ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Αριστερή πλατφόρμα
Ο υποψήφιος καγκελάριος του SPD, Σουλτς, γνωρίζει ότι η αρχική
δημοσκοπική του εκτόξευση, η οποία αρχίζει να «κάθεται», που οφείλεται
στο ότι είναι νέο και σχετικά άγνωστο πρόσωπο στην κεντρική πολιτική
σκηνή, δεν αρκεί για να κερδίσει τις εκλογές. Το πρόβλημα των
Σοσιαλδημοκρατών από τις εκλογές του 2005, που σχεδόν ισοψήφησαν με τους
Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ, με το ποσοστό τους να καταγράφει μείωση
και το 2009 και το 2013, είναι ότι οι κυβερνήσεις Μέρκελ εφαρμόζουν την
πολιτική Σρέντερ, την Ατζέντα 2010, που είχε ως άξονα την
ελαστικοποίηση της εργασίας και τη μείωση των προνοιακών και κοινωνικών
παροχών.
Ο Σουλτς, σε αντίθεση με τους υποψήφιους καγκελάριους Σταϊνμάγερ το 2009 και Στάινμπρουκ το 2013, που κρατούσαν άθικτη την Ατζέντα του Σρέντερ σαν ιερή αγελάδα, προχωρά σε αυτοκριτική, καθώς ανήκε στην πτέρυγα των ένθερμων υποστηρικτών της, υπόσχεται σημαντικές διορθώσεις, με σαφή στόχο τον επαναπατρισμό της εργατικής βάσης του κόμματος.
Το 1998 ο Σρέντερ υποσχόταν να μετατρέψει το SPD σε Νέο Κέντρο και δήλωνε ότι θέλει να γίνει ο Γερμανός Μπλερ. Μετά την επανεκλογή του το 2002 δρομολόγησε την εφαρμογή της Ατζέντας 2010 με σκληρά μέτρα περικοπών που δεν είχε τολμήσει να προωθήσει ούτε ο Κολ στη μακρά του θητεία στην καγκελαρία. Χωρίς την πολιτική Σρέντερ δεν θα μπορούσε ο Σόιμπλε να υλοποιήσει την άκαμπτη δημοσιονομική αυστηρότητα, να επιβάλει δηλαδή προνομοθετημένο όριο δανεισμού που δεσμεύει και τις επόμενες κυβερνήσεις. Με τη διαφοροποίηση από την Ατζέντα 2010 του Σρέντερ ο Σουλτς μπορεί να αξιοποιήσει την καλή εκκίνησή του, αλλά κυρίως να συνθέσει μια συνολική πολιτική διόρθωσης γραμμής πλεύσης και για τη Γερμανία και για την Ευρωζώνη.
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 στο Μπαντ Γκόντεσμπεργκ κοντά στη Βόννη οι Σοσιαλδημοκράτες εγκατέλειψαν τον μαρξισμό και πρόβαλαν σαν μετριοπαθές κόμμα διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας. Η Ατζέντα Σρέντερ κατέστησε δυσδιάκριτη την ταυτότητα του SPD, με τον Σουλτς τώρα να επιχειρεί αριστερή διόρθωση.
kapopoulos@pegasus.gr
Ο Σουλτς, σε αντίθεση με τους υποψήφιους καγκελάριους Σταϊνμάγερ το 2009 και Στάινμπρουκ το 2013, που κρατούσαν άθικτη την Ατζέντα του Σρέντερ σαν ιερή αγελάδα, προχωρά σε αυτοκριτική, καθώς ανήκε στην πτέρυγα των ένθερμων υποστηρικτών της, υπόσχεται σημαντικές διορθώσεις, με σαφή στόχο τον επαναπατρισμό της εργατικής βάσης του κόμματος.
Το 1998 ο Σρέντερ υποσχόταν να μετατρέψει το SPD σε Νέο Κέντρο και δήλωνε ότι θέλει να γίνει ο Γερμανός Μπλερ. Μετά την επανεκλογή του το 2002 δρομολόγησε την εφαρμογή της Ατζέντας 2010 με σκληρά μέτρα περικοπών που δεν είχε τολμήσει να προωθήσει ούτε ο Κολ στη μακρά του θητεία στην καγκελαρία. Χωρίς την πολιτική Σρέντερ δεν θα μπορούσε ο Σόιμπλε να υλοποιήσει την άκαμπτη δημοσιονομική αυστηρότητα, να επιβάλει δηλαδή προνομοθετημένο όριο δανεισμού που δεσμεύει και τις επόμενες κυβερνήσεις. Με τη διαφοροποίηση από την Ατζέντα 2010 του Σρέντερ ο Σουλτς μπορεί να αξιοποιήσει την καλή εκκίνησή του, αλλά κυρίως να συνθέσει μια συνολική πολιτική διόρθωσης γραμμής πλεύσης και για τη Γερμανία και για την Ευρωζώνη.
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 στο Μπαντ Γκόντεσμπεργκ κοντά στη Βόννη οι Σοσιαλδημοκράτες εγκατέλειψαν τον μαρξισμό και πρόβαλαν σαν μετριοπαθές κόμμα διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας. Η Ατζέντα Σρέντερ κατέστησε δυσδιάκριτη την ταυτότητα του SPD, με τον Σουλτς τώρα να επιχειρεί αριστερή διόρθωση.
kapopoulos@pegasus.gr
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire