Βουντού στο γαλλικό ποδόσφαιρο...

Από τον ΝΙΚΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

Μέσα στον μετεκλογικό πανευρωπαϊκό ορυμαγδό, μια είδηση πέρασε στα ψιλά, αλλά αξίζει τον κόπο να την εκμεταλλευτούμε, μια και δυστυχώς λίαν συντόμως πρέπει να υποστούμε ένα Μουντιάλ, που όλο και λιγότερο πλέον έχει σχέση με άθλημα.

Η είδηση λοιπόν ήταν ότι η εθνική ομάς της Γαλλίας κατέστρεψε ένα ακριβές ομοίωμα του μοιραίου πούλμαν που μετέφερε τους παίκτες από το ξενοδοχείο στις προπονήσεις και στο γήπεδο στην νοτιοαφρικάνικη πόλη Κνύσνα στο Μουντιάλ του 2010. Το πούλμαν θεωρήθηκε σύμβολο της κακοτυχίας της ομάδας, που μάζεψε στην πρώτη φάση δύο βαθμούς σε τρία ματς και γύρισε άναυλα στη Γαλλία.

Το πράγμα εκ πρώτης όψεως φαίνεται να ταιριάζει, όταν έχει κανείς να κάνει με μια τόσο προληπτική κάστα, όπως είναι οι ποδοσφαιριστές. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν κάποιοι απ' αυτούς κατάγονται από τις πρώην γαλλικές αποικίες, όπου οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες είναι κάτι κοινότοπο. Ομως στην περίπτωση της Κνύσνα είχαμε να κάνουμε με μια μεταμοντέρνα Γαλλική Επανάσταση, προϊόν συνδυασμού μωροφιλοδοξίας με καθόλου καθαρά συμφέροντα, από παιδάκια μαθημένα στα δισεκατομμύρια του Αμπράμοβιτς (Ανελκά) ή του Φλορεντίνο Πέρεθ (Μπενζεμά).
Οι ιστορίες θεωρητικά πρέπει να άρχισαν όταν οι δυο που προαναφέραμε συντάχθηκαν με τον Φρανκ Ριμπερί (συναντώμενο, λόγω εμφάνισης, στα διάφορα μπλογκ σαν Φρανκενστάιν Ριμπερί), ο οποίος έβλεπε ότι η θέση του στο κέντρο κινδύνευε από τον ανερχόμενο τότε σταρ Γιοάν Γκουρκίφ από την Βρετάνη, κάπου κοντά στο χωριό του Αστερίξ. Οι μουσουλμάνοι, εκ γενετής (Μπενζεμά) ή όψιμοι (Ριμπερί, Ανελκά), θεώρησαν ότι, με βάση το Ισλάμ πάντα, ο τρόπος ζωής του Γκουρκίφ ήταν καταδικαστέος. Το ότι εκείνη ακριβώς την εποχή Ριμπερί και Μπενζεμά ήταν υπόδικοι για μαστροπεία ανήλικης, αυτό προφανώς δεν ενοχλούσε το Ισλάμ. Πάντως ακολούθησαν προπηλακισμοί, ομηρικοί καυγάδες εν πτήσει και άλλα θλιβερά, ώσπου ο εγνωσμένης ανικανότητας προπονητής Ρεϊμόν Ντομενέκ αποφάσισε να επιβάλει την τάξη διώχνοντας από την ομάδα τον Ανελκά. Σε απάντηση οι παίκτες κατέβηκαν σε απεργία και την ώρα της προπόνησης έκαναν κατάληψη στο πούλμαν. Το αποτέλεσμα το αναφέραμε πιο πάνω. Οσο για τον άκακο Γκουρκίφ, το πέτυχαν να τον καταστρέψουν επαγγελματικά.
Η επιστροφή τους στην Γαλλία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, αναδεικνύοντας και τις αλλαγές στην γαλλική κοινωνία. Οταν το 1998 η ομάδα τους είχε πάρει το Παγκόσμιο Κύπελλο που διοργάνωσαν οι ίδιοι, οι Γάλλοι καμάρωναν για την πολυπολιτισμικότητά της, με παίκτες από την Αφρική, τις Αντίλες, τα νησιά του Ινδικού. Στη Γαλλία του Σαρκοζί οι παίκτες έγιναν «φτωχοδιάβολοι» και «καΐντ» (συνοικιακοί αρχηγοί συμμοριών). Η αιτία των δεινών της χώρας, με την κρίση ήδη να βράζει, ήταν και παραμένει για τους ακραιφνείς Γάλλους το καταραμένο «Ενενηντατρία», ο νομός Seine-Saint Denis με τα εκατομμύρια μετανάστες πρώτης έως τέταρτης γενιάς στους βόρειους δήμους του Παρισιού. Στην Γαλλία της Μαρίνας η μπάλα θα πάρει κι άλλους. Γιατί, οι διανοούμενοι, για παράδειγμα, δεν είναι αιτία τόσων κακών; Τόσο κόπο έκανε ο Γκέμπελς να μας τα μάθει!