Κυπριακή ποίηση

Ποίηση αρωγός

Agora Dialogue

Σε πραγματική μυσταγωγία εξελίχθηκε η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Ανδρούλας Τουμάζου «Νήσος εν Καμίνω», που διοργανώθηκε από το Σπίτι της Κύπρου – Κυπριακή Πρεσβεία και την Ένωσι Κυπρίων Ελλάδος στις 23 Ιουνίου στην Αθήνα.

Η Μορφωτική Σύμβουλος της Κυπριακής Πρεσβείας στην Αθήνα
 Μαρία Παναγίδου, ο ηθοποιός Στ. Κυριακίδης και ο Δρ Ν. Ιωάννου

Η εμπεριστατωμένη και ουσιαστική παρουσίαση του βιβλίου από τον Δρα Νίκο Ερρ. Ιωάννου, η άψογη απαγγελία αποσπασμάτων από τον ηθοποιό Στέφανο Κυριακίδη, η κατανυκτική ανάγνωση ψαλμών στην ελληνική και λατινική από τις κυρίες Μαρία Ιωάννου και Γιόλα Μπώκου αντίστοιχα,η συγκλονιστική απόδοση από την ίδια την ποιήτρια και η μεσαιωνική μουσική ως υπόκρουση δημιούργησαν το ιδιαίτερα εκείνο πνευματικό και συναισθηματικό κλίμα που απαιτούσε η πρόσληψη του ποιητικού λόγου.

Από αριστερά: Γ. Μπώκου, Μ. Ιωάννου, Αν. Τουμάζου

Όπως ανέφερε ο Δρ Ιωάννου, «η συλλογή “Νήσος εν Καμίνω”δηλώνει ήδη από τον τίτλο ότι αναφέρεται στη δραματική ιστορία, στη δοκιμασία ενός νησιού, που δεν είναι άλλο από την Κύπρο. Δεν πρόκειται όμως για το πρόσφατο δράμα της Κύπρου, όπως μπορεί να υποθέσει κανείς εκ πρώτης όψεως. Αντίθετα διατρέχει, με τον συμπυκωμένο ποιητικό λόγο, την πορεία ενός κόσμου που αγωνίζεται να αντισταθεί στις αλλεπάλληλες τρικυμίες που, κατά κύριο λόγο, τον βρίσκουν εξαιτίας του χώρου όπου κατοικεί, αλλά και εξαιτίας δικών του αδυναμιών.

»Η ποίηση της Ανδρούλας Τουμάζου μπορεί να χαρακτηριστεί ως η επιτομή της άσκησης  στη λακωνικότητα, τον συμβολισμό και την αλληγορία. Κάθε ποίημα μοιάζει να διηγείται μια ιστορία,αλλά μέσα σε κάθε ιστορία είναι εγκιβωτισμένες πλήθος άλλες. Από κάθε λέξη, από κάθε φράση, αναπηδούν έντονες εικόνες, ένα πανόραμα θα έλεγα ενός δράματος (με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, δηλαδή των δρώντων προσώπων), το οποίο (δράμα) αναζητεί την κάθαρση.
»Χρησιμοποιώ το ρήμα “αναζητεί”, γιατί το δράμα βρίσκεται εν εξελίξει χιλιετίες τώρα, ο ένας κύκλος ακολουθεί τον άλλο,αλλά ο δρόμος για το Φως είναι μάλλον μακρύς και δύσβατος. Οι αγώνες διαδέχονται ο ένας τον άλλο, οι πτώσεις είναι αλλεπάλληλες εξαιτίας κατακτήσεων ή (πρωτίστως) ηθικών και πνευματικών κρίσεων, που αποτελούν τη γενεσιουργό αιτία όλων των άλλων μορφών κρίσης, όπως αυτή που διερχόμαστε σήμερα: κρίση πολυεπίπεδη και καθόλου τυχαία.
»Και η ποίηση της Ανδρούλας Τουμάζου δεν είναι παρά μια κραυγή αγωνίας, μια προσπάθεια να ξυπνήσουν και πάλι οι συνειδήσεις, μια επίκληση των ανθρωπίνων αλλά και θείων δυνάμεων, προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανή η φλόγα για τον αγώνα του ανθρώπου ώστε να εξυψωθεί και να καταξιωθεί ως υπόσταση και ως υποκείμενο της Ιστορίας».
Αναφερόμενος ο Δρ Ιωάννου στις γλωσσικές ιδιαιτερότητες του έργου και τις τεχνικές έκφρασης της ποιήτριας, ειδικότερα όσον αφορά στην ενότητα με τον τίτλο InsulaEst, τόνισε ότι: «Η εναλλαγή βιβλικού και σύγχρονου λόγου, παραδοσιακών και νεωτερικών τρόπων έκφρασης εναρμονίζονται, όπως ακριβώς εναρμονίζονται το παρελθόν με το παρόν και διαμορφώνουν το σημερινό πρόσωπο της Κύπρου. Αποτελούν κρίκους της μακράς αλυσίδας που συνενώνει με τρόπο αδιάσπαστο το χθες με το σήμερα και καταγράφει την πορεία του κυπριακού Ελληνισμού, ο οποίος επιμένει να αντιστέκεται, ριζωμένος στη γη του και διεκδικώντας ό,τι του ανήκει. Η παρούσα δοκιμασία, που ξεκίνησε το 1974 με την τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή, δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από τις πολλές που διήλθε ο κυπριακός Ελληνισμός. Και στην υπέρβαση της δοκιμασίας αυτής, που η ιστορία δείχνει ότι δεν θα είναι και η τελευταία, έρχεται αρωγός η Ποίηση, προσπαθώντας να ενδυναμώσει τις αντιστάσεις μας και να υπομνήσει το υπέρτατο χρέος μας. Χρέος του καθενός μας, Κυπρίου, Ελλαδίτη, των απανταχού Ελλήνων. Χρέος Εθνικό».