Η Τουρκία, η Δύση και εμείς

     Στέφανος Κωνσταντινίδης

Τελικά η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία με την αμερικάνικη υποστήριξη και   τα χειροκροτήματα της Ευρώπης! Tην τουρκική επιχείρηση στηρίζουν και αμερικανικά μαχητικά. Η εφημερίδα The Guardian έγραψε μάλιστα ότι πρόκειται για κοινή αμερικανο-τουρκική επιχείρηση («the two allies have conducted a joint operation»).  Είναι νωρίς ακόμη για να κρίνει κανείς τις γεωπολιτικές συνέπειες της τουρκικής επέμβασης και να εκτιμήσει σε ποιο βαθμό αλλάζει η αμερικανική πολιτική απέναντι στους Κούρδους. Η Άγκυρα δηλώνει πως η επέμβασή της στη Συρία στοχεύει τόσο τους Ισλαμιστές του ISIS όσο και τους Κούρδους. Στην πραγματικότητα στοχεύει μόνο τους Κούρδους. Το ερώτημα είναι μέχρι ποιο σημείο οι Αμερικανοί θα επιτρέψουν στην Άγκυρα να περιορίσει την κουρδική επιρροή στο Συριακό και ειδικά πόσο θα περιοριστεί η κουρδική ζώνη στη Συρία. Είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί στήριξαν τους Κούρδους την εποχή που ήταν ο μόνος σύμμαχός τους ενάντια στον ISIS και κόντρα στις τουρκικές διαμαρτυρίες. Σήμερα φαίνεται πως κρίνουν ότι η κουρδική ζώνη δεν πρέπει να επεκταθεί άλλο, πληρώνουν γραμμάτια στην Τουρκία και τη στηρίζουν στις στρατιωτικές της επιχειρήσεις. Η Ουάσινγκτον είναι «ο καλύτερος φίλος που έχει η Τουρκία», είπε στον Ερντογάν ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν, διαβεβαιώνοντάς τον για την αμερικανική υποστήριξη της τουρκικής εισβολής στο συριακό έδαφος. Άμεση υποστήριξη στην Άγκυρα για την εισβολή της στη Συρία έδωσε και το Βερολίνο.

Πρόκειται ασφαλώς για μια «ρεαλιστική» πολιτική ισορροπιών αλλά ταυτόχρονα και ανήθικη. Μένει να φανεί και η ρωσική αντίδραση. Για την ώρα η Μόσχα εξέφρασε την «ανησυχία» της για τις εξελίξεις. Αν οι τουρκικές επιχειρήσεις παραμείνουν περιορισμένες, είναι πολύ πιθανόν ότι η Ρωσία θα σιωπήσει. Αν όμως επεκταθούν, η Μόσχα δύσκολα θα δεχτεί τουρκική παρουσία στη Συρία. Άγνωστες παραμένουν μέχρι στιγμής και οι αντιδράσεις της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ που στηρίζουν αντίπαλες ισλαμικές ομάδες στη Συρία. Το βέβαιον είναι ότι οι Κούρδοι της Συρίας θα αντισταθούν στην τουρκική εισβολή σε αυτή τη χώρα. Ήδη ο ηγέτης τους, Σαλίχ Μουσλίμ, σε δήλωσή του στο Τwitter είπε ότι «η Τουρκία θα χάσει πολλά στο βάλτο της Συρίας».

Πάντως είναι εντυπωσιακή η σιωπή τόσον των ΗΠΑ όσον και της Ευρώπης απέναντι στη βία που ασκεί το καθεστώς Ερντογάν εναντίον χιλιάδων Τούρκων πολιτών, με συλλήψεις ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων, δικαστών, εισαγγελέων, για το κλείσιμο εφημερίδων ή τη λογοκρισία που τους επιβάλλεται, για την απαγόρευση οργανώσεων ακόμη και με δημεύσεις περιουσιών ατόμων που κρίθηκαν φιλικά στον Φετουλάχ Γκιουλέν. Όλα θυσιάζονται στον βωμό μιας υποτιθέμενης «ρεαλιστικής» πολιτικής που δεν παύει όμως να είναι ανήθικη.

Στα καθ' ημάς, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης φαίνεται να εμπιστεύεται πάντα, χωρίς πολλούς ενδοιασμούς, τον Ταγίπ Ερντογάν.

Η Αθήνα από την πλευρά της δεν θέλει με κανένα τρόπο να θίξει την Άγκυρα λόγω του προσφυγικού. Η κυβέρνηση Τσίπρα στην ίδια λογική κατευνασμού του «θηρίου», όπως και οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, θυσιάζει τα ελληνικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι συνομιλίες στο Κυπριακό είναι πια καθαρό ότι είναι αμερικανο-νατοϊκής ιδιοκτησίας. Είναι πολύ πιθανόν ότι οδηγούμαστε σε ένα νέο Μπούρκενστοκ όπου στον βωμό των αμερικανο-νατοϊκών συμφερόντων θα θυσιαστεί η Κύπρος ως άλλη Ιφιγένεια εν Αυλίδι και κανείς δεν θα την υπερασπιστεί. Ο Νίκος Αναστασιάδης δεν είναι Τάσσος Παπαδόπουλος! Από δε πλευράς Αθήνας είναι αμφίβολο αν θα τηρηθεί κάποιας μορφής «ουδετερότητα» όπως έγινε το 2004. Υπάρχουν βέβαια βάσιμες ελπίδες ότι κάποιες ελλαδικές πολιτικές δυνάμεις όπως το ΚΚΕ θα αντιδράσουν, όπως και πολιτικές προσωπικότητες από διάφορους χώρους, και ότι θα κινητοποιηθεί ο ελληνικός λαός ενάντια στο νέο αμερικανο-νατοϊκό σχέδιο λύσης που θα είναι, απ' ό,τι φαίνεται, και από τις πληροφορίες που διαρρέουν τουρκικές και ξένες πηγές, χειρότερο και από το σχέδιο Ανάν.

Το κύριο όμως ανάχωμα για τη σωτηρία της Κυπριακής Δημοκρατίας θα είναι ο ίδιος ο κυπριακός λαός. Πέραν από τα κόμματα που αντιτίθενται σε αυτής της μορφής λύση, και που έχουν χρέος να συντονίσουν τις ενέργειές τους, υπάρχουν σημαντικές πατριωτικές δυνάμεις τόσο στον χώρο του ΑΚΕΛ όσο και του ΔΗΣΥ -στον χώρο των συνειδητοποιημένων λαϊκών μαζών- που στην κρίσιμη στιγμή θα υπερασπιστούν την Κυπριακή Δημοκρατία όπως και το 2004 και δεν θα επιτρέψουν να οδηγηθεί ο τόπος σε βοσνιοποίηση με τουρκικό στρατηγικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου υπό την υψηλή αμερικανο-νατοϊκή προστασία.

 

*Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.

 

E-mail: stephanos.constantinides@gmail.com

 

ΠΗΓΗ :  «Ο Φιλελεύθερος», 28 Αυγούστου 2016