Φαρίντ Ζακάρια: Η απροθυμία πολλών χωρών να καταδικάσουν τη Ρωσία και η ευθύνη των ΗΠΑ
Ο βετεράνος Αμερικανός δημοσιογράφος και αναλυτής γράφει στην Washington Post για τη διεθνή διάσταση του πολέμου στην Ουκρανία.
Είναι αλήθεια ότι πολλές από τις δημοκρατίες της υφηλίου έχουν πάρει θέση στο πλευρό της Ουκρανίας, γράφει ο Φαρίντ Ζακάρια στην Washington Post. H πιο πολυπληθής δημοκρατία στον κόσμο ωστόσο, η Ινδία, δεν έχει καταδικάσει τη ρωσική επιθετικότητα, ούτε έχει δεσμευθεί να συμμετάσχει στις κυρώσεις κατά της Μόσχας.
Και δεν είναι μόνο η Ινδία, όπως σημειώνει ο επιφανής Αμερικανός δημοσιογράφος στο άρθρο του. Η δεύτερη μεγαλύτερη δημοκρατία της Ασίας, η Ινδονησία, έχει και εκείνη παρουσιαστεί επιφυλακτική απέναντι στη Ρωσία.
Η μεγαλύτερη λειτουργική δημοκρατία στην αφρικανική ήπειρο, η Νότια Αφρική, έχει από την πλευρά της επίσης αρνηθεί να καταδικάσει τη Ρωσία. Προχωρώντας μάλιστα ακόμη παραπέρα, η Νότια Αφρική έχει φτάσει στο σημείο να υποστηρίξει πως ήταν το ΝΑΤΟ εκείνο που προκάλεσε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Οι δύο μεγαλύτερες δημοκρατίες της Λατινικής Αμερικής, η Βραζιλία και το Μεξικό, έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ουδέτερες ενώ εκείνες είχαν απόσχει και από την ψηφοφορία για την απομάκρυνση της Ρωσίας από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.
Το Ιράκ, η μόνη λειτουργική δημοκρατία στον αραβικό κόσμο, τήρησε στάση αποχής κατά το ψήφισμα που καταδίκαζε τη Ρωσία.
Με άλλα λόγια, το πληθυσμιακά μεγαλύτερο μέρος του δημοκρατικού κόσμου έχει επιλέξει να μην πάρει θέση.
Πολλές από αυτές τις χώρες έχουν οικονομικά συμφέροντα που θα δέχονταν πλήγμα εάν εκείνες διέκοπταν τους δεσμούς τους με τη Μόσχα. Η Ινδία, για παράδειγμα, παίρνει το μεγαλύτερο μέρος των προηγμένων όπλων της από τη Ρωσία. Η Νότια Αφρική και η Βραζιλία έχουν εμπορικές σχέσεις με τους Ρώσους που αξιολογούνται ως σημαντικές.
Ωστόσο, η ιδέα μιας μεγάλης ιδεολογικής σταυροφορίας ενάντια στις απολυταρχίες δεν βρίσκει ευήκοα ώτα σε μεγάλο μέρος του αναπτυσσόμενου κόσμου, ο οποίος άλλωστε διατηρεί παράλληλα ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς με την Κίνα αλλά και με άλλες απολυταρχίες στην γειτονιά του.
Σύμφωνα με τον Φαρίντ Ζακάρια ωστόσο, ο διεθνής διαχωρισμός θα μπορούσε να γίνει σε μια άλλη βάση: ανάμεσα στις χώρες που πιστεύουν σε μια διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες (rules-based international order) και σε εκείνες που δεν πιστεύουν σε κάτι τέτοιο.
Η Ρωσία του Πούτιν προσπάθησε από την πλευρά της να αλλάξει με τη βία τα σύνορα στην Ουκρανία, επιδιώκοντας έτσι την επιστροφή σε μια εποχή σχέσεων ισχύος για την οποία ο Θουκυδίδης είχε γράψει πως «οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται».
Αν η Δύση επέλεγε να συσπειρώσει τον κόσμο γύρω από έναν τέτοιο διαχωρισμό (κανόνες Vs μη-κανόνες), θα ανακάλυπτε ότι έχει πολλούς συμμάχους. Η Σιγκαπούρη για παράδειγμα, που δεν είναι μια πλήρης φιλελεύθερη δημοκρατία, υποστηρίζει ένθερμα τους διεθνείς κανόνες. Χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι απίθανο να καταγγείλουν τις απολυταρχίες, είναι πολύ πιο πιθανό όμως να στηρίξουν ένα διεθνές σύστημα που θα βασίζεται σε κανόνες.
Εάν φτάσουμε στο σημείο να θεωρούμε αποδεκτό πως χώρες επιτρέπεται με στρατιωτικές εισβολές να προσαρτούν εδάφη των γειτόνων τους, τότε η θέση της Ινδίας αποδυναμώνεται έναντι πιθανών κινεζικών κινήσεων στα σύνορά της.
Ενώ όπως τόνισε και ο πρεσβευτής της Κένυας στα Ηνωμένα Έθνη, οι αφρικανικές χώρες επέλεξαν να αποδεχτούν τα αποικιακά σύνορα ακριβώς επειδή κατανοούν το χάος που θα εξαπολυόταν εάν προσπαθούσαν να τα επανασχεδιάσουν σε καθαρά πολιτιστικές ή εθνοτικές γραμμές.
Ακόμη και η ίδια η Κίνα έχει καταφέρει να επωφεληθεί σημαντικά από αυτήν τη βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη πραγμάτων (rules-based international order). «Το Πεκίνο έχει μιλήσει πολλές φορές κατά τρόπο σθεναρό κατά των παραβιάσεων της κυριαρχίας χωρών, και ωστόσο τώρα τάσσεται στο πλευρό της Ρωσίας στην επιθετικότητά της κατά της Ουκρανίας. Είναι αυτή η πτυχή της κινεζικής υποκρισίας που αξίζει να τονιστεί», όπως σημειώνει ο Φαρίντ Ζακάρια στην Washington Post.
Φυσικά, για να μπορέσει να λειτουργήσει αυτή η στρατηγική, θα πρέπει και η Δύση – και ειδικότερα οι Ηνωμένες Πολιτείες – να υπακούουν σε ένα διεθνές σύστημα βασισμένο σε κανόνες.
Ενέργειες των ΗΠΑ, ιδιαίτερα ο πόλεμος στο Ιράκ, έχουν δώσει τροφή και επιχειρήματα σε όσους μιλούν για δυτική υποκρισία. Η κυβέρνηση Μπάιντεν ζήτησε να διεξαχθούν έρευνες για εγκλήματα πολέμου κατά της Ρωσίας, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (International Criminal Court). Οι Ηνωμένες Πολιτείες τάσσονται κατά των παραβιάσεων της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας από την Κίνα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, αλλά δεν έχουν υπογράψει αυτήν τη Σύμβαση.
«Εάν η Ουάσιγκτον θέλει ο κόσμος να υποστηρίξει μια διεθνή τάξη που θα βασίζεται σε κανόνες, θα πρέπει και η ίδια να γίνει καλύτερη στο να εφαρμόζει όλα όσα κηρύττει», καταλήγει ο Ζακάρια.
Πηγή: Washington Post
https://www.kathimerini.gr/world/561835150/farint-zakaria-i-aprothymia-pollon-choron-na-katadikasoyn-ti-rosia-kai-i-eythyni-ton-ipa/
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire