Η κρίση στη Μέση Ανατολή και εμείς
Η κρίση στη Μέση Ανατολή κλιμακώνεται καθημερινά, η κατάσταση βρίσκεται μάλλον εκτός ελέγχου και επικρατεί αβεβαιότητα για το μέλλον της περιοχής. Το Ισραήλ και κυρίως οι Αμερικανοί και η Δύση ακολουθούν μια μυωπική πολιτική στη Μέση Ανατολή που δεν οδηγεί πουθενά. Το Ισραήλ έχει βεβαίως δικαίωμα στην ασφάλειά του αλλά δεν θα την έχει ποτέ χωρίς τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους και χωρίς την οικοδόμηση καλών σχέσεων με τους γείτονές του. Οι Αμερικανοί και η Δύση έχουν χάσει από καιρό την επιρροή που είχαν κάποτε σε αυτή την περιοχή και δεν θα την επανακτήσουν βεβαίως στηρίζοντας τις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ σε βάρος άλλων λαών. Οι ισορροπίες στη Μέση Ανατολή έχουν διαρραγεί και χωρίς αυτές κινδυνεύει η πλανητική σταθερότητα αλλά και η παγκόσμια οικονομία που τροφοδοτείται από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της περιοχής αλλά και από αυτό άλλων χωρών που μεταφέρεται εκεί με αγωγούς.
Την ίδια ώρα η ανθρωπιστική καταστροφή είναι άνευ προηγουμένου. Υποτίθεται ότι υπάρχει ένα διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο που επιβάλλει ότι στον πόλεμο δεν χτυπιούνται άμαχοι αλλά στρατιωτικοί στόχοι. Το Ισραήλ όμως, με τις ευλογίες και τη στήριξη των Αμερικανών, δεν χτυπά μόνο στρατιωτικούς στόχους αλλά και αμάχους. Είναι χιλιάδες τα παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι που σκοτώθηκαν από τις ισραηλινές αεροπορικές επιθέσεις. Ακόμη και στην Βηρυτό βομβάρδισαν ιατρική μονάδα και σκότωσαν γιατρούς! Ξεπέρασαν τα όρια της ύβρης.
Από την άλλη οι ΗΠΑ προμηθεύουν στο Ισραήλ τα πιο προηγμένα όπλα για έναν υβριδικό πόλεμο δολοφονιών πολιτικών ηγετών της περιοχής. Μια βαρβαρότητα άνευ προηγουμένου έχει επιστρέψει ξανά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ο οργανισμός Ηνωμένων Εθνών δεν είναι πια σε θέση να κάνει οτιδήποτε. Το Ισραήλ μάλιστα που ήθελε τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες να καλύπτει τις ανομίες του, επειδή αυτός αρνήθηκε να το κάνει, τον κήρυξε persona non grata.
Το Ιράν δεν πολεμά μόνο με τους πληρεξουσίους του αλλά υποχρεώθηκε να εξαπολύσει μια πυραυλική επίθεση εναντίον του Ισραήλ που φαίνεται να ήταν αποτελεσματική παρά το γεγονός ότι η δυτική προπαγάνδα την παρουσιάζει σχεδόν ανώδυνη. Υπάρχουν όμως πληροφορίες ότι έχουν πληγεί ισραηλινή αεροπορική βάση και μάλιστα κάποιοι κάνουν λόγο για καταστροφή αεροπλάνων F-35. Για την ώρα όμως το Ιράν δεν στόχευσε τον άμαχο πληθυσμό. Αναμένεται τώρα η ισραηλινή απάντηση που προδικάζεται από πολλούς σκληρή. Η Τεχεράνη όμως προειδοποιεί ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα πλήξει με πολύ πιο σκληρό τρόπο το Ισραήλ.
Κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει μέχρι πού μπορεί να φτάσει η κλιμάκωση αυτού του πολέμου. Μπορεί άμεσα οι Αμερικανοί και το Ισραήλ να υπερισχύουν στην περιοχή αλλά μακροπρόθεσμα, αν όχι μεσοπρόθεσμα, θα βρεθούν αντιμέτωποι τόσο με την αντίσταση των λαών της περιοχής όσο και με ένα διεθνές σύστημα που δεν θα τους ευνοεί. Διότι αυτή τη στιγμή στηρίζονται σε αραβικά δικτατορικά-αυταρχικά καθεστώτα τα οποία δεν θα αντέξουν την κλιμάκωση του πολέμου αλλά και μια επικυριαρχία του Ισραήλ στην περιοχή. Εξάλλου τα διδάγματα από την εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο στο παρελθόν είναι αρνητικά. Στο νότιο Λίβανο στο παρελθόν, το Ισραήλ απέτυχε και υποχρεώθηκε να αποσυρθεί.
Σίγουρα οι ευθύνες για την κλιμάκωση της κρίσης στην περιοχή δεν ανήκουν αποκλειστικά στο Ισραήλ και τους Αμερικανούς. Η διαφορά όμως είναι ότι έχουμε από τη μια τους καταπιεζόμενους της περιοχής, ειδικά τους Παλαιστίνιους, και από την άλλη αυτούς που θέλουν να διαιωνίσουν αυτή την καταπίεση και την εκμετάλλευση.
Στα καθ’ημάς, Ελλάδα και Κύπρος έγιναν προκεχωρημένες βάσεις των Αμερικανών και του Ισραήλ. Οι παλιές ισορροπίες που υπήρχαν έχουν ανατραπεί, ουσιαστικά σε βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων. Διότι Ελλάδα και Κύπρος προσφέρουν υπηρεσίες στο Ισραήλ και τους Αμερικανούς,χωρίς κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα. Το έδαφός τους χρησιμοποιείται από το Ισραήλ για στρατιωτικές προσομοιώσεις και ο εναέριος χώρος τους είναι ανοιχτός στην ισραηλινή αεροπορία. Και όλα αυτά επιπλέον των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα από τις οποίες επιχειρούν οι Αμερικανοί σε όλη την περιοχή όπως και των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο.
Πρόκειται για μια επικίνδυνη πολιτική που είναι πιθανόν να έχει συνέπειες για τα εθνικά μας συμφέροντα. Είναι μια μονοδιάστατη πολιτική που υιοθετείται για πρώτη φορά, καθώς πατροπαράδοτα η Ελλάδα και η Κύπρος κρατούσαν κάποιες ισορροπίες και διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με όλους τους λαούς της περιοχής. Είναι ακριβώς το αντίθετο της τουρκικής πολιτικής που καταφέρνει να ισορροπεί ανάμεσα σε αντιθετικά συμφέροντα αφού παρά τη ρητορική Ερντογάν, το Ισραήλ προμηθεύεται πετρέλαιο με αγωγούς που περνούν από την Τουρκία. Η πολιτική της Άγκυρας είναι μια πολιτική εξυπηρέτησης των εθνικών της συμφερόντων και των φιλοδοξιών της να καταστεί μια μεγάλη δύναμη όχι μόνο σε περιφερειακό αλλά και σε πλανητικό επίπεδο. Αντίθετα η ελληνική εξωτερική πολιτική οδηγεί τη χώρα σε απομείωση της εθνικής της ανεξαρτησίας και σε ρόλο «υπηρετικού προσωπικού» των αμερικανικών συμφερόντων.
* Πανεπιστημιακός, συγγραφέας, ποιητής. stephanos.constantinides@gmail.com
* Από τις Εκδόσεις «ΒΑΚΧΙΚΟΝ» κυκλοφορεί η ποιητική του συλλογή «μετα-ΛΕΞΗΜΑΤΑ» και από τις εκδόσεις «ΓΕΡΜΑΝΟΣ» το μυθιστόρημα του, «Εγώ, ο Αλέξης Λάμαρης».
