Έπεσε η Συρία…

 

Ρούντι Ρινάλντι

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων

 

Η είδηση ήταν «βαριά». Μέσα σε λίγες μέρες μια κρατική οντότητα, η Συρία, κατέρρευσε και πέρασε στα χέρια δυνάμεων οπισθοδρομικών, αντιδραστικών, φιλοϊμπεριαλιστικών. Η απότομη, ραγδαία κατάρρευση ήταν σοκαριστική και έχει τεράστιο βάρος, αφού αλλάζει τον συσχετισμό δυνάμεων στην πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Σοκαριστικό ήταν και το πώς εγκαταλείφθηκε από συμμάχους – γεγονός αποκαλυπτικό για τη μεταβλητή γεωμετρία συμμαχιών και αντιπαραθέσεων στην περιοχή αυτή.

 

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων κατανοεί αμέσως: Ισραήλ, Τουρκία και ΗΠΑ μεθόδευσαν αυτήν την «αιφνιδιαστική» κίνηση, αμέσως μετά την εκεχειρία στα πεδία του Λιβάνου. Δηλαδή ο πόλεμος συνεχίζεται, ο διαμοιρασμός είναι σε εξέλιξη. Οι «καλοί» τζιχαντιστές (οποία υποκρισία της Δύσης!) «απελευθερώνουν» τη Συρία, διαμοιράζουν τα ιμάτιά της (κοινώς επιδίδονται σε εκτεταμένο κατσαπλιαδισμό), ενώ ανενόχλητο το Ισραήλ μέσα σε 48 ώρες καταστρέφει όλες τις στρατιωτικές υποδομές της (αεροδρόμια, λιμάνια, αεροσκάφη, πλοία, πολεμοφόδια κ.ο.κ.). Η Τουρκία έχει αναλάβει την ολόπλευρη στήριξη των τζιχαντιστικών ομάδων και διευρύνει την επεκτατική της δύναμη, προβάλλοντας τον εαυτό της ως κύρια δύναμη της «ανοικοδόμησης της νέας Συρίας».

 

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων απορεί: Τι και πώς συζητήθηκε, και κυρίως τι αποφασίστηκε κατά τη συνάντηση Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας; Διότι αυτή η συνάντηση έλαβε χώρα λίγο πριν επέλθει η πτώση της Συρίας. Μένει να εκτιμηθεί το μέγεθος της σημασίας της πτώσης, επειδή είναι ένα κομβικό σημείο στον ευρύτερο γεωπολιτικό συσχετισμό και την πορεία των εν εξελίξει πολέμων. Έρχεται λίγο πριν αναλάβει ο «ειρηνοποιός» (τάχα) Τραμπ· έρχεται αφού ουκρανικά drones και Ουκρανοί εκπαιδευτές είχαν τελειώσει την «αναβάθμιση» των τζιχαντιστών, σε πλήρη συνεργασία Δύσης-Τουρκίας· έρχεται ως αποτέλεσμα προσπαθειών ελέγχου της κλιμάκωσης των πολέμων και παζαριών για ευρύτερους γεωπολιτικούς αναδασμούς.

 

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων δεν λαθεύει: Στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου η πτώση της Συρίας αλλάζει σε μεγάλο βαθμό τον συσχετισμό δύναμης, με κεντρικό στοιχείο την εκθετική αναβάθμιση της Τουρκίας. Ο τουρκικός επεκτατισμός διευρύνει την επιρροή του, κατακτά δια της ισχύος και των όπλων θέσεις και εδάφη, απειλεί την ακεραιότητα κυρίαρχων χωρών (Ελλάδα, Κύπρος) αλλά και κατακτά άλλες χώρες (τμήμα της Λιβύης, τμήμα της Κύπρου, ολόκληρη τη Β. Συρία), προβάλλοντας ως επίδοξος επικυρίαρχος σε μια μεγάλη περιοχή, από Βαλκάνια ως Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων σωστά διαισθάνεται πιο άμεσα τους κινδύνους που εκκολάπτονται για τον ελληνισμό σε Ελλάδα-Κύπρο, για τους χριστιανικούς πληθυσμούς στη Μέση Ανατολή, για την πτώση μιας χώρας που αντικειμενικά αλλά και ιστορικά είχε στενούς δεσμούς με την Ελλάδα (υποστηρίζοντας την Κυπριακή υπόθεση και τηρώντας μια στάση εχθρική προς την Τουρκία στην περιοχή). Κι αυτό παρά την ανοικτά φιλοϊσραηλινή στάση των ελληνικών κυβερνήσεων, παρά την εχθρική στάση τους προς το καθεστώς Άσαντ. Τώρα το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών έφτασε να χαιρετίζει την πτώση του. «Ξεχνά» πως αυτή η πτώση θα μετατρέψει τη Συρία ξανά σε προτεκτοράτο ιμπεριαλιστικών και επεκτατικών δυνάμεων, με πρωτοστατούσες το σιωνιστικό Ισραήλ και τη νεο-οθωμανική Τουρκία (κι από πίσω όλη την «πολιτισμένη» Δύση). Βέβαια όλοι οι κολαούζοι που χαιρέτιζαν το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», στην περίπτωση της Συρίας μουγγάθηκαν …

 

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων αντιλαμβάνεται πιο καθαρά μετά από τις εξελίξεις αυτές πόσο επιζήμια είναι για την ειρήνη και τη σταθερότητα μιας μεγάλης περιοχής (στην οποία περιλαμβάνεται και η Ελλάδα) η συμπόρευση και ενίσχυση με όλους τους τρόπους των εμπρηστών του πολέμου: ΗΠΑ, Κομισιόν, Ισραήλ, Τουρκία. Ο ενδοτισμός, ο ραγιαδισμός, η υποτέλεια, τα παρακάλια και η εθελοδουλία ποτέ δεν υπολογίστηκαν σοβαρά από τους κάθε φορά επικυρίαρχους, τις μεγάλες δυνάμεις, τους κατακτητές. Ολοένα και περισσότερο η «γεωπολιτική μοίρα» της χώρας μας προμηνύει καταστάσεις που θα μοιάζουν με το πώς παίζονται οι συσχετισμοί και οι τύχες χωρών της ευρύτερης περιοχής. Η Ελλάδα δεν είναι προχωρημένο φυλάκιο του δυτικού κόσμου, χώρα πρώτης γραμμής που στηρίζεται από τη Δύση, ούτε σύνορο της Ευρώπης (ποιας αλήθεια Ευρώπης;). Έπρεπε να είναι κυρίαρχη χώρα, όμως μοιάζει με χώρο, οικόπεδο, ορμητήριο, με τόπο που μπορεί να χάσει κυριαρχία σε Αιγαίο, νησιά και Κύπρο. Μοιάζει χώρα εξασθενημένη και περικυκλωμένη, με «άρχοντες» που δεν κάνουν τίποτα για να προετοιμαστεί ώστε να αποτρέψει εθνικούς και κοινωνικούς ακρωτηριασμούς.

 

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων θυμάται τους δεσμούς του ελληνικού κόσμου αλλά και της σύγχρονης Ελλάδας με τη Συρία, την ιστορία της, τον πολιτισμό της.

 

Η δυτική και τζιχαντιστική βαρβαρότητα είναι απειλή για την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία, την Ειρήνη.

Υπερ-αναγκαίος ένας πόλος ελεύθερων λαών και χωρών για αντιστροφή της «γυμνής μετάβασης» που επιβάλλει ο Δυτικός-ιμπεριαλιστικός-ολοκληρωτικός πολεμικός οδοστρωτήρας!

 

(Εφημερίδα Δρόμος, φύλλο 710, 14/12/24)