Πολιτισμός - Γιάννης Μίχας: «Ακόμα και αν καταλαγιάσει αυτή η τρικυμία, θα έλθει άλλη…»

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης

Χαρτογραφώντας το αποτέλεσμα των νέων εικαστικών του αναζητήσεων, με πυξίδα την παραδοσιακή σχέση του Έλληνα με τη θάλασσα, ο Γιάννης Μίχας μάς μιλά για τη νέα του έκθεση.

Επιβλητικοί όγκοι πλοίων και βάρκες συνδιαλέγονται με  αιγαιοπελαγίτικα τοπία και παραδοσιακούς κυκλαδίτικους οικισμούς, μέσα από την ελευθερία των χρωμάτων και των σχημάτων, στην έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Ατομικός πορτολάνος», η οποία θα διαρκέσει έως τις 23 Μαρτίου στην Titanium Yiayiannos Gallery .

Επιχειρώντας έναν εικαστικό διάλογο μεταξύ φωτός,  διάθλασης και αντανακλάσεων, ο Γιάννης Μίχας μιλά για τις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις, τη σχέση του με τη θάλασσα και με την τρικυμία που περνάμε στη χώρα μας.

Ποιες είναι οι εικαστικές αναζητήσεις αυτών των έργων;

Την ώρα που ζωγραφίζεις, αισθάνεσαι. Η τοποθέτηση του ίδιου του καλλιτέχνη σχετικά με το έργο του ή μια εικαστική του περίοδο είναι πρωτίστως αντικειμενική και, έχοντας ερμηνευτικά χαρακτηριστικά, παράγει ένα δεύτερο έργο, καθώς ήδη από τη στιγμή της ολοκλήρωσης της ανάγκης για έκφραση σε δημιουργία έχει ξεκινήσει η διαδικασία της αποστασιοποίησης.

Αν θέλετε να σας πω τί με συγκινεί αυτήν την εικαστική μου περίοδο, ποιες είναι οι ανησυχίες μου, θα επικεντρωνόμουν στο φως, στη σχέση της θάλασσας με τα ακρόπλωρα των πλοίων, στον τρόπο που το φως εισχωρεί στο πραγματικό και το νοητικό τοπίο και με τις διαθλάσεις του δημιουργεί νέους κόσμους.

Τι υποδηλώνει ο τίτλος «Ατομικός πορτολάνος»;

Η ζωή του καθενός είναι μια διαδρομή, μια αναζήτηση  και μια επιλογή αν θα βαδίσει σε χαραγμένους δρόμους ή σε άγνωστα μονοπάτια και ορίζοντες. Και είναι ελάχιστη υποχρέωση αυτών που αποφάσισαν να σηκώσουν το φορτίο της ατομικής οδύσσειας, να παραδώσουν στο τέλος για τους επερχόμενους, τις σημειώσεις και τους «χάρτες» της προσωπικής τους περιήγησης, τον ατομικό τους πορτολάνο. Έτσι, εξασφαλίζεται η συνέχεια  της ανθρώπινης παρουσίας και συμπληρώνεται εσαεί ο ατελεύτητος συλλογικός χωρικός και γνωσιολογικός χάρτης του σύμπαντος.

Από μια δεύτερη σκοπιά, εστιάζοντας στο ατομικός, η έκθεση αυτή σηματοδοτεί την εσωτερική μου ανάγκη να τονίσω την προσωπική μου παρουσία άμεσα, μέσω του έργου μου, και όχι έμμεσα και συλλογικά, μέσω της  πολιτικής και κοινωνικής μου δραστηριότητας.

Πέρα από την έκφρασή της μέσα από τα έργα σας, πώς θα περιγράφατε με λέξεις τη βιωματική σας σχέση με τη θάλασσα;

Η θάλασσα είναι το μέσο, είναι ο δρόμος  για το μεγάλο ταξίδι, αλλά, ταυτόχρονα, είναι και ο σκοπός, η μήτρα που γονιμοποιείς και γεννά ιστορία. Είναι και δύναμη καθαρμού και  ανανέωσης. Η βιωματική μου σχέση είναι οπωσδήποτε μεταφυσική. Αλλά πάλι, έχοντας δουλέψει ως ναυπηγός, έχοντας χτίσει πλοία, γνωρίζοντας τα μυστικά των σιδερένιων σωμάτων τους και τη μυσταγωγική διαδικασία με την οποία οι τεχνίτες μετουσιώνουν με τη φωτιά το σίδερο και τα πρώτα υλικά σε ένδοξα ονόματα, έχοντας σφίξει τα χέρια αυτών των ανθρώπων της θάλασσας, θα τολμούσα να πω ότι η σχέση μου με το αλμυρό νερό, με τους ανθρώπους που το ζουν, το ανασαίνουν και το υποτάσσουν, είναι σχέση ζωής. Αυτό, άλλωστε, είναι διακριτό και στο εικαστικό μου έργο.

Πιστεύετε ότι θα καταλαγιάσει σύντομα η «τρικυμία», που ταλανίζει τη χώρα μας;

Είναι όπως με τον καιρό στην ανοιχτή θάλασσα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ακόμα και αν καταλαγιάσει η τρικυμία, θα έλθει άλλη, αφού τελικός προορισμός δεν είναι άλλος από το ίδιο το ταξίδι. Σημασία, λοιπόν, δεν έχει το αν και πότε θα σταματήσει η τρικυμία, αλλά πως οδηγείς το σκαρί που λέγεται Ελλάδα και πως ετοιμάζεις το πλήρωμα για την επομένη.
gkoul@naftemporiki.gr




Πηγή: www.naftemporiki.gr
Δημοσιεύτηκε στις 27/02/2013