Ελλάδα και Κύπρος - Πολιτικά αδιέξοδα

Τρέφουν αυταπάτες όσοι νομίζουν ότι με την πολιτική της τρόϊκας θα επανέλθουν οι παλιές «καλές» μέρες          

    

Του Στέφανου Κωνσταντινίδη*

Στην Κύπρο η κυβέρνηση μπορεί να πανηγυρίζει για τον καλό βαθμό που νομίζει ότι της έδωσε η τρόϊκα, αλλά η χώρα απέκτησε  το θλιβερό προνόμιο  να έχει τα πρωτεία στην ανεργία σε όλη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα  η κυβέρνηση τρέχει και δεν προφταίνει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της τρόϊκας. Οι τροϊκανοί συμπεριφέρονται σαν ρωμαίοι ανθύπατοι. Και όμως υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν και άλλοι το λένε και δημόσια πως οι τροϊκανοί θα επιβάλουν εκείνες τις αλλαγές που τα διεφθαρμένα πολιτικά συστήματα,σε Ελλάδα και Κύπρο, δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να εφαρμόσουν.

Ακόμη κι ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου μας είπε πως σε δέκα χρόνια, ο Σόϊμπλε θα αποδειχτεί ο μεγαλύτερος μεταρρυθμιστής της Κύπρου. Μεταρρυθμίσεις βέβαια για τους άλλους, γιατί μόλις θιγούν  τα κορπορατίστικα συμφέροντα μιας ομάδας τότε θίγεται το «εθνικό» συμφέρον και εφευρίσκονται χίλιες δικαιολογίες «εξαίρεσης» από τα κοινά βάρη. Την μια θα είναι οι δικαστές, την άλλη θα θα είναι οι πανεπιστημιακοί και την άλλη θα είναι οι πολιτικές προσλήψεις. Καμιά «εξαίρεση» για τους ανέργους θα υπάρξει;

Στην Αθήνα, ο υπουργός Παιδείας υποχρεώθηκε νύχτα να καταθέσει στη βουλή τροπολογία ώστε να καταργήσει 245 εξαιρέσεις εκπαιδευτικών από τις απολύσεις που είχε εισαγάγει σε προηγούμενο νομοσχέδιο, γιατί διαφορετικά  η τρόϊκα δεν θα έδινε το πράσινο φωςς για τη δόση. Την ίδια ώρα  «η Ελλάδα της χλιδής ποτέ δεν πεθαίνει».Υπάρχει, μας πληροφορούν οι αθηναϊκές εφημερίδες, η «αλλη χώρα» που αναστενάζει, που αλλού, «στα τραπέζια της Μυκόνου». Είναι η Ελλάδα  των χλιδάτων που δεν καταλαβαίνουν από μνημόνια και λιτότητα. Εκεί που ανοίγουν «εξάλιτρες σαμπάνιες  Moet & Chandon αξίας 25.000  ευρώ» και τραγουδά ο Αντώνης Ρέμος. Ο τελευταίος μάλιστα έβρισε χυδαία τον Σόϊμπλε και χλεύασε την αναπηρία του. Κατά τα άλλα εμείς επικαλούμαστε τον «ανώτερο» πολιτισμό μας όταν θιγόμαστε από τους άλλους. Αναφέρτηκε μάλιστα πως μερικοί από τους επιχειρηματίες που άνοιγαν τις σαμπάνιες είναι από αυτούς που έκαναν πτώχευση και πέταξαν στό δρόμο απλήρωτους εκατοντάδες εργαζόμενους.

Φυσικά και δεν είναι μόνο αυτή η Ελλάδα. Πέρα από την Ελλάδα της Μυκόνου, της χυδαιότητας και της χλιδής, υπάρχει και η Ελλάδα της δημιουργίας-ευτυχώς-, του μόχθου και της αλληλεγγύης. Όπως υπάρχει και η Κύπρος της δημιουργίας και της αλληλεγγύης, πέρα από αυτή των «θυγατέρων», των «συμπεθέρων», των «κολλητών» και των τραπεζιτών. Σε τέτοιες ώρες όμως υπάρχουν συμπεριφορές που προκαλούν. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να έχουν τόσο θράσος, την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι δεινοπαθούν και αναζητούν ένα πιάτο φαϊ στα συσσίτια. Να μη αναρωτιώνται δε οι πολιτικάντηδες της διαφθοράς και της διαπλοκής γιατί ανεβαίνουν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Και στην Κύπρο ας μη επαναπαύεται το κατεστημένο επειδή για την ώρα τα κόμματα καταφέρνουν να απορροφούν τους κραδασμούς της κοινωνικής οργής. Είναι ακόμη η αρχή της εφαρμογής του μνημονίου. Διότι φαινόμενα όπως αυτό της Χρυσής  Αυγής δεν αντιμετωπίζονται με εξορκισμούς. Είναι φαινόμενα κοινωνικά και εκεί πρέπει να αντιμετωπιστούν. Όσοι νομίζουν ότι αντιμετωπίζονται με αναθέματα κατά του φασισμού, καλά κάνουν να μελετήσουν την ιστορία των φασιστικών κινημάτων και κάτω από ποιες κοινωνικές συνθήκες γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν.

Τα πολιτικά αδιέξοδα και σε Ελλάδα και Κύπρο είναι πολλά. Και δεν αντιμετωπίζονται στη βάση ούτε της «τροϊκανικής» πολιτικής της λιτότητας που απερίσκεπτα υιοθετούν οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά  συστήματα, ούτε και στη βάση μιας φτηνής επικοινωνιακής πολιτικής παραπληροφόρησης και ψεύδους. Τρέφουν δε αυταπάτες όσοι νομίζουν ότι με την πολιτική της τρόϊκας θα επανέλθουν οι παλιές «καλές» μέρες. Το σύστημα κατέρρευσε και λόγω της παγκόσμιας αναλγησίας του νεοφιλελευθερισμού αλλά και λόγω της ανικανότητας και της διαφθοράς των τοπικών ελίτ. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Χρειάζονται ένα νέο όραμα και μια νέα πολιτική. Και αυτά δεν προσφέρονται ούτε από τους χλιδάτους της Μυκόνου, ούτε από τις ερευνητικές επιτροπές του κατευνασμού και της ατιμωρησίας που έστησαν οι κυπριακές ελίτ, όσο να πάμε παραπέρα, περιμένοντας ίσως κάποιο θαύμα. 

Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης. 

e-mail: stephanos.constantinides@gmail.com

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 04/08/2013