Ευνοϊκή συγκυρία
Η έναρξη της γερμανικής προεκλογικής περιόδου, στην οποία η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ φιλοδοξεί να επισφραγίσει μια τρίτη κυβερνητική θητεία, συνοδεύτηκε από ένα άλμα στο πεδίο της οικονομικής ανάπτυξης. Το δεύτερο τρίμηνο του 2013, το γερμανικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 0,7%, έναντι 0,1% κατά το προηγούμενο τρίμηνο, γεγονός που συνέβαλε καθοριστικά στην έξοδο της Ευρωζώνης από την ύφεση στην οποία είχε καθηλωθεί επί ενάμιση χρόνο.
Μεγάλο μέρος της σημειωθείσας ανάπτυξης οφείλεται στην τόνωση της εσωτερικής κατανάλωσης, η οποία, με τη σειρά της, διευκολύνθηκε από μια πιο χαλαρή πολιτική μισθών, όχι μόνο στον ιδιωτικό, αλλά και στον δημόσιο τομέα. Ωστόσο, η θετική εξέλιξη έχει τους περιορισμούς της – και αυτό δεν αφορά μόνο στο μεγάλο ειδικό βάρος των γερμανικών εξαγωγών. Η υστέρηση στην καινοτομία και στις επενδύσεις στον τομέα των υποδομών, η υπογεννητικότητα και η υπερβολική στήριξη στον (αξιοθαύμαστο) βιομηχανικό τομέα, εις βάρος των υπηρεσιών, είναι ορισμένοι από τους περιορισμούς τους οποίους οφείλει να υπερβεί η Γερμανία για να συντηρήσει αυτά που ήδη έχει επιτύχει.
LE FIGARO
Φορολογική εμμονή
Ο πρωθυπουργός Ζαν-Μαρκ Ερό δεν φείδεται στόμφου όταν περιγράφει το έργο και τα σχέδιά του. «Διατήρηση του γαλλικού ονείρου», «προετοιμασία ενός νέου κόσμου» και «καμία θέση στην πνευματική οκνηρία» δεν ήταν παρά μερικές μόνον από τις πομπώδεις ατάκες του. Ο κ. Ερό έχει απολέσει κάθε έννοια φαιδρότητας, έχοντας απομακρυνθεί από τη πραγματικότητα. Πώς μπορεί να καλεί τους Γάλλους να ονειρευτούν, όταν τους πνίγει στους φόρους; Πώς μπορεί να κάνει λόγο για νέο κόσμο, όταν εκπροσωπεί ένα σοσιαλισμό εξίσου μαραμένο, όσο και επικίνδυνο, του οποίου η πνευματική οκνηρία είναι το σήμα κατατεθέν. Η ανεργία αυξάνεται, το έλλειμμα διογκώνεται, η ανταγωνιστικότητα υποχωρεί και η εγκληματικότητα εκρήγνυται. Η εθνική παιδεία καταρρέει, τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης αδειάζουν και η μόνη απάντηση –σύμφωνα με τους Σοσιαλιστές– βρίσκεται στη φορολογία. Αντί να καλέσει σε εξοικονόμηση κεφαλαίων και σε αναθεώρηση του κουρασμένου μας αναπτυξιακού προτύπου, ο κ. Ερό ζητεί από τους Γάλλους να πληρώσουν τη δική του μεταρρυθμιστική ατολμία. Η άτολμη και αναποτελεσματική μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού είναι χαρακτηριστική των πολιτικών του επιλογών.
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 28/08/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire