηση Τραμπ να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα όταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος έλειπε από τη θέση του.

Ευρωεκλογές και Ακροδεξιά

Στέφανος Κωνσταντινίδης

Παραφράζοντας τον Μαρξ, ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, αυτό της Άκρας Δεξιάς. Και η ανησυχία μεγαλώνει όσο πλησιάζουν  οι ευροεκλογές. Παλιά φαντάσματα επανεμφανίζονται εκεί που οι Ευρωπαίοι νόμιζαν πως τα είχαν θάψει για πάντα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Φυσικά το φαινόμενο μιας Ακροδεξιάς που καλπάζει δεν είναι μόνο ευρωπαϊκό φαινόμενο. Ξεκινά από τις ΗΠΑ με την άνοδο του Τραμπ στην εξουσία, που ενισχύει πολιτικά και ιδεολογικά την Ακροδεξιά στον υπόλοιπο κόσμο. Τελευταίο επεισόδιο της ανόδου της Άκρας Δεξιάς σε παγκόσμιο επίπεδο η εκλογή στη Βραζιλία του Ζαΐχ Μπολσονάρο, επικεφαλής της μεγαλύτερης χώρας της Λατινικής Αμερικής. Ενός ανθρώπου με φασιστικές αντιλήψεις, ακραίου νεοφιλελεύθερου και θαυμαστή της στρατιωτικής δικτατορίας στη χώρα του.
 

Στην Ευρώπη η άνοδος της Ακροδεξιάς είναι θεαματική. Στη Γερμανία το ακροδεξιό κόμμα AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία ) κατάφερε να έχει κοινοβουλευτική παρουσία τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Στην Ιταλία η Λέγκα του Βορρά είναι στην κυβέρνηση το Κίνημα των 5 Αστέρων. Στην Αυστρία το Κόμμα Ελευθερίας κατάφερε θεαματική άνοδο και συμμετοχή στην κυβέρνηση. Στην Ουγγαρία ο Βίκτωρ Ορμπάν και το Fidesz το κόμμα του, διανύουν την τρίτη θητεία τους στην κυβέρνηση με ακροδεξιές πολιτικές, μολονότι αποποιούνται την εικέτα του ακροδεξιού. Στη Γαλλία το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν αποτελεί σχολή για την υπόλοιπη Ευρώπη. Θα μπορούσε κάποιος να συνεχίσει την παρουσίαση των ακροδεξιών κομμάτων και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, αν ο χώρος το επέτρεπε σ' ένα σύντομο άρθρο, όπου με κοινοβουλευτική παρουσία επηρεάζουν την πολιτική ζωή των χωρών τους. Διότι και εκεί που δεν συμμετέχουν στην κυβέρνηση κατάφεραν να επιβάλουν στα παραδοσιακά κόμματα της Δεξιάς να υιοθετήσουν από συντηρητικές έως ακροδεξιές θέσεις σε πολλαπλά θέματα. Η επίδραση της Ακροδεξιάς επεκτείνεται ακόμη σχεδόν σε όλο το ευρωπαϊκό πολιτικό φάσμα.

Κόμματα -μεσίτες. Το καταστροφικό πελατειακό κράτος

 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΕΔΟΣ

Η υπέροχη ιστορία του Στέφανου Τσιτσιπά, η διεθνής καταξίωση του Γιώργου Λάνθιμου, τα ποικίλα success stories πολλών Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό, λιγότερο γνωστά, είναι πάντα μια ευκαιρία αναστοχασμού όλων μας. Πέρα από τα αναμενόμενα θετικά συναισθήματα για την επιτυχία ενός συμπατριώτη, δημιουργούνται σχεδόν ταυτόχρονα ερωτήματα. Το πιο βασικό συμπυκνώνεται περίπου ως εξής: «Γιατί επιτυγχάνουν στο εξωτερικό και όχι στην πατρίδα τους;». Δεδομένου ότι ο Τσιτσιπάς, ο Λάνθιμος ή ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης είναι δημιουργήματα –αρχικά– του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, της εγχώριας κοινωνικής ζωής. Γεννήθηκαν στην Ελλάδα, μεγάλωσαν στην Ελλάδα, ξεκίνησαν τη ζωή τους στην Ελλάδα, αλλά κάποια στιγμή αποφάσισαν να αναζητήσουν την τύχη τους μακριά από τη χώρα.

Η απάντηση είναι απλή και ευκρινής. Ο πελατειασμός και η επικράτηση των δικτύων που είναι συνδεδεμένα με τα εκάστοτε κόμματα εξουσίας δεν αφήνουν περιθώρια για κανενός είδους ατομική πρωτοβουλία. Τα κόμματα, αδιαμφισβητήτως απαραίτητα ως πυλώνες στήριξης της δημοκρατίας, λειτουργούν σαν να είναι οι αποκλειστικοί διαμεσολαβητές για την επαγγελματική ανέλιξη όχι μόνο στον δημόσιο τομέα, αλλά με πλοκάμια και στον ιδιωτικό. Η χώρα είναι μικρή. Ολοι, σιωπηρά, έχουν αποδεχθεί αυτή την εφαρμοσμένη πραγματικότητα, η οποία αποτελεί κοινό μυστικό.

Συμφωνία των Πρεσπών: Η επόμενη μέρα

Stephanos Constantinides

Στέφανος Κωνσταντινίδης

Η επόμενη μέρα μετά τη ψηφοφορία στη Βουλή των Ελλήνων για τη συμφωνία των Πρεσπών θα κριθεί σε δύο επίπεδα:
Το Διεθνές και το Εσωτερικό.
Στο διεθνές επίπεδο η Ελλάδα-με εξαίρεση τη Μόσχα-δέχεται από παντού χειροκροτήματα! Ο διεθνής παράγοντας, στο μέτρο που επηρεάζονται άμεσα συμφέροντα Αμερικανών και Ευρωπαίων, δύσκολα θα επιτρέψει παρεκλίσεις από τη συμφωνία.
Στο εσωτερικό ο χρόνος θα δείξει αν η συμφωνία των Πρεσπών θα διαμορφώσει ένα νέο, διαφορετικό πολιτικό πεδίο. Πάντως μια πρώτη δημοσκόπηση για το ΣΚΑΪ-δημοσιεύεται στη σημερινή "Καθημερινή"- σε πλήρη συζήτηση της συμφωνίας των Πρεσπών-δείχνει τη ΝΔ να χάνει 0,5% σε σχέση με τον Δεκέμβριο! Και ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης μόλις χάνει 0,5%. Μόνο η Χρυσή Αυγή κερδίζει 1%. Η ΝΔ έπρεπε να πετά τώρα και δεν καταφέρνει να ξεπεράσει το 33%! Ο δε ΣΥΡΙΖΑ σταθερά στο 23%. Αν κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί και από τις επόμενες δημοσκοπήσεις, και οι εκλογές ακόμη μπορεί να "παιχτούν" ! Φυσικά οι ενδείξεις που έχουμε δείχνουν ότι η ΝΔ θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει αντοχή. Και μάλιστα με μια συσπείρωση πολύ χαμηλή σε σχέση με την πολύ υψηλή συσπείρωση της ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον θα απορροφήσει σταδιακά όλη την Κεντροαριστερά, ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος της, ενώ η ΝΔ θα χάνει από την Ακροδεξιά. Ξανά όμως , είναι πολύ νωρίς για οριστικά συμπεράσματα

Υπερψηφίστηκε με 153 «ναι» η συμφωνία των Πρεσπών

• 

Υπερψηφίστηκε το μεσημέρι της Παρασκευής από την Εθνική Αντιπροσωπεία με 153 «ναι» η συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή. «Οχι» ψήφισαν 146 βουλευτές και «παρών» ένας βουλευτής.
Κατά τη διάρκεια της κρίσιμης ψηφοφορίας μεταξύ αυτών που ψήφισαν «ναι» ήταν και ο Σταύρος Θεοδωράκης, ενώ οι δύο πρώην βουλευτές του Ποταμιού, Γρηγόρης Ψαριανός και Γιώργος Αμυράς, ψήφισαν κατά συνείδηση.
Ειδικότερα, ο κ. Ψαριανός ψήφισε «παρών» στη συμφωνία, ενώ ο Γιώργος Αμυράς ψήφισε «όχι», λίγο νωρίτερα, ο τρίτος βουλευτής που αποχώρησε από το Ποτάμι ο Σπύρος Λυκούδης, ψήφισε «ναι».
«Ναι» στη Συμφωνία των Πρεσπών ψήφισε η Κατερίνα Παπακώστα, ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, ο Γιώργος Μαυρωτάς, ο Σπύρος Δανέλλης και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος.

Τέλος τα… ταξίδια για τα Ηλιοτρόπια του Βαν Γκογκ

Τα Ηλιοτρόπια του Βίνσεντ Βαν Γκογκ, από τους πιο διάσημους πίνακές του, δεν θα ταξιδεύουν πια στο εξωτερικό επειδή είναι πολύ εύθραυστα, ανακοίνωσε σήμερα το μουσείο που είναι αφιερωμένο στον ολλανδό μετα-ιμπρεσιονιστή ζωγράφο (1853–1890). Το Μουσείο Βαν Γκογκ του Αμστερνταμ ανακοίνωσε τα αποτελέσματα διεθνούς έρευνας, κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση του πίνακα είναι «σταθερή αλλά εύθραυστη. Για τον λόγο αυτό αποφασίσαμε τα Ηλιοτρόπια να μην ταξιδεύουν πλέον. Αυτό το αριστούργημα της συλλογής θα μείνει μόνιμα στο μουσείο», δήλωσε ο διευθυντής του Αλεξ Ρούγκερ. Ο πίνακας, που φιλοτεχνήθηκε πριν από 130 χρόνια, υποβάλλεται σε λεπτομερή εξέταση από το 2016 από ολλανδούς ειδικούς, σε συνεργασία με βέλγους, ιταλούς και πολωνούς συναδέλφους τους. Για την έρευνα χρησιμοποιήθηκαν οι πιο σύγχρονες τεχνικές, προκειμένου να συλλεχθούν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τον πίνακα, κυρίως για την τωρινή του κατάσταση και για τα υλικά που είχε χρησιμοποιήσει ο ζωγράφος.

Ένα επίκαιρο ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου

Ο πίνακας του Εγγονόπουλου Για τον Εμφύλιο Πόλεμο

 

Η ιστορία!

τι αβασάνιστες πληροφορίες συνεκράτησε

τι λανθασμένες φήμες μάς μετέδωσε!

Πόσα χουνέρια και τι πλεκτάνες:

Α! η Κλειώ! Μα βέβαιο

πως εσημείωνε ό,τι κι αν άκουγε:

φαίνεται πως πολύ λίγο θα την σκότιζε

ν' αντιληφθή

τι ήτανε αλήθεια

και τι δεν ήταν!

Μια ολόκληρη ζωή σπουδής και προσοχής και έρευνας

μας επιτρέπει σήμερα

ν' αποκαλύψουμε - να πούμε -

πως όλα τα περί Πανδώρας

και του κουτιού της

είναι ανάξια λόγου παραμύθια...

Ούτε η Πανδώρα ούτε οι θεοί

βάλανε τίποτα μες στο κουτί

κι ούτε με τ' άνοιγμα

φύγαν τα δώρα

(που δεν υπήρχαν).

Προσποιήσεις ψευτιές (φτηνές ψευτιές)

ανέντιμες υποσχέσεις και προδοσίες

μας κάναν να

πιστέψουμε πως κάτι έκλεινε μέσα στο

κουτί

που είχε η Πανδώρα!

Κι αν υπήρξαμε μωρόπιστοι

άνθρωποι και κουτοί

(πρώτος εγώ)

πάντως είμαι σε θέση σήμερα

να βεβαιώσω

πως και κουτί

(ν' ανήκη στην Πανδώρα)

ακόμη δεν υπήρχε!

Nίκος Εγγονόπουλος

Τοξική Ελλάδα

Στέφανος Κωνσταντινίδη

  









Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μες στη Χώρα

Κωστής Παλαμάς
  

Η κυβένηση Τσίπρα πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στην ελληνική Βουλή. Όσοι παραπονούνται, όχι άδικα, για το επίπεδο των συζητήσεων που προηγήθηκαν μπορούν να παρηγορηθούν με όσα συνέβαιναν την ίδια ώρα στη βρετανική Βουλή! Στο λίκνο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Όπου το επίπεδο δεν ήταν και πολύ καλύτερο από το δικό μας. Και όπου το σίριαλ του Brexit γελοιοποεί τους βρετανικούς θεσμούς. Φυσικά αυτό δεν απαλλάσσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα από τις ευθύνες του. Από τη χρεοκοπία του.

Τοξικό το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα σε μια στιγμή που η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με δύσκολα προβλήματα και απειλείται η εθνική της κυριαρχία. Τοξικό και εμφυλιοπολεμικό. Δεν είναι ότι δεν έχει ευθύνες ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση Τσίπρα. Ασήκωτες είναι οι ευθύνες τους σε σχέση με αυτά που υποσχέθηκαν και αυτά που έκαναν. Μια υποτίθεται αριστερή κυβέρνηση. Αλλά και αυτή η λύσσα μιας ρεβανσιστικής Δεξιάς για την εξουσία προμηνύει ακόμη τα χειρότερα. Και διανοούμενοι να στοιχίζονται πίσω από αυτή τη μητσοτακική νεοφιλελεύθερη Δεξιά και να περιμένουν από αυτήν τη σωτηρία! 

Τοξικό το κλίμα και λείπουν οι κριτικές φωνές για όσα συμβαίνουν και απαξιώνουν κάθε μέρα ακόμη περισσότερο την ελληνική πολιτική ζωή, το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και επιβραβεύουν τον ηθικό ξεπεσμό. Τα αδιέξοδα συσσωρεύονται και οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι συστοιχίζονται κομματικά, δεν έχουν ανεξάρτητη φωνή που να ξεφεύγει από αυτή την τοξικότητα, φωνή που να καθοδηγεί. «Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μες στη Χώρα», όπως το είπε κάποτε ο ποιητής, ο Κωστής Παλαμάς, για μιαν άλλη εποχή βέβαια, αλλά με τη διάγνωσή του να ισχύει και για τη σημερινή.

Η ελληνική πλευρά της Αιθιοπίας

ΕΛΕΝΗ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗ

• 
  Παιδιά σε σχολική εορτή στην Αντίς Αμπέμπα για την 25η Μαρτίου. Η ελληνική κοινότητα κρατάει τις παραδόσεις με ευλάβεια.

ΑΙΘΙΟΠΙΑ-ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Είναι 10 το πρωί της Κυριακής 16 Δεκεμβρίου. Στον Αγιο Φρουμέντιο, στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της Αντίς Αμπέμπα, ο κόσμος στα στασίδια λιγοστός. Μερικοί Ελληνες που έχουν βρεθεί στην αιθιοπική πρωτεύουσα προσωρινά, αλλά και λίγα παιδιά Αιθίοπες ελληνικής καταγωγής.
Στο Πάτερ ημών ο πατήρ Χρυσόστομος κάνει ένα ελαφρύ νεύμα και τα παιδιά έρχονται και στέκονται όλα μπροστά του δίπλα σε μία ελληνική σημαία. Μερικά λένε κάποιες λέξεις του Πάτερ ημών στα ελληνικά, ενώ όταν το λέει στα αιθιοπικά τότε όλα μαζί επαναλαμβάνουν την προσευχή μαζί του.

Οι Έλληνες στη Βρετανία

Ιστορίες επιτυχίας Ελλήνων στο Ηνωμένο Βασίλειο

ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

• 
  Περίπου τέσσερις στους δέκα κατοίκους του Λονδίνου είναι πολίτες άλλης χώρας, καθιστώντας το μία από τις πιο πολυπολιτισμικές πρωτεύουσες του πλανήτη.

Το πολιτικό φιάσκο της συμφωνίας του Brexit, που απασχόλησε τη Μεγάλη Βρετανία κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, δημιούργησε μια ποικιλία αντιδράσεων – ωστόσο, για τους περισσότερους από τριάμισι εκατομμύρια πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που διαμένουν στη χώρα το αίσθημα ήταν κοινό. Με νευρικότητα και αβεβαιότητα για την προστασία των δικαιωμάτων τους αντέδρασαν οι πολίτες της Ε.Ε., ξεκινώντας μάλιστα μια ηλεκτρονική καμπάνια με το σύνθημα «Πάει πολύς καιρός που ζούμε στο κενό».
Χιλιάδες Βρετανοί εργοδότες έστειλαν καθησυχαστικά ηλεκτρονικά μηνύματα στους Ευρωπαίους εργαζόμενούς τους, γεμάτα υποσχέσεις πως, ανεξαρτήτως της τελικής έκβασης του Brexit, οι ίδιοι θα κάνουν τα πάντα για να τους κρατήσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο το νομικό πλαίσιο της παραμονής τους δεν έχει διαλευκανθεί, και ένα τεράστιο ερώτημα συνεχίζει να επισκιάζει το μέλλον των Ευρωπαίων πολιτών στη χώρα.

Υποκατώτατα πράξαμε κι υποκατώτατα ανεχθήκαμε…

Αν ο υποκατώτατος, ως μισθός, μας αφήνει, η λεξιλογική και η συνειδησιακή διεύρυνση που μας έφερε, ήρθε για να μείνει και θα την κουβαλάμε ιστορικά σαν σφραγίδα. Υποκατώτατα πράξαμε, υποκατώτατα παραλείψαμε ν’ αντιδράσουμε, υποκατώτατα ανεχθήκαμε Πηγή: Protagon.gr

Στάθης Παχίδης Στάθης Παχίδης Πηγή: Protagon.gr

 

Στάθης Παχίδης

Υποκατώτατα πράξαμε κι υποκατώτατα ανεχθήκαμε… Αν ο υποκατώτατος, ως μισθός, μας αφήνει, η λεξιλογική και η συνειδησιακή διεύρυνση που μας έφερε, ήρθε για να μείνει και θα την κουβαλάμε ιστορικά σαν σφραγίδα. Υποκατώτατα πράξαμε, υποκατώτατα παραλείψαμε ν’ αντιδράσουμε, υποκατώτατα ανεχθήκαμε Πηγή: Protagon.gr

 Αν ο υποκατώτατος, ως μισθός, μας αφήνει, η λεξιλογική και η συνειδησιακή διεύρυνση που μας έφερε, ήρθε για να μείνει και θα την κουβαλάμε ιστορικά σαν σφραγίδα. Υποκατώτατα πράξαμε, υποκατώτατα παραλείψαμε ν’ αντιδράσουμε, υποκατώτατα ανεχθήκαμε.

  

Τι να ‘χε καταλάβει τότε, αλλά και τι να θυμάται σήμερα, άραγε, εκείνος ο δύσμοιρος τεχνοκράτης του Υπουργείου που έγραψε ιστορία, όταν του ανατέθηκε τον Φλεβάρη του 2012 επί κυβέρνησης Παπαδήμου ως προαπαιτούμενη η μετάφραση του αγγλικού όρου «subminimum wage»; Επρεπε να βρεθεί η λέξη-κλειδί για την εφαρμογή της ιδεοληψίας μιας επιτροπής σοφών για τα εργασιακά που, με μόνο κριτήριο το νεαρό της ηλικίας, επέμειναν τάχα να τονώσουν την απασχόληση με την προς τα βάραθρα συμπίεση της κατώτατης αμοιβής των νέων. Μια που είχαν βρει παπά, είπαν να…υποκατωτατοποιήσουν καμπόσους. Μπααααμ και έγραψε ο μεταφραστής: εφευρέθηκε ο «υποκατώτατος» μισθός, αυτός που ισχύει για νέους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα ηλικίας έως 24 ετών, δηλαδή τα 511 ευρώ μεικτά ή 428 ευρώ καθαρά. Πότε θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός; Πατήστε εδώ Είχε Lower ο μεταφραστής και βρήκε μόνος του τη μετάφραση ή ζήτησε τα φώτα καμιάς υπηρεσιακής επιτροπής, κανενός αγγλοσπουδαγμένου συναδέλφου ή καμιάς ξαδέλφης φιλολόγου; Κανείς ποτέ δε θα μας πει– έμεινε μια ολόκληρη γενιά παιδιών για επτά χρόνια με τον «υποκατώτατο» στο χέρι. Ο νεολογισμός «υποκατώτατος», με δυο συνεχόμενα σκαλιά πορείας προς την πτώση (και υπό και κάτω) αλλά και με τον υπερθετικό βαθμό, γίνεται ακόμη πιο φοβερός από το αγγλικό πρωτότυπο. Η φιλολογική ανάλυση του όρου λέει πως έχουμε καταφανώς πλεονασμό και λεκτικό πληθωρισμό: πιο κάτω δεν έχει, ένα με το χώμα, ένα με το σχεδόν τίποτα. Μια γλώσσα κατοικούμε κι όχι μια χώρα και έτσι, ως υποκατώτατος, ζήσε και κάνε όνειρα με 428 ευρώ τον μήνα. Είχε προηγηθεί, βέβαια, η λαϊκή μούσα και ο Μητροπάνος με τον υποβιβαστικό στίχο «Κάτω, κάτω και πιο κάτω -ξέπεσες πιο παρακάτω- κρίμα βρε σε σένανε» αλλά εκεί αποδιδόταν και η ευθύνη. Το κρίμα δεν πάει ούτε στον έρμο τον υποκατώτατο ούτε στον μεταφραστή-υπάλληλο. Το βάρος, η ευθύνη και η ντροπή βαραίνει την ιδέα και την πρόθεση να φτωχοποιείς νέα παιδιά σε ανάγκη κι ανεργία βάζοντας τους και την ετικέτα «υποκατώτατος». Με τι ψυχολογία, με τι ελπίδες και αισιοδοξία να ξεκινήσουν τον εργασιακό βίο τους; Αλλά και πόσο μπορεί ανομολόγητα να υποβλέπεις τη νιότη τους, σαν μειονέκτημα και σαν έλλειψη, όταν με τον μπαλτά επιλέγεις να περικόψεις και να τα κατατάξεις υποκατώτατα; Θα μπορούσε να είναι ευχάριστη είδηση, αν δεν υπήρχε το ερωτηματικό πώς θα αντιδράσει η εργασιακή πιάτσα: καταργείται οσονούπω ο υποκατώτατος μισθός και μακάρι οι υποκατώτατοι (περίπου 7,6% του ιδιωτικού τομέα για το 2017) να πάρουν προαγωγή για τον κατώτατο μαζί με τα 20-30 ευρώ το μήνα. Κάτι θα ‘ναι κι αυτό μέσα στον χαλασμό. Κι αν ο υποκατώτατος, ως μισθός, μας αφήνει, η λεξιλογική και η συνειδησιακή διεύρυνση που μας έφερε, ήρθε για να μείνει και θα την κουβαλάμε ιστορικά σαν σφραγίδα. Εμείς οι υπόλοιποι, οι από τύχη και μόνο λίγο πιο πάνω από το κάτω και το υποκάτω (μεσοτοιχία κανονική, λέμε), υποκατώτατα πράξαμε, υποκατώτατα παραλείψαμε ν’ αντιδράσουμε, υποκατώτατα ανεχθήκαμε.  

Πηγή: Protagon.gr, 14 \01\2019

Υποκατώτατα πράξαμε κι υποκατώτατα ανεχθήκαμε… Αν ο υποκατώτατος, ως μισθός, μας αφήνει, η λεξιλογική και η συνειδησιακή διεύρυνση που μας έφερε, ήρθε για να μείνει και θα την κουβαλάμε ιστορικά σαν σφραγίδα. Υποκατώτατα πράξαμε, υποκατώτατα παραλείψαμε ν’ αντιδράσουμε, υποκατώτατα ανεχθήκαμε Στάθης Παχίδης Στάθης Παχίδης 14 Ιανουαρίου 2019, 10:50 facebook twitter 5 email Τι να ‘χε καταλάβει τότε, αλλά και τι να θυμάται σήμερα, άραγε, εκείνος ο δύσμοιρος τεχνοκράτης του Υπουργείου που έγραψε ιστορία, όταν του ανατέθηκε τον Φλεβάρη του 2012 επί κυβέρνησης Παπαδήμου ως προαπαιτούμενη η μετάφραση του αγγλικού όρου «subminimum wage»; Επρεπε να βρεθεί η λέξη-κλειδί για την εφαρμογή της ιδεοληψίας μιας επιτροπής σοφών για τα εργασιακά που, με μόνο κριτήριο το νεαρό της ηλικίας, επέμειναν τάχα να τονώσουν την απασχόληση με την προς τα βάραθρα συμπίεση της κατώτατης αμοιβής των νέων. Μια που είχαν βρει παπά, είπαν να…υποκατωτατοποιήσουν καμπόσους. Μπααααμ και έγραψε ο μεταφραστής: εφευρέθηκε ο «υποκατώτατος» μισθός, αυτός που ισχύει για νέους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα ηλικίας έως 24 ετών, δηλαδή τα 511 ευρώ μεικτά ή 428 ευρώ καθαρά. Πότε θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός; Πατήστε εδώ Είχε Lower ο μεταφραστής και βρήκε μόνος του τη μετάφραση ή ζήτησε τα φώτα καμιάς υπηρεσιακής επιτροπής, κανενός αγγλοσπουδαγμένου συναδέλφου ή καμιάς ξαδέλφης φιλολόγου; Κανείς ποτέ δε θα μας πει– έμεινε μια ολόκληρη γενιά παιδιών για επτά χρόνια με τον «υποκατώτατο» στο χέρι. Ο νεολογισμός «υποκατώτατος», με δυο συνεχόμενα σκαλιά πορείας προς την πτώση (και υπό και κάτω) αλλά και με τον υπερθετικό βαθμό, γίνεται ακόμη πιο φοβερός από το αγγλικό πρωτότυπο. Η φιλολογική ανάλυση του όρου λέει πως έχουμε καταφανώς πλεονασμό και λεκτικό πληθωρισμό: πιο κάτω δεν έχει, ένα με το χώμα, ένα με το σχεδόν τίποτα. Μια γλώσσα κατοικούμε κι όχι μια χώρα και έτσι, ως υποκατώτατος, ζήσε και κάνε όνειρα με 428 ευρώ τον μήνα. Είχε προηγηθεί, βέβαια, η λαϊκή μούσα και ο Μητροπάνος με τον υποβιβαστικό στίχο «Κάτω, κάτω και πιο κάτω -ξέπεσες πιο παρακάτω- κρίμα βρε σε σένανε» αλλά εκεί αποδιδόταν και η ευθύνη. Το κρίμα δεν πάει ούτε στον έρμο τον υποκατώτατο ούτε στον μεταφραστή-υπάλληλο. Το βάρος, η ευθύνη και η ντροπή βαραίνει την ιδέα και την πρόθεση να φτωχοποιείς νέα παιδιά σε ανάγκη κι ανεργία βάζοντας τους και την ετικέτα «υποκατώτατος». Με τι ψυχολογία, με τι ελπίδες και αισιοδοξία να ξεκινήσουν τον εργασιακό βίο τους; Αλλά και πόσο μπορεί ανομολόγητα να υποβλέπεις τη νιότη τους, σαν μειονέκτημα και σαν έλλειψη, όταν με τον μπαλτά επιλέγεις να περικόψεις και να τα κατατάξεις υποκατώτατα; Θα μπορούσε να είναι ευχάριστη είδηση, αν δεν υπήρχε το ερωτηματικό πώς θα αντιδράσει η εργασιακή πιάτσα: καταργείται οσονούπω ο υποκατώτατος μισθός και μακάρι οι υποκατώτατοι (περίπου 7,6% του ιδιωτικού τομέα για το 2017) να πάρουν προαγωγή για τον κατώτατο μαζί με τα 20-30 ευρώ το μήνα. Κάτι θα ‘ναι κι αυτό μέσα στον χαλασμό. Κι αν ο υποκατώτατος, ως μισθός, μας αφήνει, η λεξιλογική και η συνειδησιακή διεύρυνση που μας έφερε, ήρθε για να μείνει και θα την κουβαλάμε ιστορικά σαν σφραγίδα. Εμείς οι υπόλοιποι, οι από τύχη και μόνο λίγο πιο πάνω από το κάτω και το υποκάτω (μεσοτοιχία κανονική, λέμε), υποκατώτατα πράξαμε, υποκατώτατα παραλείψαμε ν’ αντιδράσουμε, υποκατώτατα ανεχθήκαμε. Πηγή: Protagon.gr

Εκεί που γραφόταν κάποτε ο λογοτεχνικός κανόνας

Τα φοιτητικά «ίχνη» κορυφαίων λογοτεχνών

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ

• 

Το διαβατήριο του Μ. Καραγάτση περιλαμβάνεται στην έκθεση.

Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) έχει συνδεθεί ευθέως με τη λογοτεχνική παραγωγή της χώρας. Ιδρύθηκε το 1837 – και γι’ αυτό τον λόγο από τα φοιτητικά του έδρανα αλλά και κατόπιν από τις καθηγητικές έδρες του έχει περάσει η πλειονότητα των Ελλήνων λογοτεχνών, ενώ αποτέλεσε και ακαδημαϊκό «εφαλτήριο» των Ελλήνων λογοτεχνών προς την αναγνώριση.
«Συγκρότησε τον κανόνα για τη λογοτεχνική παραγωγή μέσα από τους περίφημους ποιητικούς διαγωνισμούς του, στους οποίους διαγωνίστηκαν ορισμένοι από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες του 19ου αιώνα. Σε αυτό τον κόσμο εστιάζει η έκθεση του Ιστορικού Αρχείου. Αξιοποιώντας ανέκδοτο αρχειακό υλικό από τους ατομικούς φακέλους εγγραφής φοιτητών και φοιτητριών, μετέπειτα γνωστών λογοτεχνών», ανέφερε στην «Κ» ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης, επίκουρος καθηγητής Θεωρίας και Ιστορίας της Ιστοριογραφίας στο ΕΚΠΑ και πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής του Ιστορικού Αρχείου του Ιδρύματος.

Η Ανταρκτική χάνει εξαπλάσιους πάγους κάθε χρόνο από όσους πριν 40 χρόνια

 

• 

Η μάζα των πάγων που χάνονται από την Ανταρκτική κάθε χρόνο και καταλήγουν στη θάλασσα, έχει εμφανίσει αύξηση κατά έξι περίπου φορές από το 1979 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις Αμερικανών και Ολλανδών επιστημόνων. Το φαινόμενο αποδίδεται κυρίως στην κλιματική αλλαγή και αναμένεται να οδηγήσει σε μεγαλύτερη άνοδο της στάθμης των ωκεανών διεθνώς τις επόμενες δεκαετίες.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Ιρβάιν, της NASA και του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, με επικεφαλής τον ειδικό στους παγετώνες καθηγητή Ερίκ Ρινιό, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), βρήκαν ότι η επιταχυνόμενη τήξη των πάγων έχει ήδη οδηγήσει σε άνοδο της στάθμης των θαλασσών κατά σχεδόν ενάμισι εκατοστό (14 χιλιοστά) μέσα στα τελευταία 40 χρόνια.

Ουτοπία και επανάσταση στον Μαρξ

ΙΔΕΕΣ - ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ

Θανάσης Γιαλκέτσης

Κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη γλώσσα μας το βιβλίο του Gregory Claeys «Μαρξ και μαρξισμός» (μετάφραση: Γιώργος Μαραγκός, Μεταίχμιο 2018). Συγγραφέας πολλών έργων για την ιστορία του σοσιαλισμού και του ουτοπισμού, ο Γκρέγκορι Κλέις είναι καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας στο Royal Holloway (Πανεπιστήμιο του Λονδίνου). Η ακόλουθη συνέντευξή του δημοσιεύτηκε στον γαλλικό ιστότοπο La Vie des idées.

● Οι πρόσφατες βιογραφίες του Μαρξ από τον Τζόναθαν Σπέρμπερ και τον Γκάρεθ Στέντμαν Τζόουνς προσπάθησαν να φωτίσουν τον «ιστορικό Μαρξ» και όχι τον Μαρξ των πολιτικών και των ιδεολόγων. Εσείς αντίθετα επιλέξατε την επιστροφή στην ιστορία των ιδεών του Μαρξ. Ως ιστορικός του σοσιαλισμού, ποια είναι η ιδιαιτερότητα της δικής σας προσέγγισης;
Θέλησα να εξακριβώσω τη θέση του Μαρξ μέσα σε ένα εδραιωμένο σοσιαλιστικό πλαίσιο. Αυτός χρειάστηκε να πάρει υπόψη του την προηγούμενη αποτυχία του κοινοτικού σοσιαλισμού (των ιδεών του Φουριέ, αλλά κυρίως εκείνων του Οουεν, προς τις οποίες ο Ενγκελς έτρεφε μιαν ορισμένη συμπάθεια), πράγμα που εξηγεί το ότι, το 1848, η προοπτική μιας επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού είχε γίνει περισσότερο αξιόπιστη. Ακριβώς όπως οι οπαδοί του Οουεν και άλλοι σοσιαλιστές των αρχών του 19ου αιώνα, ο Μαρξ πίστευε στην αναγκαιότητα να φανταστούμε το μέλλον, προκειμένου να προτείνουμε μια κριτική του καπιταλισμού.

Κύπρος: Αυτοί που φεύγουν. Ήβη Μελεάγρου, Νίκος Μούγιαρης

Στέφανος Κωνσταντινίδης

Έφυγαν από κοντά μας την περασμένη εβδομάδα δύο άνθρωποι με μεγάλη προσφορά στην Κύπρο  και με ευρύτερη αναγνώριση  στον ευρύτερο ελληνικό χώρο.  Αναφέρομαι στη  συγγραφέα Ήβη Μελεάγρου και τον Νίκο Μούγιαρη ένα από τους πολλούς διαπρέψαντες και διαπρέποντας  στη διασπορά Κυπρίους. Λάμπρυναν και οι δύο με το πέρασμα τους τον κόσμο μας, είναι άνθρωποι που αφήνουν το έργο τους παρακαταθήκη και για μας και για τις μελλούμενες γενιές.

Η Ήβη Μελεάγρου, γεννημένη στη Λευκωσία με καταγωγή από τη Μόρφου, οικογένεια Ακρίτα, ήταν μια ξεχωριστή μορφή των Κυπριακών Γραμμάτων με ευρύτερη απήχηση στον ελληνικό χώρο. Η Μελεάγρου είναι μια από τις πιο σημαντικές μορφές της κυπριακής πεζογραφίας. Με δύο εμβληματικά μυθιστορήματα την «Ανατολική Μεσόγειο» (1969) και την «Προτελευταία Εποχή» (1981) εισάγει ουσιαστικά το μοντερνισμό στο κυπριακό μυθιστόρημα που γράφεται τον 20ο αιώνα. Όταν κυκλοφόρησε το 1969 η «Ανατολική Μεσόγειος» που αποτελεί τομή για την κυπριακή πεζογραφία, έγινε δεκτή «με υπερβολική άρνηση, με ενστάσεις και επιφυλάξεις, παρόλο που δεν έλειψαν και οι θετικές κριτικές»,σημειώνει ο Λευτέρης Παπαλεοντίου στην εισαγωγή του της επανέκδοσης του μυθιστορήματος το 2011.
Είχα μια μακρόχρονη συνεργασία με τη συγγραφέα την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα και του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Ήταν η εποχή που μαζί με τον Χριστάκη Γεωργίου διεύθυνε το περιοδικό «Κυπριακά Χρονικά».

Η παρακμή του δημόσιου διανοούμενου. Μιλά ο Γιούργκεν Χάμπερμας

Θανάσης Γιαλκέτσης

Κληρονόμος της κριτικής θεωρίας της Σχολής της Φρανκφούρτης, ο 89χρονος σήμερα Γιούργκεν Χάμπερμας θεωρείται δίκαια ένας από τους σημαντικότερους ζώντες φιλοσόφους. Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε ο Χάμπερμας τον περασμένο Μάιο στην ισπανική εφημερίδα El Pais.
• Καθηγητή Χάμπερμας, θεωρείτε ότι η παρακμή της μορφής του δημόσιου διανοούμενου είναι μια πραγματικότητα ή είναι απλώς ένα θέμα συζήτησης μεταξύ διανοουμένων; Δεν υπάρχει μια ορισμένη δόση μελαγχολίας όταν γίνεται λόγος γι’ αυτήν;

Η μορφή του διανοούμενου, όπως τη γνωρίζουμε παραδειγματικά στη Γαλλία, από τον Ζολά ώς τον Σαρτρ και τον Μπουρντιέ, αναδύθηκε σε μια δημόσια σφαίρα της οποίας οι εύθραυστες δομές σήμερα διαλύονται. Κακώς τίθεται το νοσταλγικό ερώτημα «γιατί δεν υπάρχουν πλέον διανοούμενοι;». Δεν μπορούν πλέον να υπάρχουν, αφού δεν υπάρχει ένα κοινό αναγνωστών στο οποίο να απευθυνθούν με τα επιχειρήματά τους.

Κύπρος:Ευκαιρίες υπάρχουν, το ζητούμενο είναι να αξιοποιηθούν σωστά.

Προσοχή να μη θυμώσουν η Τουρκία και το Φ. Όφις…

Οι μεγάλες κόντρες μεταξύ Κυβέρνησης και ΑΚΕΛ για το Κυπριακό συνεχίζονται και σε υψηλούς τόνους. Κάποια στιγμή θα αρχίσουν και τα αποκαλυπτήρια. Όχι αυτά που αναφέρονται διά των υπονοουμένων, αλλά και τα υπόλοιπα, που γνώριζαν οι δύο πλευρές την περίοδο της συγκυβέρνησής τους στο Κυπριακό. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχοντας βιώσει την τουρκική αδιαλλαξία, επιχειρεί να προβεί σε αναθεώρηση θέσεων αλλά και πολιτικής. Ιδιαίτερα όσον αφορά στη λειτουργικότητα του κράτους, την οποία συνδέει με την απαίτηση της τουρκικής πλευράς για την κατοχύρωση της μίας θετικής ψήφου στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Είναι γνωστό ότι ο Πρόεδρος στο Κραν Μοντάνα ήταν έτοιμος να συζητήσει την απαίτηση των Τούρκων, το περιέλαβε στις προτάσεις του, αλλά δεν αφορούσε –η θετική ψήφος– όλα τα θέματα, όλες τις αποφάσεις. Δεν είναι γνωστό κατά πόσο υπάρχει κάποια πολιτική δύναμη ή ομάδα πολιτών που αποδέχεται το τουρκικό βέτο. Ή εάν θεωρείται λεπτομέρεια που θα… διορθωθεί στην πορεία. Όπως θεωρούσαν πως θα διορθώνονταν οι στρεβλώσεις του ρατσιστικού σχεδίου Ανάν. 

 

Ο καβγάς Προεδρικού και ΑΚΕΛ συνιστά ουσιαστικά την επιβεβαίωση ότι απέτυχε η ακολουθούμενη πολιτική στο Κυπριακό. Η αντιπαράθεση των δύο πόλων επιβεβαιώνει τη χρεοκοπία μιας πολιτικής, που υιοθετείται και ακολουθείται από τη δεκαετία του ‘70 και το μόνο που πέτυχε είναι η εδραίωση των κατοχικών δεδομένων. 

Λογοτεχνικοί ατζέντηδες και λογοτεχνικά πρακτορεία

Στη φωλιά του «Τσακαλιού»

ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

• 
  «Η ανάδειξη νέων συγγραφέων από την Αφρική ήταν η σημαντικότερη εξέλιξη τα τελευταία 20 χρόνια», λέει ο Aντριου Γουάιλι.

Με την άκρη του ματιού μου τον παρατηρούσα να μην κάθεται ήσυχος ούτε ένα λεπτό. Μπροστά μου, στο μικρό τραπεζάκι της Διεθνούς Εκθέσεως Βιβλίου της Φρανκφούρτης τον περασμένο Οκτώβριο, η Αννα Πατάκη και ο Τσαρλς Μπάκαν του «The Wylie Agency», του διασημότερου λογοτεχνικού πρακτορείου στον κόσμο, συζητούσαν για συγγραφείς που ίσως κυκλοφορήσουν στα ελληνικά στο κοντινό μέλλον. Ηθελα να πάρω μια μυρωδιά από αυτού του είδους τις κλειστές συναντήσεις, αλλά το βλέμμα μου ξέφευγε στον ίδιο τον λογοτεχνικό ατζέντη των μεγάλων αστέρων που τακτοποιούσε βιβλία και καταλόγους, έδινε χειραψίες συνεχώς και έτεινε το αυτί για να μάθει τι συμβαίνει στην παγκόσμια εκδοτική βιομηχανία.

Αθήνα,αγαπημένη...Σημάδια παρακμής!

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Το χρώμα της πόλης

Π​​ερπατώντας στην οδό Ακαδημίας, νωρίς ένα βράδυ, σκέφθηκα ότι πλέον έχει παγιωθεί αυτή η ατμόσφαιρα της σιωπής. Πίσω από την Τριλογία και απέναντι στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου, αυτό το παλιό, αθηναϊκό κομμάτι, ταλαιπωρημένο επί δεκαετίες από τις αφετηρίες των λεωφορείων, μοιάζει ιδιαιτέρως καχεκτικό, σιωπηλό, σε μόνιμο ημίφως, σαν να υπάρχει ένα ρήγμα που χωρίζει την Αθήνα σε ζώνες φωτός και σκότους.
Ωστόσο, είχα την επίγνωση ότι τίποτε δεν είναι στατικό και ότι όψεις που μοιάζουν ασάλευτες, μεταβάλλονται και αυτές έστω και ανεπαίσθητα. Αναρωτήθηκα τι θα σκεφτόμουν αν προσγειωνόμουν σε μια ταράτσα, Ακαδημίας και Σίνα ή Ακαδημίας και Ιπποκράτους. Υπάρχει η αίσθηση μιας πόλης σε άμυνα, αναδιπλωμένης, μισοφωτισμένης, και παρά τα ευοίωνα σημάδια (επαναλειτουργία του «Ολύμπια» από τον Δήμο Αθηναίων και λειτουργία βιβλιοπωλείου στην Πανεπιστημιακή Λέσχη), όλο αυτό το τμήμα της πόλης (από την Κάνιγγος κατά μήκος της Ακαδημίας ώς την οδό Ομήρου) μοιάζει με εγκαταλελειμμένη ζώνη.

Αβεβαιότητα στη γειτονιά μας

  Στέφανος Κωνσταντινίδης

Η απόφαση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία δημιούργησε αβεβαιότητα και σύγχυση στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και ειδικότερα της Ανατολικής Μεσογείου. Σε εξέλιξη βρίσκονται διπλωματικές κινήσεις και έντονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις τόσο από αραβικές χώρες όσο και από το Ισραήλ για να εμποδιστεί η Τουρκία να εισβάλει στη Συρία. Την ίδια ώρα οι Κούρδοι διαπραγματεύονται με τη Δαμασκό και κάλεσαν τον Σύρο Πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ να στείλει στρατεύματα στην περιοχή τους και να αποκαταστήσει τη συριακή κυριαρχία στην πόλη Μάνμπιτζ που απειλεί να καταλάβει η Τουρκία. Η κυβέρνηση της Συρίας ανακοίνωσε ότι στρατεύματά της έφτασαν ήδη στη Μάνμπιτζ κάτι που διέψευσαν οι Αμερικανοί που βρίσκονται ακόμη στην πόλη. Φαίνεται μάλλον ότι συριακά στρατεύματα έφτασαν στην περιοχή χωρίς να εισέλθουν όμως στην πόλη. Οι Ρώσοι οι οποίοι αποτελούν το κλειδί στην υπόθεση αυτή, επειδή χωρίς τη συγκατάθεσή τους η Τουρκία δεν μπορεί να εισβάλει στη Συρία, χαιρέτησαν την ενέργεια αυτή του συριακού καθεστώτος. Την ίδια ώρα οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας Μεβλούτ Τσαβούσογλου και Χουλουσί Ακάρ της Τουρκίας βρίσκονταν στη Μόσχα σε μια προσπάθεια να πάρουν το πράσινο φως για την εισβολή, κάτι που δεν φαίνεται να έχουν πετύχει. Και ενώ οι Τούρκοι έχουν μαζέψει στρατεύματα στα σύνορα με τη Συρία, φαίνεται ότι και στην Ουάσινγκτον κάτω από την πίεση που δέχεται ο Τραμπ για την αψυχολόγητη ενέργειά του, γίνεται λόγος για καθυστέρηση της απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων. Η πίεση αυτή προέρχεται τόσο από το αμερικάνικο πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο όσο και από το Ισραήλ. 

Ιστορικό διαστημικό επίτευγμα από την Κίνα: Πάτησε πρώτη στη «σκοτεινή» πλευρά του φεγγαριού

 

• 

Η Κίνα σημείωσε ένα ιστορικό διαστημικό επίτευγμα, καθώς έγινε η πρώτη χώρα που πρώτη «πάτησε» τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, όπου προσεληνώθηκε το ρομποτικό σκάφος της Chang'e-4.
Το σκάφος, που είχε εκτοξευθεί στις 7 Δεκεμβρίου με ένα πύραυλο Long March-3B, με σκοπό να μελετήσει τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, η οποία είναι μόνιμα αόρατη από τη Γη, περιλαμβάνει μια στατική άκατο και ένα μικρό ρόβερ, ενώ πολλά από τα επιστημονικά όργανα του είναι ευρωπαϊκής κατασκευής.
Μέχρι σήμερα, όλες οι αμερικανικές και σοβιετικές-ρωσικές αποστολές είχαν γίνει στη «μπροστινή», φωτεινή πλευρά. Ποτέ έως τώρα κάποιο σκάφος ή αστροναύτης δεν είχε επιχειρήσει να «πατήσει» τη λεγόμενη σκοτεινή πλευρά, τη «Luna Incognita», η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι σκοτεινή, αφού δέχεται το φως του Ήλιου, όταν το φεγγάρι βρίσκεται ανάμεσα στη Γη και στο μητρικό άστρο μας. Η μόνη εξαίρεση ήταν το 1962, όταν το σκάφος Ranger 4 της NASA είχε συντριβεί στην «πίσω» πλευρά της Σελήνης.

20 χρόνια ευρώ

Ενηλικίωση με προβλήματα

• 
  Το ευρώ κλείνει σήμερα 20 χρόνια ζωής. Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, η δημιουργία του είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της μεταπολεμικής ιστορίας της Ευρώπης. Πλέον, το ενιαίο νόμισμα έχει ενηλικιωθεί μετά μια δύσκολη εφηβεία που στιγματίστηκε από μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Ζητούμενο πλέον η εμβάθυνση και η ολοκλήρωση της ΟΝΕ, μια διαδικασία που αποδεικνύεται δύσκολη, σύνθετη και απαιτεί πλήθος συμβιβασμών και υπερβάσεων από πολλούς.

Εχουν παρέλθει 20 χρόνια και μια μεγάλη κρίση από τη γέννηση του ευρώ, που σήμερα είναι το επίσημο νόμισμα 19 χωρών και των 340 εκατ. πολιτών τους. Περίπου το 38% του πληθυσμού της Ευρωζώνης δεν έχει γνωρίσει άλλο νόμισμα, ούτε τη διαδικασία μετατροπής στο νόμισμα άλλης χώρας. Το σημαντικότερο, όλων, όμως, είναι πως σε όλες τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης η πλειονότητα των πολιτών εξακολουθεί να τάσσεται υπέρ του ευρώ.
Οπως σχολιάζει σε σχετικό δημοσίευμά της η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal, η δημιουργία της νομισματικής ένωσης αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στη μεταπολεμική Ευρώπη όπως εκείνα της Ενιαίας Αγοράς, η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και η επανένωση της Γερμανίας. Αναφερόμενη ειδικότερα στην Ελλάδα και στο τίμημα που χρειάστηκε να καταβάλει ο ελληνικός λαός για την παραμονή του στην Ευρωζώνη, η αμερικανική εφημερίδα τονίζει πως οι Ελληνες δικαιολογημένα αντιδρούν στην οικονομική κακοδιαχείριση των Βρυξελλών.
Υπενθυμίζει, ωστόσο, πως όταν κορυφώθηκε η κρίση χρέους της Ελλάδας το 2015, πολλοί Ελληνες προσπαθούσαν να μεταφέρουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό για να περιφρουρήσουν τις αποταμιεύσεις τους από την επιστροφή στη δραχμή. Σήμερα μετά τα χρόνια του μνημονίου το 60% των Ελλήνων υποστηρίζει το ευρώ, ενώ εξίσου υψηλά είναι τα ποσοστά και στις άλλες χώρες που επλήγησαν από την κρίση χρέους. Το 85% των Ιρλανδών, το 64% των Πορτογάλων και το 62% των Ισπανών υποστηρίζουν το ευρώ.