Tης Γιούλης Επτακοίλη
Μάλλον δεν πρόκειται για υπερβολή. Η μεγάλη πτώση ξεκίνησε το 2009 όταν οι δήμοι, που παραδοσιακά ήταν οι βασικοί αγοραστές των καλοκαιρινών συναυλιών σταμάτησαν να αγοράζουν, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων όπου υπήρχε ακόμη δυνατότητα μικρής χρηματοδότησης από το Δημόσιο.
Η τεράστια πτώση συνοδεύεται από αντίστοιχη πτώση στον αριθμό συναυλιών που πραγματοποιούνται; Οχι. Υπάρχει πτώση, αλλά σε καμιά περίπτωση τόσο μεγάλη. Κι αυτό γιατί η ιδιωτική πρωτοβουλία καλύπτει πλέον σε πολύ μεγάλο ποσοστό το κενό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αναλαμβάνοντας το κόστος κάθε παραγωγής.
Τα γραφεία παραγωγής και διοργάνωσης συναυλιών αναλαμβάνουν εξ ολοκλήρου τα έξοδα μιας συναυλίας, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις οι δήμοι αδυνατούν να προσφέρουν ακόμη και απλή φιλοξενία στους καλλιτέχνες και στα σχήματα. Τι σημαίνει αυτό; Οτι αν αυτό που προτείνουν, το προϊόν δηλαδή, είναι καλής ποιότητας και σε καλή τιμή θα πουλήσει. Η πληθώρα συναυλιών σε κάθε ραχούλα τα προηγούμενα χρόνια δεν σήμαινε άνθηση για το τραγούδι. Το αντίθετο, αφού συχνά με κρατικό χρήμα αγοράζονταν συναυλίες αμφιβόλου ποιότητας για άλλους λόγους που καμιά σχέση δεν είχαν με την τέχνη και το τραγούδι. Σήμερα, έστω και με βίαιο τρόπο, έστω και με χρέη πολλών χιλιάδων ευρώ που έχουν φεσώσει οι δήμοι ουκ ολίγα γραφεία παραγωγής, το τοπίο ξεκαθαρίζει. Οι λίγοι θαρραλέοι διοργανωτές συναυλιών που έχουν απομείνει προσπαθούν να προσφέρουν ενδιαφέρουσες συναυλίες, οι καλλιτέχνες έχουν ρίξει πολύ τις απαιτήσεις τους και είναι πιο ευέλικτοι και τα εισιτήρια στις περισσότερες περιπτώσεις κυμαίνονται γύρω στα 10-12 ευρώ στην προπώληση. Το κοινό μπορεί να έχει γίνει πολύ πιο αυστηρό στις επιλογές του, πάντα όμως θα στηρίζει όσους του προσφέρουν ποιότητα σε λογική τιμή.
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 02/08/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire