Μιχάλης ΚΟΣΜΙΔΗΣ
Η διάσημη Αμερικανίδα ποπ
τραγουδίστρια Κέλι Κλάρκσον, πρώτη νικήτρια του «American idol»,
ελληνικής καταγωγής από τον προπάππο της, έκανε πριν από μερικούς μήνες
το λάθος να αγοράσει σε πλειστηριασμό των Sotheby's για πάνω από 150.000
λίρες (σχεδόν 180.000 ευρώ) ένα δαχτυλίδι της διάσημης Βρετανίδας
συγγραφέως του «Περηφάνια και προκατάληψη», Τζέιν Οστεν.
Αρμόδια βρετανική επιτροπή απέρριψε το αίτημα εξαγωγής του
δαχτυλιδιού, εξετάζοντας τρία κριτήρια: αν το αντικείμενο είναι τόσο
άρρηκτα συνδεδεμένο με τη βρετανική ιστορία που η εξαγωγή του θα
θεωρούνταν ατυχής, αν πρόκειται για αντικείμενο εξαιρετικής αισθητικής
αξίας, ή αν είναι εξαιρετικής σημασίας για την ακαδημαϊκή μελέτη.
Η παρέμβαση της βρετανικής κυβέρνησης δεν έμεινε ασχολίαστη και πολλοί τη χαρακτήρισαν υποκριτική, τη στιγμή που το Λονδίνο αρνείται να επιστρέψει στην Ελλάδα τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, αλλά και έργα τέχνης και κειμήλια άλλων χωρών, που συχνά με ύποπτους τρόπους είχαν αποσπάσει τα «ευγενή» πρωτοπαλίκαρα της βρετανικής αποικιοκρατίας κι έχουν καταλήξει στα βρετανικά μουσεία.
Μάλιστα η Κλάρκσον κλήθηκε να δωρίσει το δαχτυλίδι στο Μουσείο Οστεν, «κάνοντας το σωστό», μιμούμενη την Αλμπέρτα Μπερκ που είχε δωρίσει μια τούφα από τα μαλλιά της Βρετανίδας συγγραφέως. Αυτό που διακριτικά δεν αναφέρθηκε, είναι πως η Μπερκ είχε προβεί σε αυτή την κίνηση οργισμένη έπειτα από σωρεία προσβολών που είχε δεχθεί σε συγκέντρωση, από τους αλαζονικούς Βρετανούς που σχολίαζαν αφ' υψηλού την πλούσια Αμερικανίδα μελετήτρια.
Για την ιστορία, ανώνυμος δωρητής έδωσε 100.000 λίρες στο Μουσείο Τζέιν Οστεν για να αγοράσει το δαχτυλίδι. Η Κλάρκσον, φαντάζομαι απαυδισμένη, είπε ότι αν της δώσουν όσα πλήρωσε, θα το επιστρέψει.
Η βρετανική στάση κρύβει πάντως ένα ενδιαφέρον μάθημα. Οι διαπραγματεύσεις και οι διεκδικήσεις (για τα Μάρμαρα, τα δάνεια ή ό,τι άλλο) δεν σχετίζονται με το ραγιάδικο καθωσπρεπισμό. Ζητά κανείς με έμφαση και επιμονή αυτό που θέλει, αρέσει-δεν αρέσει στο συνομιλητή του, παίρνοντας παράλληλα μέτρα προστασίας των συμφερόντων του. Κάτι τέτοιο όμως θα προϋπέθετε κυβερνώντες διατεθειμένους να κάνουν προβολή της ισχύος της χώρας και όχι προβολή του αρεστού στους ξένους «εταίρους» εαυτού τους.
m.kosmides@eleftherotypia.net
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δημοσιεύτηκε στις 27/08/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire