Πανίκος Χαραλάμπους
Η περίπτωση με το
Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας Κύπρου πρέπει να είναι πρωτοφανής για τα
παγκόσμια δεδομένα. Δεν νομίζω σε καμία άλλη χώρα (τουλάχιστον προηγμένη) να
ασχολούνται με τη σύσταση ενός διοικητικού συμβουλίου μιας τράπεζας τόσοι
πολλοί σχετικοί και άσχετοι, η Βουλή μιας χώρας, πολιτικοί και πολιτικάντηδες,
εμπλεκόμενοι και παρείσακτοι και να είναι καθημερινά πρώτη είδηση σχεδόν σε όλα
τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Παρόλο που η περίπτωση της Τράπεζας Κύπρου είναι διαφορετική εξαιτίας των όσων προηγήθηκαν, δεν παύει να είναι μία τράπεζα που ανήκει στους μετόχους της, παλιούς και νέους. Και αυτοί πρέπει να αποφασίσουν και να λύσουν τις διαφορές τους εάν υπάρχουν. Και φαίνεται ότι υπάρχουν.
Το θέμα που έχει εγερθεί για παράδειγμα για την αξία αποτίμησης των μετοχών των παλιών μετόχων δεν μπορεί να λυθεί ούτε με πολιτικές αποφάσεις ούτε με παρεμβάσεις. Εάν αυτοί που θεωρούν ότι έγινε λάθος εξακολουθούν να έχουν την ίδια άποψη και αυτοί που το έκαναν ότι είναι αλάνθαστοι, τότε υπάρχουν τα δικαστήρια. Οι διαφορές είναι αστικές και με αστικά μέσα διευθετούνται.
Εάν η μάχη που δίνεται για το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας Κύπρου είναι μόνο ποιος θα το ελέγξει, τότε είτε το ελέγξει είτε όχι, η μάχη αυτή είναι χαμένη. Εάν η προσπάθεια είναι να συσταθεί το καλύτερο δυνατό Διοικητικό Συμβούλιο με συμβούλους που να μπορούν να συμβάλουν στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης προς την Τράπεζα και να την επαναφέρουν στη θέση που της αξίζει, τότε όλοι θα είναι κερδισμένοι.
Δυστυχώς όμως, απ’ ό,τι φαίνεται..., αλλού η θάλασσα κι αλλού το πλοίο...
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 29/08/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire