Η πορεία του Τραμπ ( Και ένα υστερόγραφο για την Κύπρο)

Στέφανος Κωνσταντινίδης

Η μέχρι τώρα πορεία του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ υπήρξε ανορθόδοξη και κάπως χαοτική. Ουσιαστικά συνέχισε την ίδια τακτική ως να βρισκόταν ακόμη σε προεκλογική εκστρατεία και όχι στο Λευκό Οίκο. Μια χώρα όμως, και δη οι ΗΠΑ, δεν κυβερνάται με διατάγματα και με tweet.  Ούτε και με διακηρύξεις και αμφισβήτηση της πραγματικότητας. Εξάλλου το κατεστημένο που ποτέ δεν είδε με καλό μάτι την εκλογή ενός αντισυστημικού Προέδρου, τον περίμενε στη γωνιά. Κι ο ίδιος έπεσε από μόνος του στις παγίδες που του είχαν στημένες. Δεν χρειάστηκε  αυτό το κατεστημένο να κουραστεί για να τον εκθέσει. Το έκανε ο ίδιος από μόνος του.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ιστορία με το διάταγμα για την απαγόρευση της μετανάστευσης από επτά ισλαμικές χώρες τον εξέθεσε ανεπανόρθωτα τόσο πολιτικά, όσο και θεσμικά. Πολιτικά γιατί άφησε εκτός τις χώρες από τις οποίες προήλθαν στο παρελθόν οι περισσότεροι τρομοκράτες για να προστατεύσει τα οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ, και θεσμικά γιατί το διάταγμα του ήταν νομικά διάτρητο, όπως έδειξαν οι αποφάσεις των δικαστηρίων. Ύστερα άφησε και μια αίσθηση μικροψυχίας από μέρους μιας χώρας που οικοδομήθηκε από τους μετανάστες, πέρα από την αίσθηση των πολιτικών διακρίσεων. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια δημαγωγική ενέργεια, που πίστευε ίσως ότι με την απήχηση που θα μπορούσε να έχει στους ψηφοφόρους του, θα ενίσχυε το λαϊκό του έρεισμα, χωρίς να λάβει υπόψη του ότι ταυτόχρονα αμαύρωνε την εικόνα της χώρας του χωρίς να της προσφέρει τίποτε στο επίπεδο της ασφάλειας.

Η υπόθεση της αποπομπής του συμβούλου του για την Εθνική Ασφάλεια στρατηγού Μάικλ Φλιν, πιθανόν να αποδεικτεί ακόμη πιο σοβαρή, δεδομένης της ανάμειξης του σε θέματα που αφορούν την ίδια την ασφάλεια των ΗΠΑ, αφού είχε επαφές με Ρώσους αξιωματούχους και οι συνομιλίες του μαζί τους καταγράφηκαν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Στο θέμα αυτό ο Τραμπ βρίσκεται αντιμέτωπος με τις ίδιες τις υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας του.

Έχει λεχθεί πως στόχος του βαθέος αμερικανικού κράτους ήταν και παραμένει να εμποδίσει την προσέγγιση με τη Μόσχα, σαμποτάροντας την πολιτική Τραμπ. Είναι πολύ πιθανόν, καθ΄όσον τα συμφέροντα του στρατιωτικο-βιομηχανικού κατεστημένου δεν συμβαδίζουν με αυτή την πολιτική. Όμως οι επιπόλαιοι χειρισμοί του Αμερικανού Προέδρου κουβάλησαν νερό στο μύλο όσων αντιτίθενται σε αυτή την πολιτική, με κίνδυνο να έχουν πετύχει ήδη τον ενταφιασμό της. Ήδη έχει αρχίσει ο ίδιος να απομακρύνεται σταδιακά από τις ακραίες θέσεις του τόσο για την Κίνα, όσο και για το ΝΑΤΟ. Ακόμη και στο Ουκρανικό, ζήτησε την επιστροφή της Κριμαίας στην Ουκρανία για να εσπράξει ένα «Νίετ» κατηγορηματικό από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών.

Ακομη και στο θέμα του ελεύθερου εμπορίου, η πολιτική του προστατευτισμού που ανήγγειλε, θα βρεθεί αντιμέτωπη με θεσμούς ριζωμένους σε διεθνείς συνθήκες πολλών δεκαετιών, με δικαστικούς θεσμούς επιδιαιτησίας, ακόμη και με την ίδια την αμερικανική δικαιοσύνη. Ήδη, και στο θέμα αυτό άρχισε να βάζει νερό στο κρασί του στις συνομιλίες που είχε πρόσφατα στον Λευκό Οίκο με τον Καναδό πρωθυπουργό Ζυστίν Τρουντώ.

Συμπερασματικά, η αδεξιότητα με την οποία  ενήργησε ο Αμερικανός Πρόεδρος από τις πρώτες μέρες που βρέθηκε στο Λευκό  Οίκο, έχει υποθηκεύσει τις πολιτικές του πρωτοβουλίες και έδωσε όπλα στους αντιπάλους του.

 

Υ.Γ. Η ψήφιση από τη Κυπριακή Βουλή ενός δευτερεύοντος κανονισμού για μια ολιγόλεπτη  αναφορά στο ενωτικό δημοψήφισμα, ορθή ή λανθασμένη, ελεύθερος ο καθένας να την κρίνει, έδωσε την ευκαιρία για ακραίες υπερβολές από τους οπαδούς της όποιας λύσης, αλλά κυρίως από την Άγκυρα μέσω του τουρκικού ΥΠΕΞ και μέσω του Μουσταφά Ακιντζί. Τη στιγμή μάλιστα που γράφονται οι γραμμές αυτές, ο Μουσταφά Ακιντζί εγκατέλειψε το τραπέζι των συνομιλιών. Δεν αμφισβητώ τις ευαισθησίες κανενός στο θέμα αυτό ούτε και το δικαίωμα του να καταδικάζει την απόφαση αυτή της Βουλής. Από το σημείο όμως αυτό μέχρι του να μη βλέπουμε το στοιχειώδες και ουσιώδες, ότι η Κύπρος δεν κινδυνεύει από την αναφορά σε ένα ιστορικό γεγονός αλλά από την τουρκική επεκτατική πολιτική και τις ίντριγκες Εγγλέζων, Αμερικανών και ΝΑΤΟ, υπάρχει ένα όριο που κάποιοι το έχουν υπερβεί προ πολλού. Και κλείνω διά γραφίδος Σενέρ Λεβέντ: «Η ένωση έμεινε όνειρο. Αλλά η προσάρτηση στην Τουρκία ακόμα είναι ζωντανή... Ο ουσιαστικός κίνδυνος είναι η ένωση της Κύπρου με την Τουρκία και όχι η ένωση με την Ελλάδα. Δεν θα γίνει η ένωση. Αλλά μπορεί να γίνει η προσάρτηση. Σε αυτό ουσιαστικά πρέπει να αντιταχθείς εσύ. (Απευθύνεται στον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί). Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια…».

 

*Kαθηγητής πολιτικών επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

  

ΠΗΓΗ: Ο Φιλελεύθερος, Κυριακή, 19 Φεβρουαρίου 2017