Το τέλος της πολιτικής

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Πιεστικά και βάναυσα, οι εταίροι-δανειστές απαιτούν τις ενυπόγραφες δεσμεύσεις νομιμοφροσύνης και υποταγής της κυβέρνησης Παπαδήμου και ενός εκάστου των αρχηγών που συμμετέχουν σ' αυτήν, για όσα προηγήθηκαν αλλά και για όσα θα ακολουθήσουν τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου για ένα συνολικό χρηματοδοτικό πακέτο 240 δισ. ευρώ.

Η ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ αυτή απαίτηση έχει οφθαλμοφανείς εξηγήσεις, λογικοφανείς επί το πλείστον, που πολλοί σπεύδουν να τις αποδεχθούν, διαφορετικά η χώρα δεν θα δει στην παλάμη της τον Δεκέμβριο τη δόση των 8 δισ. ευρώ και θα οδηγηθεί σε στάση πληρωμών. Οι εταίροι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην Αθήνα, ιδιαίτερα μετά τη βλακώδη απόφαση για το δημοψήφισμα, και αφού θα χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα μ' ένα πολυετές πρόγραμμα-μαμούθ, απαιτούν με τη σειρά τους μια δέσμευση των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα ότι θα ακολουθήσουν τη συμφωνημένη πολιτική.

ΑΠΑΙΤΟΥΝ, δηλαδή, οι εταίροι από τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα να δεσμευθούν απέναντι στους δανειστές της χώρας ότι θα ακολουθήσουν απαρέγκλιτα την πολιτική του Μνημονίου, όσο χρόνο θα εξακολουθεί η χρηματοδότηση της χώρας. Με άλλα λόγια, τα κόμματα που εκφράζουν τη μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) θα ακολουθήσουν πιστά τη μνημονιακή πολιτική, δεν θα αντιδικούν μεταξύ τους, δεν θα αντιπροτείνουν τίποτα, αλλά θα σπρώχνουν το ένα το άλλο στην ίδια πολιτική, έστω και αν αυτή αποδεικνύεται ολέθρια για την οικονομία της χώρας και «θανατηφόρα» για μισθωτούς και συνταξιούχους.
ΤΑ ΔΥΟ μεγάλα πολιτικά κόμματα, επομένως, συνυπογράφουν το τέλος της πολιτικής τους, ίσως και τη θανατική καταδίκη τους.
ΕΚ ΠΡΩΤΗΣ όψεως, μια τέτοια πιθανότητα θα μπορούσε να προκαλέσει αισθήματα ανακούφισης για μια μεγάλη μερίδα πολιτών, οι οποίοι έχουν συνειδητοποιήσει, ίσως και προ πολλού, ότι το δικομματικό σύστημα στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης έχει φάει τα ψωμιά του, ενώ έχει εκφυλιστεί σε μηχανισμούς αλληλοεξυπηρέτησης μικροσυμφερόντων, πελατειακών και συντεχνιακών.
ΟΜΩΣ, οι «αντιμνημονιακές» δυνάμεις, που ως επί το πλείστον εκφράζονται από την Αριστερά, παραμένουν σκόρπιες, δεν εκφράζουν καμία συνολική εναλλακτική πρόταση και πολιτική, δεν αποσκοπούν στη μεταξύ τους συνεργασία, δεν θέλουν να εκφράσουν μια «κοινή πολιτική» απεμπλοκής από το αδιέξοδο και δεν συγκεντρώνουν ποσοστά «ανατροπής» του σκηνικού στις εκλογές.
Ο «ΒΑΘΥΣ πυρήνας» των εταίρων φέρνει σιγά σιγά στην επιφάνεια τα σχέδιά τους, που δίνουν την απάντηση στην εμμονή τους να «καταργήσουν» την πολιτική στην Ελλάδα και στις άλλες καταχρεωμένες χώρες. Στην «Πράσινη Βίβλο» της δημοσιονομικής πειθαρχίας, που προωθεί η Κομισιόν, επισημαίνεται ότι κάθε χώρα με υπερβολικό έλλειμμα θα μπαίνει αυτομάτως σε καθεστώς μνημονίου, με αυστηρή επιτήρηση της τρόικας, και η πολιτική αυτή θα εξακολουθεί να ισχύει έως ότου αποπληρωθεί το 75% του χρέους...
ΕΧΕΙ λοιπόν καμιά σημασία αν οι κ. Παπαδήμος, Παπανδρέου, Σαμαράς κ.λπ. θα υπογράψουν μια επιστολή προς την τρόικα;
ΕΧΕΙ σημασία, όμως, τι θα τις κάνουν τις υπογραφές αυτές αυτοί που υφίστανται τις συνέπειές τους...