Στέφανος
Κωνσταντινίδης*
Οι τελευταίες πληροφορίες, που αυτή τη φορά δεν προέρχονται μόνο από τουρκικές
και ξένες πηγές αλλά και από το Προεδρικό της Λευκωσίας, μας φέρνουν πολύ κοντά
σε συμφωνία λύσης του Κυπριακού, εννοείται στη βάση των γνωστών τουρκικών
προδιαγραφών. Η τουρκική πλευρά έχει πάρει ό,τι ήθελε στο κεφάλαιο της
διακυβέρνησης και η μόνη εκκρεμότητα που μένει είναι το θέμα της εκ περιτροπής
προεδρίας. Εκκρεμότητα που θα λυθεί ανάλογα με το τι θα πάρει η ελληνική πλευρά
στο εδαφικό, το περιουσιακό και τα θέματα ασφάλειας. Το χρονοδιάγραμμα για
δημοψήφισμα μετατέθηκε τώρα στα μέσα του 2017.
Κανείς δεν ξέρει
αν η μυστική διπλωματία δεν έχει ήδη προχωρήσει σε μίας μορφής συμφωνία -σε
γενικές γραμμές- στα θέματα του εδαφικού, του περιουσιακού και της ασφάλειας. Και
ότι αυτό που μένει είναι να ρυθμιστούν οι λεπτομέρειες. Δεν είναι βέβαια εύκολα
τα θέματα αυτά. Αλλά το Προεδρικό στη Λευκωσία «διαρρέει» αισιοδοξία την οποία
διακρίνει κανείς και στα γραφόμενα των οπαδών της όποιας λύσης. Πολλοί είναι αυτοί
που πιστεύουν ότι το μεγάλο χαρτί της λύσης είναι οι εγγυήσεις. Και ότι, παρά
την εκφραζόμενη επίσημα τουρκική αδιαλλαξία στο θέμα αυτό, η Άγκυρα φαίνεται να είναι
έτοιμη να τις ανταλλάξει με έναν λιγότερο ενοχλητικό και εμφανή μηχανισμό
ελέγχου του νησιού μέσω του συστήματος διακυβέρνησης και με σημαντικές
παραχωρήσεις στα θέματα της ενέργειας. Ήδη με τις ελληνικές υποχωρήσεις στα
θέματα της διακυβέρνησης, με την αποδοχή παντού της αριθμητικής ισότητας
-κάποτε γινόταν λόγος για δήθεν πολιτική ισότητα- με την αποδοχή μηχανισμών
επίλυσης των διαφορών όπου η τύχη αυτού του τόπου θα παίζεται κυριολεκτικά και
όχι πια μεταφορικά στα ζάρια, με τον απόλυτο έλεγχο που θα ασκεί στο συνιστών
τουρκοκυπριακό κρατίδιο στα κατεχόμενα, η Τουρκία έχει πετύχει τέτοια ωφελήματα
που λογικά δεν θα έχει λόγο να επιμείνει στο θέμα των εγγυήσεων.