ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ
Ο εφιάλτης του σουλτάνου
Σε ποιο από τα χίλια δωμάτια του
λευκού παλατιού του θα κρύβεται ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αυτές τις μέρες;
Ο άνθρωπος που βασίζει την εξουσία του στη συνεχή επίδειξη ισχύος
βρίσκεται εξαρτώμενος από δυνάμεις που δεν μπορεί να ελέγξει. Ενώ
επενδύει στον διχασμό, βλέπει άλλους να ενώνονται εναντίον του. Οσο
τρέχει να κλειδώσει πόρτες, τόσο φαίνεται ότι ο εχθρός βρίσκεται εντός
των τειχών. Ισως να είναι ο ίδιος του ο εαυτός.
Σε αντίθεση με την παραδοσιακή εξωτερική πολιτική της Αγκυρας, όπου η παραμονή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ δεν αμφισβητείτο όσο κι αν τραβούσε το σχοινί, τα τελευταία χρόνια, ο κ. Ερντογάν αυτοσχεδιάζει και αυθαιρετεί συνεχώς, χωρίς στρατηγική πέρα από την εξυπηρέτηση των δικών του αναγκών και απαιτήσεων. Ο αυταρχισμός τον βοήθησε να κρατηθεί στην εξουσία, όμως τον οδηγεί προς αδιέξοδο.
Ο κ. Ερντογάν έχει επιδιώξει καλές σχέσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ και με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυταρχικοί χαρακτήρες και οι τρεις, φυσικό θα ήταν να συνεννοούνται μεταξύ τους. Ο Τούρκος πρόεδρος θα ήθελε να «παίξει» τον έναν εναντίον του άλλου, αλλά συνειδητοποιεί συνεχώς ότι είναι εξαρτημένος από τις διαθέσεις των άλλων. Και γι’ αυτό ευθύνεται κυρίως η δική του ανερμάτιστη συμπεριφορά. Πριν από μόλις δύο χρόνια, όταν τουρκικό αεροσκάφος κατέρριψε ρωσικό στα σύνορα με τη Συρία και αντάρτες στηριζόμενοι από την Τουρκία δολοφόνησαν έναν από τους δύο πιλότους, ο κ. Ερντογάν ζητούσε εναγωνίως τη στήριξη του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ καθώς αντάλλαζε ύβρεις με τον Ρώσο ομόλογό του. Σήμερα, συναντάται συχνά με τον κ. Πούτιν και προχωρεί με συμφωνίες για την κατασκευή εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας από τους Ρώσους και για την αγορά πυραύλων S-400· απόφαση που αν υλοποιηθεί θα φέρει την Τουρκία σε σφοδρή σύγκρουση με το ΝΑΤΟ, επειδή το σύστημα αεράμυνας είναι ασύμβατο με τα αεροσκάφη της Δυτικής Συμμαχίας.
Ο Τούρκος πρόεδρος βρίσκεται ακόμη πιο εκτεθειμένος στην αντίθεσή του με την πολιτική και των Ρώσων και των Αμερικανών στη Συρία. Ενώ ο κ. Ερντογάν πρωτοστατούσε στην εκδίωξη του Μπασάρ αλ Ασαντ από την εξουσία και τον αποκλεισμό των Κούρδων από τις πολιτικές εξελίξεις, η συνάντηση Τραμπ - Πούτιν στο Βιετνάμ στις 11 Νοεμβρίου κατέληξε σε συμφωνία ότι δεν μπορεί να υπάρξει στρατιωτική λύση στη Συρία και ότι όλα τα μαχόμενα μέρη πρέπει να συμμετάσχουν στις ειρηνευτικές συνομιλίες. Και ο Σύρος πρόεδρος και οι Κούρδοι, με άλλα λόγια. Ο κ. Ερντογάν γνωρίζει, επίσης, ότι οι ΗΠΑ διαθέτουν 13 βάσεις στη βόρεια Συρία και οι Ρώσοι πέντε. Η παρουσία των δύο δυνάμεων ακυρώνει τα σχέδια της Τουρκίας να ελέγχει τη Β. Συρία και ενισχύει τους Κούρδους. Η συνάντηση Ερντογάν - Πούτιν στο Σότσι στις 14 Νοεμβρίου επιβεβαίωσε τις διαφορές σε αυτό το σημείο.
Η νευρικότητα του κ. Ερντογάν, πάντως, πρέπει να πηγάζει σε μεγάλο βαθμό από μία εξέλιξη στις ΗΠΑ που δεν μπόρεσε να αποτρέψει και που ίσως να έχει βαρύτατες συνέπειες γι’ αυτόν. Αύριο Δευτέρα αρχίζει η επιλογή ενόρκων στη Νέα Υόρκη για τη δίκη ενός Τούρκοϊρανού εμπόρου χρυσού, του Ρέζα Ζαράμπ, και του βοηθού διευθύνοντος συμβούλου της κρατικής Turkiye Halk Bankasi. Ενώ και οι δύο κατηγορήθηκαν για παραβίαση των διεθνών κυρώσεων εναντίον του Ιράν και για ξέπλυμα χρήματος, φαίνεται ότι ο κ. Ζαράμπ συνεργάζεται με τις αμερικανικές αρχές και ότι μόνο ο τραπεζίτης θα δικασθεί. Το 2013 η Τουρκία κλονίστηκε από καταγγελίες για σκάνδαλο που ενέπλεκε τον κ. Ζαράμπ και κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης. Η έρευνα τερματίστηκε απότομα και οι αστυνομικοί και δικαστικοί που την ασκούσαν διώκονται ως συνεργάτες του εξόριστου ιμάμη Γκιουλέν. Ο κ. Ζαράμπ συνελήφθη πέρυσι σε ταξίδι στις ΗΠΑ και πιστεύεται ότι έχει πολλά να αποκαλύψει όσον αφορά τις σχέσεις του κ. Ερντογάν με το Ιράν, με τη Ρωσία, ίσως και με συμβούλους του κ. Τραμπ. Ο κ. Ερντογάν απαίτησε επανειλημμένως από τους προέδρους Ομπάμα και Τραμπ να απελευθερωθεί ο κ. Ζαράμπ. Μάταια.
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 19/11/2017
Σε αντίθεση με την παραδοσιακή εξωτερική πολιτική της Αγκυρας, όπου η παραμονή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ δεν αμφισβητείτο όσο κι αν τραβούσε το σχοινί, τα τελευταία χρόνια, ο κ. Ερντογάν αυτοσχεδιάζει και αυθαιρετεί συνεχώς, χωρίς στρατηγική πέρα από την εξυπηρέτηση των δικών του αναγκών και απαιτήσεων. Ο αυταρχισμός τον βοήθησε να κρατηθεί στην εξουσία, όμως τον οδηγεί προς αδιέξοδο.
Ο κ. Ερντογάν έχει επιδιώξει καλές σχέσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ και με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυταρχικοί χαρακτήρες και οι τρεις, φυσικό θα ήταν να συνεννοούνται μεταξύ τους. Ο Τούρκος πρόεδρος θα ήθελε να «παίξει» τον έναν εναντίον του άλλου, αλλά συνειδητοποιεί συνεχώς ότι είναι εξαρτημένος από τις διαθέσεις των άλλων. Και γι’ αυτό ευθύνεται κυρίως η δική του ανερμάτιστη συμπεριφορά. Πριν από μόλις δύο χρόνια, όταν τουρκικό αεροσκάφος κατέρριψε ρωσικό στα σύνορα με τη Συρία και αντάρτες στηριζόμενοι από την Τουρκία δολοφόνησαν έναν από τους δύο πιλότους, ο κ. Ερντογάν ζητούσε εναγωνίως τη στήριξη του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ καθώς αντάλλαζε ύβρεις με τον Ρώσο ομόλογό του. Σήμερα, συναντάται συχνά με τον κ. Πούτιν και προχωρεί με συμφωνίες για την κατασκευή εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας από τους Ρώσους και για την αγορά πυραύλων S-400· απόφαση που αν υλοποιηθεί θα φέρει την Τουρκία σε σφοδρή σύγκρουση με το ΝΑΤΟ, επειδή το σύστημα αεράμυνας είναι ασύμβατο με τα αεροσκάφη της Δυτικής Συμμαχίας.
Ο Τούρκος πρόεδρος βρίσκεται ακόμη πιο εκτεθειμένος στην αντίθεσή του με την πολιτική και των Ρώσων και των Αμερικανών στη Συρία. Ενώ ο κ. Ερντογάν πρωτοστατούσε στην εκδίωξη του Μπασάρ αλ Ασαντ από την εξουσία και τον αποκλεισμό των Κούρδων από τις πολιτικές εξελίξεις, η συνάντηση Τραμπ - Πούτιν στο Βιετνάμ στις 11 Νοεμβρίου κατέληξε σε συμφωνία ότι δεν μπορεί να υπάρξει στρατιωτική λύση στη Συρία και ότι όλα τα μαχόμενα μέρη πρέπει να συμμετάσχουν στις ειρηνευτικές συνομιλίες. Και ο Σύρος πρόεδρος και οι Κούρδοι, με άλλα λόγια. Ο κ. Ερντογάν γνωρίζει, επίσης, ότι οι ΗΠΑ διαθέτουν 13 βάσεις στη βόρεια Συρία και οι Ρώσοι πέντε. Η παρουσία των δύο δυνάμεων ακυρώνει τα σχέδια της Τουρκίας να ελέγχει τη Β. Συρία και ενισχύει τους Κούρδους. Η συνάντηση Ερντογάν - Πούτιν στο Σότσι στις 14 Νοεμβρίου επιβεβαίωσε τις διαφορές σε αυτό το σημείο.
Η νευρικότητα του κ. Ερντογάν, πάντως, πρέπει να πηγάζει σε μεγάλο βαθμό από μία εξέλιξη στις ΗΠΑ που δεν μπόρεσε να αποτρέψει και που ίσως να έχει βαρύτατες συνέπειες γι’ αυτόν. Αύριο Δευτέρα αρχίζει η επιλογή ενόρκων στη Νέα Υόρκη για τη δίκη ενός Τούρκοϊρανού εμπόρου χρυσού, του Ρέζα Ζαράμπ, και του βοηθού διευθύνοντος συμβούλου της κρατικής Turkiye Halk Bankasi. Ενώ και οι δύο κατηγορήθηκαν για παραβίαση των διεθνών κυρώσεων εναντίον του Ιράν και για ξέπλυμα χρήματος, φαίνεται ότι ο κ. Ζαράμπ συνεργάζεται με τις αμερικανικές αρχές και ότι μόνο ο τραπεζίτης θα δικασθεί. Το 2013 η Τουρκία κλονίστηκε από καταγγελίες για σκάνδαλο που ενέπλεκε τον κ. Ζαράμπ και κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης. Η έρευνα τερματίστηκε απότομα και οι αστυνομικοί και δικαστικοί που την ασκούσαν διώκονται ως συνεργάτες του εξόριστου ιμάμη Γκιουλέν. Ο κ. Ζαράμπ συνελήφθη πέρυσι σε ταξίδι στις ΗΠΑ και πιστεύεται ότι έχει πολλά να αποκαλύψει όσον αφορά τις σχέσεις του κ. Ερντογάν με το Ιράν, με τη Ρωσία, ίσως και με συμβούλους του κ. Τραμπ. Ο κ. Ερντογάν απαίτησε επανειλημμένως από τους προέδρους Ομπάμα και Τραμπ να απελευθερωθεί ο κ. Ζαράμπ. Μάταια.
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 19/11/2017
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire