Διάθεση για περιπέτεια ένα χειμωνιάτικο πρωινό
Ως αφετηρία της δικής μας διαδρομής, επιλέξαμε το σημείο όπου η κοίτη συναντά τη λεωφόρο Αγίου Δημητρίου. Η παράνομη δόμηση εκατέρωθεν, μαζί με φράχτες και καγκελόπορτες που αυθαίρετα έχουν τοποθετηθεί, αποκλείει την ελεύθερη πρόσβαση. Προχωρούμε με νότιο προσανατολισμό συνεχίζοντας να ψάχνουμε δίοδο με βοηθό το Google maps, ώστε να ακολουθούμε στοιχειωδώς την πορεία του. Και τη βρίσκουμε ρωτώντας, στην πίσω αυλή ενός σπιτιού, πάνω στις όχθες του: τα χορταριασμένα σκαλάκια που έχτισε κάποτε ο ιδιοκτήτης, κρυμμένα στην πυκνή βλάστηση, μας δείχνουν το δρόμο. Κατεβαίνουμε και περπατάμε κατά μήκος της βραχώδους κοίτης. Αυτός είναι ουσιαστικά και ο μόνος τρόπος να γνωρίσεις το πολύπαθο ρέμα του λεκανοπεδίου σε αυτό το κομμάτι της πορείας του, καθώς οι έντονες αστικές πιέσεις το έχουν κάνει πρακτικά αθέατο από ψηλά. Ισορροπούμε πάνω στις πέτρες, αφήνοντας πίσω μας για τα καλά τη θορυβώδη λεωφόρο, όχι όμως τον αστικό «πολιτισμό»: τη φυσική ομορφιά του τοπίου διαταράσσουν κατά τόπους σκουπίδια κάθε λογής, που συστηματικά υποδέχεται εδώ και δεκαετίες. Λόγω εποχής, υπάρχουν σημεία που η στάθμη των υδάτων ανεβαίνει – για να προχωρήσουμε πρέπει να μπούμε για λίγα μέτρα μέσα στο νερό, πριν βγούμε ξανά σε στεγνό έδαφος. Οπως τα μποτάκια μας προσγειώνονται άτσαλα στο νερό, μπροστά μας εμφανίζονται ξαφνικά δυο βατραχάκια – τα πρώτα από τα πολλά που θα συναντήσουμε στη συνέχεια, εξασκώντας την παρατηρητικότητά μας. Μοναδικοί ήχοι που μας συντροφεύουν, το τραγούδι των πουλιών και το σούρσιμο των ποδιών μας στα πεσμένα καλάμια της όχθης.
Επειτα από περίπου μία ώρα πορείας, τα πρανή στα αριστερά χαμηλώνουν, με έξοδο στην οδό Αρματολών, στο Παλαιό Φάληρο. Βγαίνουμε στον δρόμο έχοντας το ρέμα στα δεξιά μας και βαδίζουμε πια παράλληλα με αυτό (Ηπείρου, Αγίας Λαύρας, Φοινίκων), ώσπου διασταυρωνόμαστε με την Αμφιθέας. Το χάνουμε προσωρινά, για να το ξαναβρούμε διασχίζοντας τη λεωφόρο, στην οδό Πικροδάφνης (ή εναλλακτικά στην άλλη όχθη, την οδό Ελλης). Επιλέγουμε την Πικροδάφνης, που με τους ψηλούς ευκάλυπτους και την πλούσια παραποτάμια βλάστηση ξεκουράζει το βλέμμα από την πυκνή δόμηση της απέναντι πλευράς. Δέκα λεπτά μόλις μας χωρίζουν από τη θάλασσα, σε έναν ευχάριστο περίπατο που διακόπτεται ξανά, αυτή τη φορά από τον άξονα της Ποσειδώνος. Περνάμε απέναντι, αναζητώντας την έξοδο του ρέματος στον Σαρωνικό. Στην άδεια παραλία «Εδέμ», λιγοστοί χειμερινοί κολυμβητές κάνουν τις απλωτές τους. Στα αριστερά μας, δίπλα στη μαρίνα Αλίμου, οι εκβολές σχηματίζουν ένα ήσυχο απάγκιο για τα πουλιά, το πιο απρόσμενο καταφύγιο μέσα στην πόλη κάτω από την κίνηση της παραλιακής, το οποίο έχει μάλιστα χαρακτηριστεί υγρότοπος Β προτεραιότητας. Οι γλάροι χορεύουν πάνω από το νερό, στον πιο ιδανικό επίλογο ενός όμορφου χειμωνιάτικου πρωινού.
Ενα παραγνωρισμένο οικοσύστημα, που συνεχίζει να δίνει ανάσες ζωής
Χαρακτηρισμένο ως «ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος», το ρέμα της Πικροδάφνης φιλοξενεί χαρακτηριστικά είδη παρόχθιας βλάστησης (πικροδάφνες, καλάμια, λεύκες κ.ά.) αλλά και ποικιλία θάμνων και δένδρων που αποτελούν προϊόν των αισθητικών παρεμβάσεων που απρογραμμάτιστα έχουν εκτελεστεί σε βάθος χρόνου. Στα παρατηρούμενα είδη πανίδας συγκαταλέγονται βατράχια, φρύνοι, σκαντζόχοιροι, μυγαλές και κρασπεδοχελώνες, ενώ έχουν καταγραφεί 83 είδη πουλιών, πολλά από τα οποία προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες και την εθνική νομοθεσία. Ειδικότερα, στον υγρότοπο που σχηματίζεται στις εκβολές του έχουν παρατηρηθεί λευκοτσικνιάδες, μικροτσικνιάδες, νυχτοκόρακες, κρυπτοτσικνιάδες, αλκυόνες και χειμωνογλάρονα. Για την ιχθυοπανίδα δεν υπάρχουν ιδιαίτερα στοιχεία, με εξαίρεση την παρουσία του ευρωπαϊκού χελιού, το οποίο θεωρείται «κρισίμως κινδυνεύον», με βασικότερες απειλές τη ρύπανση του βιοτόπου του και την απώλεια ενδιαιτημάτων.
Η υποβάθμιση του ρέματος και της παρόχθιας ζώνης του από τις λανθασμένες πρακτικές δεκαετιών είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη. Μέχρι και «ιδιωτικά» γεφυράκια, κλειστά με κάγκελα, είδαμε να συνδέουν τις όχθες του. Χώρος για επαναφορά της χαμένης ισορροπίας του πάντα υπάρχει, με την προϋπόθεση ότι οι όποιες παρεμβάσεις, μικρές ή μεγαλύτερες, θα έχουν ως στόχο την ουσιαστική προστασία και αποκατάστασή του, σε μια ολιστική προσέγγιση του ζητήματος. Διατηρώντας μια υπερτοπική περιβαλλοντική αξία, δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με το μήκος του, το ρέμα της Πικροδάφνης συνεχίζει να δίνει ανάσες ζωής στους κατοίκους αυτής της πόλης, παρότι εκείνοι για χρόνια το κακομεταχειρίστηκαν.
Στοιχεία
Απόσταση: 6 χλμ.
Διάρκεια: 2 ώρες και 36 λεπτά
Ανύψωση: 60 μ.
Μέση ταχύτητα: 2,3 χλμ./ώρα
Θερμίδες: 624 kcal
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 15 Δεκεμβρίου 2020
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire