Προηγήθηκε βέβαια η επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος μοίρασε οδηγίες πώς θα πρέπει να συνεχίσει από εδώ και πέρα ο κ. Ακιντζί. Ή μήπως υπάρχει ακόμα και για αυτό αμφιβολία;

Όποιος θέλει να βρει αφορμές, θα βρει. Θα του φταίει ο αέρας, τα σύννεφα, τα δέντρα, τα πουλιά. Αν ο Μουσταφά Ακιντζί είχε τη δύναμη και τη θέληση για συνέχιση των διαπραγματεύσεων, θα ήταν σήμερα παρών στη συνάντηση. Έστω απλά για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, να συμβάλει στην εκτόνωση του κλίματος και να στείλει και τα ανάλογα μηνύματα.
Έμεινε όμως κολλημένος στην απόφαση της Βουλής για το δημοψήφισμα. Λες και οι Ελληνοκύπριοι βγήκαν στους δρόμους και απαιτούν την ένωση με την Ελλάδα. Δεν είναι, όμως, πρόβλημα που ακόμα και την ώρα Τουρκίας έχουν υιοθετήσει στα κατεχόμενα.

Αλλά αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απαιτούσε αλλαγή της ώρας για να σκεφτεί αν θα προσέλθει στις συνομιλίες, αυτοί που σήμερα φωνάζουν για το δίκαιο αίτημα του Ακιντζί και για τις αφορμές που τους δίνουμε, θα φώναζαν τότε για καμώματα και για κόλλημα σε λεπτομέρειες και όχι στην ουσία. Δεν είναι αυτό, άλλωστε, που έλεγαν και για τη διάσκεψη της Γενεύης; «Τι σημασία έχει», έλεγαν, «αν είναι πενταμερής ή πολυμερής. Δεν είναι αυτή η ουσία». Αλλά τώρα είναι θέμα ουσίας, τα δεκαπέντε λεπτά συζήτησης στα σχολεία για το ενωτικό δημοψήφισμα…