Οι ευθύνες των ΗΠΑ

 

ΚΟΣΜΟΣ

Φαρίντ Ζακάρια: Η απροθυμία πολλών χωρών να καταδικάσουν τη Ρωσία και η ευθύνη των ΗΠΑ

Ο βετεράνος Αμερικανός δημοσιογράφος και αναλυτής γράφει στην Washington Post για τη διεθνή διάσταση του πολέμου στην Ουκρανία.

(Mast Irham/Pool Photo via AP)

Newsroom

29.04.2022 • 22:40

UPD: 22:44

Είναι αλήθεια ότι πολλές από τις δημοκρατίες της υφηλίου έχουν πάρει θέση στο πλευρό της Ουκρανίας, γράφει ο Φαρίντ Ζακάρια στην Washington Post. H πιο πολυπληθής δημοκρατία στον κόσμο ωστόσο, η Ινδία, δεν έχει καταδικάσει τη ρωσική επιθετικότητα, ούτε έχει δεσμευθεί να συμμετάσχει στις κυρώσεις κατά της Μόσχας.

Και δεν είναι μόνο η Ινδία, όπως σημειώνει ο επιφανής Αμερικανός δημοσιογράφος στο άρθρο του. Η δεύτερη μεγαλύτερη δημοκρατία της Ασίας, η Ινδονησία, έχει και εκείνη παρουσιαστεί επιφυλακτική απέναντι στη Ρωσία.

Με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας

Γιώργος Τσιάρας    ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σχεδόν δύο μήνες έχουν περάσει από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και ενώ το Κίεβο εξακολουθεί να θριαμβεύει στην άνιση μάχη της προπαγάνδας και της συστηματικής δαιμονοποίησης του «βάρβαρου εχθρού», τουλάχιστον όσον αφορά την απίστευτα εύπιστη δυτική κοινή γνώμη, η Μόσχα βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στην κατάκτηση/«απελευθέρωση» -ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός- του Ντονμπάς. Δηλαδή της περιοχής που, εκτός από συμπαγή ρωσόφωνο πληθυσμό και ρωσική εθνική συνείδηση, από τον καιρό της Μεγάλης Αικατερίνης, είναι και η πλουσιότερη σε μεταλλεύματα (κάρβουνο, σίδερο, μαγγάνιο, λίθιο κ.ά.), ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα αερίου/πετρελαίου και γεωργική παραγωγή πρώην, πλέον, ουκρανική επαρχία. Και η οποία μάλιστα, μετά την πτώση της Μαριούπολης, συνδέεται πλέον με έναν εύκολα υπερασπίσιμο χερσαίο διάδρομο με την ήδη ρωσική, από το 2014, Κριμαία.

Τρεις ερμηνείες για τον πόλεμο

 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα άρθρου του Ιταλού θεολόγου και φιλοσόφου Βίτο Μανκούζο, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα La Stampa

---

Ο Ελληνας φιλόσοφος Ηράκλειτος, ο αποκαλούμενος «σκοτεινός», έλεγε: «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί». Την ίδια περίοδο στη Σικελία, ένας άλλος φιλόσοφος, ο Εμπεδοκλής, αντιλαμβανόταν την πραγματικότητα ως διαλεκτική δύο αρχικών δυνάμεων, της «φιλότητας» και του «νείκους» (της έχθρας, της έριδας, της διαμάχης). Στη συνέχεια πολλοί άλλοι στοχαστές, που ήθελαν να κατανοήσουν την ουσία της πραγματικότητας, ερμήνευσαν τον πόλεμο ως φυσική και αναπόφευκτη έκφραση τόσο της ανθρώπινης φύσης όσο και της Ιστορίας (μεταξύ αυτών ο Μακιαβέλι και ο Τζορντάνο Μπρούνο). Σύμφωνα με τον Χομπς, όχι μόνον η παγκόσμια κοινωνία αλλά και η φυσική κατάσταση των ανθρώπων μπορεί να περιγραφεί ως «πόλεμος όλων εναντίον όλων». Ο Χέγκελ έλεγε για τον πόλεμο ότι «μέσω αυτού διατηρείται η ηθική υγεία των λαών».

Ο πόλεμος

 

  Στέφανος Κωνσταντινίδης *  

Μεγάλη Εβδομάδα και ο πόλεμος συνεχίζεται. Ανάμεσα σε δύο κράτη «χριστιανικά» και «ορθόδοξα». Μεγάλη Εβδομάδα των παθών λοιπόν, αλλά η Ανάσταση αργεί πολύ. Ο πόλεμος συνεχίζεται, ο πόλεμος αλέθει στις μυλόπετρές του ανθρώπους και σκορπίζει δυστυχία παντού. Και απειλεί την ίδια τη ζωή του πλανήτη. «Καινούργιες τρέλες των ανθρώπων ή των θεών» που θα έλεγε ο ποιητής. Μέρες με το φως να λιγοστεύει, το σκοτάδι να απλώνεται βαθύ, τις καρδιές να στεγνώνουν, την ελπίδα να τρεμοσβήνει. Κι ύστερα να σκέφτεσαι τη ρήση του Ηράκλειτου, «πόλεμος πάντων μεν πατήρ έστι, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους». Και τις πολλαπλές, εν πολλοίς αντιθετικές ερμηνείες της ηρακλείτειας ρήσης. Αλλά και τη διαλεκτική της σημασία.

Όμως πέρα από τη θρησκεία, την ποίηση και τη φιλοσοφία που προσπαθούν να ερμηνεύσουν, να κατανοήσουν ή να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο, ο πόλεμος ορίζει και ρυθμίζει αυτή την ώρα τη ζωή μας, την οριοθετεί μέσα στις δικές του παραμέτρους. Κι οι παράμετροί του πάνε πέρα από τα πεδία των μαχών και της φρίκης που απλώνεται εκεί, φτάνουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη και επηρεάζουν πολλαπλές πτυχές της ανθρώπινης ζωής. Ότι ο πόλεμος αυτός δεν είναι τοπικός. Παγκοσμιοποιήθηκε και διεξάγεται πλανητικά. 

Η Ελλάδα αδειάζει! Έρημη Χώρα!

 

Η βαριά σκιά του brain drain

Η απειλή του brain drain συνεχίζει να ρίχνει βαριά την σκιά της πάνω από την ελληνική πραγματικότητα. Εν έτει 2022, οι τάσεις φυγής δείχνουν να παραμένουν… σε «μνημονιακά» επίπεδα.

Shutterstock

Γιώργος Σκαφιδάς

19.04.2022 • 21:36       Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

UPD: 21:40

Η απειλή του brain drain συνεχίζει να ρίχνει βαριά την σκιά της πάνω από την ελληνική πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που ως φαίνεται δεν έχει καταφέρει ακόμη να αφήσει πίσω κάποια από τα «δεινά» του πρόσφατου παρελθόντος της κρίσης και των μνημονίων, όπως προκύπτει μέσα από τα ευρήματα της έρευνας «Τι Πιστεύουν Οι Έλληνες» που έδωσε στη δημοσιότητα προ ημερών η διαΝΕΟσις για το έτος 2022.

«…το 57,9% των Ελλήνων (και το 77,1% των νέων ηλικίας 17-24 και το 71,9% των 25-39) δηλώνουν ότι “θα μετανάστευαν στο εξωτερικό αν έβρισκαν δουλειά με καλύτερες αποδοχές και καλύτερες συνθήκες”. Το 38,1% του γενικού πληθυσμού, μάλιστα, επιλέγει την απάντηση “σίγουρα ναι”», όπως διαβάζουμε στην εν λόγω έρευνα.

Συμβουλές που δεν τήρησε ποτέ για τον εαυτό του! Γιατί ο ίδιος ήθελε την δόξα!

 

Οι δύο απλές συμβουλές του Αϊνστάιν για τη δουλειά και τη ζωή

φωτ.: AP

18 Απριλίου 1955 

Πεθαίνει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, η ιδιοφυΐα που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε την πραγματικότητα, και άνοιξε τον δρόμο για τη μετεξέλιξη της φυσικής στην τεχνητή νοημοσύνη, τους κβαντικούς υπολογιστές ή ακόμα και σε εργαλεία που χρησιμοποιούμε καθημερινά σήμερα στη ζωή μας, όπως το GPS. 

Όταν δεν ήταν απασχολημένος να αποκωδικοποιεί τα μυστήρια του σύμπαντος, ο φυσικός μοίραζε τφία του για πιο καθημερινά ζητήματα.  Δύο σημειώματα με τις συμβουλές για την ευτυχισμένη ζωή που έδωσε αντί φιλοδωρήματος σε έναν ταχυδρόμο στο Τόκιο το 1922, πουλήθηκαν σε δημοπρασία το 2017 αντί 1,5 εκατ. δολαρίων. 

Μεγάλη Εβδομάδα

 Μεγάλη Εβδομάδα
να αφήσουμε μια χαραμάδα ελπίδας για τη λύτρωση του ανθρώπου!

Για την ειρήνη του σύμπαντος κόσμου, τους κοπιώντες, τους πεινώντες και διψώντες, τους κολασμένους αυτού του κόσμου.

Αγωνία για την Γαλλία και την Ευρώπη

 

Γαλλικές εκλογές: Υπαρξιακές αγωνίες για Γαλλία και Ευρώπη

Προβάδισμα Μακρόν, αλλά το ενδεχόμενο νίκης της Λεπέν προκαλεί ανησυχία

 

Να αυξήσει την κατώτατη σύνταξη στα 1.100 ευρώ υποσχέθηκε ο Εμανουέλ Μακρόν, λίγες ημέρες πριν από τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Φωτ. Ludovic Marin / Pool via A.P.

 

Πέτρος Παπακωνσταντίνου

 

18.04.2022 • 13:09   Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Την Κυριακή 7 Μαΐου του 2017, οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αναστέναξαν με ανακούφιση. Η Γαλλία είχε αποφύγει τη δική της «στιγμή Τραμπ – Brexit», καθώς ο Εμανουέλ Μακρόν κατατρόπωσε τη Μαρίν Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών με 66%-34%. Παρά τη διάχυτη ευφορία στο επιτελείο του, όμως, ο νέος πρόεδρος εμφανίστηκε ανήσυχος για τη θεαματική άνοδο της ακροδεξιάς Λεπέν και του αριστερού Μελανσόν στον πρώτο γύρο.

Στην επινίκια ομιλία του στο Λούβρο, δήλωσε: «Αντιλαμβάνομαι τον θυμό, την ανησυχία, τις αμφιβολίες που πολλοί εξέφρασαν. Θα πράξω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να μην υπάρχουν στο εξής λόγοι να ψηφίσει κανείς τους εξτρεμιστές».

Οι γαλλικές εκλογές

 

 

 

 

 

Στέφανος Κωνσταντινίδης  * 

 

Οι γαλλικές εκλογές σηματοδοτούν τεκτονικές κοινωνικές και πολιτικές ανακατατάξεις, που φαίνεται να μην αφορούν μόνο τη Γαλλία αλλά την Ευρώπη και ακόμη ευρύτερα τη Δύση. Καθώς η Γαλλία ήταν πάντα ένα κοινωνικό πειραματικό εργαστήριο, είναι πολύ πιθανόν αυτές οι εκλογές να δείχνουν τον δρόμο που θα ακολουθήσει κάποια στιγμή και η υπόλοιπη Ευρώπη και γενικότερα ο δυτικός κόσμος. Από τη χώρα αυτή ξεκινούν, από την  εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, πολλαπλά και σημαντικά ιδεολογικά ρεύματα, πολλαπλά κοινωνικά κινήματα που καθορίζουν τη διαδρομή, εν πολλοίς, ολόκληρης της Δύσης. Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής το παλιό γαλλικό πολιτικό σύστημα κατέρρευσε επί της ουσίας και φαίνεται να έχει κλείσει τον κύκλο του. 

Όταν τελειώσει ο πόλεμος

 

 

 

 

Ο κόσμος που γεννιέται

  Στέφανος Κωνσταντινίδης  * 

Είναι πιθανόν να είμαστε μάρτυρες ενός κόσμου που γεννιέται και που δεν ξέρουμε ακόμη ποια μορφή θα πάρει. Είναι ο κόσμος που γεννιέται μέσα από τη φρίκη του πολέμου με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και που όπως αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας, δεν είναι μόνο ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία αλλά επί της ουσίας ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση. Ειδικότερα είναι ένας πόλεμος ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία στον οποίο οι Αμερικανοί πέτυχαν να εγκλωβίσουν και την Ευρώπη. Είναι γι’ αυτό που πολλοί μιλούν ήδη για τις απαρχές ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ΗΠΑ έθεσαν από νωρίς στη διάθεση της Ουκρανίας, και συνεχίζουν να το πράττουν και τώρα, όλη την κρίσιμη πληροφόρηση για τις κινήσεις των Ρώσων και για τα σχέδιά τους. Τους εφοδίασαν με σύγχρονα όπλα και τους καθοδηγούν επιτελικά σε αυτό τον πόλεμο. Την ίδια ώρα επέβαλαν στη Ρωσία εξουθενωτικές κυρώσεις και στοχεύουν στην εκπαραθύρωσή της από την Ευρώπη και τη διακοπή των όποιων οικονομικών, πολιτικών και πολιτιστικών σχέσεων μαζί της. Την ίδια ώρα επίσης, η πανίσχυρη δυτική επικοινωνιακή προπαγάνδα  δαιμονοποίησε τη Ρωσία και τον Πούτιν, επέβαλε ακόμη και λογοκρισία στις πηγές πληροφοριών που δεν ελέγχει, παρουσιάζοντας έτσι ένα μονοδιάστατο αφήγημα του πολέμου. 

Οι Γερμανοί αντιστέκονται!

 

Γερμανία: Διαφωνίες για το εξοπλιστικό πρόγραμμα, τη βοήθεια στο Κίεβο και τις σχέσεις με τη Μόσχα

Έξι εβδομάδες έπειτα από εκείνη την ιστορική ομιλία Σολτς στη μπούντεσταγκ, οι ίδιοι οι Γερμανοί δείχνουν πια να αμφιβάλλουν για την αποφασιστικότητα της χώρας τους να εξοπλιστεί (η ίδια), να εξοπλίσει (τους Ουκρανούς) και να απεξαρτηθεί από τη Ρωσία

Όλαφ Σολτς και Αναλένα Μπέρμποκ (Michele Tantussi/Pool via AP)

Newsroom

12.04.2022 • 22:31 Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Στις 27 Φεβρουαρίου του 2022, ο σοσιαλδημοκράτης Όλαφ Σολτς εκφώνησε μια – κατά τα φαινόμενα – ιστορική ομιλία από το βήμα της γερμανικής ομοσπονδιακής βουλής.  

Με φόντο τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία που είχε μόλις ξεκινήσει, ο Γερμανός καγκελάριος ανακοίνωσε – εν μέσω χειροκροτημάτων και επευφημιών – πως η Γερμανία πρόκειται: να δώσει 100 δισεκατομμύρια ευρώ για την άμυνά της, να στείλει όπλα στην Ουκρανία και να απεξαρτηθεί από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Υπάρχει και μια Ουκρανία στην Ανατολική Μεσόγειο

 

 

 

 

 

Του Στέφανου Κωνσταντινίδη*

 

Είμαστε μάρτυρες της οργής που προκλήθηκε από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Η Δύση και ειδικά οι Αμερικανοί, όχι μόνο καταδίκασαν την εισβολή αλλά επέβαλαν στην Ρωσία τις ισχυρότερες κυρώσεις που έχουν επιβληθεί ποτέ σε κάποια χώρα. Κάτω από την αμερικανική ηγεμονία οι Ευρωπαίοι σύρθηκαν σε μια πολιτική επιζήμια για τα δικά τους συμφέροντα και επωφελή για τα αντίστοιχα αμερικανικά. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, εκείνο που εντυπωσιάζει είναι οι υψηλοί τόνοι της αντιρωσικής πολιτικής με την επιβολή του αμερικανικού αφηγήματος. Την ίδια ώρα όμως είμαστε μάρτυρες της ύπαρξης και μιας άλλης Ουκρανίας στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία υπέστη εισβολή το 1974 και τα εδάφη της παραμένουν υπό κατοχή εδώ και 47 χρόνια. Γι’αυτή την Ουκρανία της Ανατολικής Μεσογείου το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί, για 47 χρόνια αρνούνται να χρησιμοποιήσουν  δύο λέξεις : Εισβολή και Κατοχή. Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση ποντιοπιλατικά απέφυγε ως τώρα να πάρει μέτρα εναντίον του εισβολέα, να επιβάλει κυρώσεις και να προστατεύσει μια χώρα που είναι μέλος της.