Υγεία - Μήπως έχετε ρευματοειδή αρθρίτιδα;

Οι τρεις κρίσιμες ερωτήσεις που εγείρουν υπόνοιες, ποιοι κινδυνεύουν να την εκδηλώσουν και τι πρέπει να κάνουν για να την αντιμετωπίσουν σωστά

Ρεπορτάζ: Ρούλα Τσουλέα
 
Νιώθετε το πρωί «πιάσιμο» που κρατάει πάνω από 30 λεπτά;
Μήπως έχετε «πρήξιμο» σε κάποια άρθρωση χωρίς να έχει προηγηθεί τραυματισμός;
Έχετε τους τελευταίους τρεις μήνες πόνο και ευαισθησία στην πίεση στις αρθρώσεις των χεριών;
Αν απαντήσατε καταφατικά σε μία ή περισσότερες από αυτές τις ερωτήσεις, καλό είναι να απευθυνθείτε σε ρευματολόγο, διότι ενδέχεται να πάσχετε από κάποια φλεγμονώδη αρθρίτιδα του τύπου της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Αυτό συνιστά ο ρευματολόγος Δημήτρης Κασίμος, γενικός αρχίατρος στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Αθήνας και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α.), επισημαίνοντας ότι η έγκαιρη διάγνωση και η έναρξη της κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής μπορεί να επιβραδύνουν σημαντικά την πορεία της νόσου, να περιορίσουν τις δυσμενείς επιπτώσεις της και να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής των πασχόντων.

Τι είναιΗ ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μία χρόνια, αυτοάνοση και εξελισσόμενη πάθηση , που ανήκει στα ρευματικά νοσήματα και χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις.
Η έναρξή της προσδιορίζεται συνήθως στην ηλικία των 35 έως 55 ετών. Υπάρχει, όμως, και η νεανική ρευματοειδής αρθρίτιδα, η οποία αρχίζει πριν από την ηλικία των 16 ετών, καθώς και η ρευματοειδής αρθρίτιδα όψιμης έναρξης, η οποία εμφανίζεται σε άτομα της τρίτης ηλικίας.
Υπολογίζεται ότι 70.000- 100.000 άτομα στη χώρα μας πάσχουν από αυτήν, με τις γυναίκες ασθενείς να είναι τριπλάσιες από τους άντρες.
Αν και οι ακριβείς μηχανισμοί πίσω από την εμφάνισή της δεν έχουν αναλυθεί πλήρως (φαίνεται ότι πολλοί παράγοντες, όπως περιβαλλοντικοί, γενετικοί, ορμονικοί και ανοσολογικοί, εμπλέκονται στην εκδήλωσή της), οι ειδικοί γνωρίζουν ότι προκαλείται από μία μη φυσιολογική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος του ίδιου του ασθενούς.

Η αντίδραση αυτή έχει ως συνέπεια ανεξέλεγκτη φλεγμονή που φθείρει ορισμένες δομές των αρθρώσεων (τον αρθρικό υμένα) και διαβρώνει τα οστά τους.
Η νόσος συνήθως προσβάλλει πολλές αρθρώσεις ταυτοχρόνως και είναι συμμετρική, δηλαδή εντοπίζεται στις ίδιες αρθρώσεις στις δύο πλευρές του σώματος.
Από τους παράγοντες του τρόπου ζωής, το κάπνισμα ενοχοποιείται για το ένα τρίτο των πιο σοβαρών μορφών ρευματοειδούς αρθρίτιδος. Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι το φύλο, η ηλικία και το οικογενειακό ιστορικό της νόσου.

Ωστόσο «δεν μπορεί να θεωρηθεί αμιγώς κληρονομική ασθένεια, διότι τα γονίδια ευθύνονται μόνο για το 50% της ευπάθειας σε αυτήν, αφήνοντας σημαντικό χώρο για να επιδράσουν περιβαλλοντικοί παράγοντες ή τυχαία γεγονότα και να την πυροδοτήσουν», διευκρινίζει ο κ. Κασίμος.
Κίνδυνος και για την καρδιά
Εκτός από τις αρθρώσεις, η φλεγμονή της ρευματοειδούς αρθρίτιδας μπορεί να προσβάλλει και άλλα όργανα και δομές του σώματος, κυρίως την καρδιά, αλλά και, τα μάτια, τους πνεύμονες, τα αγγεία,.
«Μακροχρόνιες επιδημιολογικές μελέτες σε Ευρώπη και ΗΠΑ έχουν δείξει πως επιταχύνει την εμφάνιση αθηροσκλήρωσης στα αγγεία της καρδιάς και του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος εκδήλωσης καρδιαγγειακού επεισοδίου (έμφραγμα, εγκεφαλικό), το οποίο κατά μέσον όροεκδηλώνεται μία δεκαετία νωρίτερα απ’ ό,τι στον γενικό πληθυσμό», λέει ο κ. Κασίμος.

Και συνεχίζει: «Τα επεισόδια αυτά μπορεί να συμβούν ακόμη και σε άτομα με διάρκεια νόσου κάτω από δύο χρόνια, διότι η ρευματοειδής αρθρίτιδα αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ισχαιμικής καρδιοπάθειας κατά 50% την πρώτη τετραετία έπειτα από τη διάγνωση και ο κίνδυνος παραμένει αυξημένος για τα επόμενα 5-12 χρόνια».

Ο αυξημένος καρδιαγγειακός κίνδυνος δεν οφείλεται μόνο στην ρευματοειδή αρθρίτιδα καθ’ εαυτή, αλλά και στη συνοσηρότητα που παρατηρείται σε πολλούς ασθενείς, δηλαδή στο ότι πάσχουν ταυτοχρόνως και από άλλα νοσήματα που επιβαρύνουν την καρδιαγγειακή υγεία, όπως η υπέρταση (ένας στους τρεις είναι και υπερτασικός), η παχυσαρκία (το 18% των ασθενών είναι παχύσαρκοι) και το αν καπνίζουν (το 43% είναι καπνιστές).

Αντιμετώπιση

Η θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας εξαρτάται από τη βαρύτητα που παρουσιάζει κάθε φορά που είναι σε έξαρση, την ηλικία του ασθενούς και την τυχόν συνύπαρξη άλλων νοσημάτων (και βεβαίως την αγωγή που ενδεχομένως κάνει γι’ αυτή).
Υπάρχουν αρκετά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της, άλλα εκ των οποίων είναι τα κλασικά νοσοτροποποιητικά όπως η μεθοτρεξάτη, η υδροξυχλωροκίνη, η λεφλουναμίδηκαι άλλα στοχευμένες βιολογικές θεραπείες (μονοκλωνικά αντισώματα) που δρουν εναντίον συγκεκριμένων μορίων, τα οποία ενέχουν κεντρικό ρόλο στην παθογένεια της.
Σημαντικό ρόλο, όμως, παίζουν και διάφορες παράμετροι του τρόπου ζωής, επισημαίνει ο κ. Κασίμος, όπως η άσκηση, η διατροφή και το κάπνισμα. Όπως εξηγεί, η συστηματική γυμναστική ωφελεί ιδιαίτερα τους ασθενείς διότι όχι μόνο δεν αυξάνει τον ρυθμό καταστροφής των ασθενειών όπως πολλοί φοβούνται, αλλά σταθεροποιεί τις αρθρώσεις επειδή αυξάνει την μυϊκή δύναμη.
Επιπλέον, βελτιώνει την καρδιοαναπνευστική ικανότητα και την καρδιαγγειακή υγεία τους, μειώνει τα συμπτώματά τους, βελτιώνει τον συντονισμό των κινήσεων και την ισορροπία τους, μειώνει την παχυσαρκία, το σωματικό λίπος, το άγχος και την κατάθλιψη που είναι συχνά φαινόμενα στους ασθενείς, και βελτιώνει τον ύπνο τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ο ειδικός γιατρός,ο ρευματολόγος σε συνεργασία με τον φυσικοθεραπευτή μπορούν να καταρτίσουν ένα πρόγραμμα ασκήσεων προσαρμοσμένο στο καθημερινό πρόγραμμα και την κατάσταση του ασθενούς. Το πρόγραμμα μπορεί να περιλαμβάνει από μορφές ασκήσεως όπως το τάι τσι, η γιόγκα και το Πιλάτες έως απλά πράγματα, όπως το περπάτημα (συνιστάται γρήγορο περπάτημα, αλλά όχι τζόγγινγκ), η ποδηλασία, οι ασκήσεις στο νερό και το κολύμπι, καθώς και ο χορός.
Απαραίτητο είναι ακόμα τα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα να τρέφονται υγιεινά και, βεβαίως, να αποφεύγουν το κάπνισμα. Ιδιαίτερη σημασία, τέλος, πρέπει να δίνουν στην ψυχολογία τους, διότι «η κακή ψυχολογική κατάσταση επιδεινώνει τα συμπτώματα», προειδοποιεί ο κ. Κασίμος.



Πηγή: www.tanea.gr
Δημοσιεύτηκε στις 05/04/2014