Η ιστορία αρχίζει από πολύ παλιά. Από τον 18ο αιώνα π.Χ., όταν ο Πατριάρχης του Ισραήλ Ιακώβ είπε τα εξής ανήκουστα έως τότε: «Πρωτότοκος των λαών Αμαλήκ αλλά το σπέρμα αυτών απολείται». Και ήταν οι Αμαλήκ, σημιτικός λαός στα νοτιοδυτικά της Παλαιστίνης, πολέμιοι του Ισραήλ από την εποχή του Αβραάμ, γενάρχη των Ισραηλιτών.
Αλλά αυτά είναι ψηφίδες ενός κόσμου που έσβησε εδώ και αιώνες. Εξ ου και η έκπληξη ήταν μεγάλη όταν στις 28 Οκτωβρίου 2023, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, απευθυνόμενος σε στρατιώτες που επρόκειτο να πολεμήσουν στη Γάζα εναντίον της Χαμάς, θυμήθηκε τους Αμαλήκ.
Ετσι άρχισε η νέα φάση ενός εσχατολογικού πολέμου, με όρους που έφεραν στον νου τον Σαμουήλ όταν διέταζε τον Σαούλ με αυτά τα λόγια: «Kαι νυν πορεύου και πατάξεις Αμαλήκ και εξολοθρεύσεις αυτόν και αναθεματίσεις αυτόν και πάντα τα αυτού…».
Ετσι η Γάζα μετατράπηκε σε ένα σωρό ερειπίων. Πάνω από σαράντα χιλιάδες οι φονευθέντες, γυναίκες και παιδιά οι περισσότεροι. Η Χαμάς –οι Αμαλήκ της εποχής μας, κατά τον κ. Νετανιάχου– υπέστη πλήγμα σοβαρότατο, αλλά δεν εξουδετερώθη. «Η Γάζα έχει πολλά ορφανά και δεν θα υπάρξει έλλειψη νέων που είναι αποφασισμένοι να εκδικηθούν το Ισραήλ», έγραφε βρετανικό συντηρητικό περιοδικό προσφάτως.
Δεν είναι να εκπλήσσεται όμως κανείς, αφού παροιμιώδης υπήρξε η αδυναμία των δυτικών δυνάμεων να διαχειρισθούν τα θέματα της περιοχής, όπου ισχύουν άλλοι κανόνες από εκείνους που διέπουν το ορθολογικό –τρόπος του λέγειν– σύστημα της Δύσεως. Και αυτό είναι κάτι που αφορά όχι μόνον τους μουσουλμάνους Αραβες, αλλά και τους Ισραηλινούς, δοθέντος ότι αμφότεροι είναι τέκνα του Αβραάμ.
Μάλλον καλύτερα τα είχαν καταφέρει οι Οθωμανοί με τα προβλήματα της περιοχής. Το 1666 ο σουλτάνος Μεχμέτ Δ΄ έπρεπε να αντιμετωπίσει μία σοβαρή αναταραχή του εβραϊκού στοιχείου όταν στην Παλαιστίνη εμφανίσθηκε νέος «Μεσσίας», ο Σαμπατάι Τσβι, που συλληφθείς προσήχθη ενώπιόν του στην Αδριανούπολη, όπου και ενδιέτριβε την εποχή εκείνη.
Δεν ζήτησε εξηγήσεις ο Μεχμέτ. Κάλεσε απλώς έναν τοξότη και είπε στον «Μεσσία» να μείνει ακίνητος, στόχος στα βέλη, που ασφαλώς δεν θα μπορούσαν να διατρήσουν κάποιον με θαυματουργές ικανότητες. Εντρομος ο Σαμπατάι ομολόγησε ότι δεν ήταν παρά ένας φτωχός ραββίνος, ασπάσθηκε τον μουσουλμανισμό και επιδόθηκε με ενθουσιασμό στον προσηλυτισμό πολλών Ιουδαίων, κυρίως στη Θεσσαλονίκη. Ετσι προέκυψαν οι «ντονμέδες», ένας τύπος «οικουμενικού ανθρώπου» που συνδύαζε τον κοσμοπολιτισμό των Εβραίων και την ανατολίτικη αντίληψη των μουσουλμάνων. Η κρίση οδήγησε σε νέα σύνθεση.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire