Κωστάκης Αντωνίου
Οι πολίτες θέλουν επιστροφή στην ευημερία του παρελθόντος,
και όχι στην καθήλωση στο σημερινό μίζερο και τραγικό παρόν και μέλλον
«Δέχομαι αφόρητες πιέσεις για προσλήψεις και μισθολογικές αυξήσεις, πέραν των δυνατοτήτων της χώρας. Οι πιέσεις αυτές προέρχονται από οργανωμένα σύνολα, κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά και ενδοκυβερνητικά», παραπονέθηκε ο Χάρης Γεωργιάδης.
Αλλά, όταν βγαίνει και μιλά για success story στην οικονομία, για πλεονάσματα, για ανάπτυξη (ανάπτυξη γνωρίζουν μόνο οι καφετερίες και όσα εστιατόρια διαθέτουν μεγάλες οθόνες για να μεταδίδουν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες), ας πρόσεχε τα λόγια του, ώστε να μη δίδει επιχειρήματα και προφάσεις σε ποικίλες καταστάσεις να του ασκούν «αφόρητες πιέσεις».
Ο Χάρης Γεωργιάδης και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είναι οι δύο μεγάλοι υπεύθυνοι για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πλειοψηφία της κοινωνίας και το κράτος.
Επειδή, με τις ληστείες των καταθέσεων, τα κουρέματα μισθών, τις περικοπές σε ουσιώδεις τομείς του κράτους, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, τις μεγάλες προσφορές στα μεγάλα ιδιωτικά κεφάλαια, την εγκατάλειψη της μικτής οικονομίας και την προσφορά μεγάλων και επιλεγμένων υπηρεσιών σε κατέχοντες και μεγαλόσχημους, έχουν επιφέρει θανάσιμο πλήγμα στην κυπριακή οικονομία και στο κοινωνικό κράτος.
Όλα έχουν ένα μέτρο. Και ασφαλώς δεν θα επιστρέψουμε στην εποχή που δημόσιοι υπάλληλοι ελάμβαναν επίδομα εσωβράκων και άλλοι επίδομα ανάβασης σε ηλεκτρικούς στύλλους. Αλλά να κουρεύεις τα ορφανά της «Ήλιος», να αρνείσαι την καταβολή μισθού σε δασοπυροσβέστη επειδή δεν προσήλθε στην εργασία του λόγω των τραυμάτων που υπέστη, στην προσπάθειά του να σβήσει τη φωτιά στη Σολιά, να κουρεύεις τα επιδόματα πολυτέκνων, να οδηγείς σε κατάρρευση της Δημόσιας Υγείας, ε, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την άσκηση ορθολογικής και ισορροπημένης οικονομικής πολιτικής.
Όταν, την ίδια στιγμή, χύνεις δισεκατομμύρια στα ταμεία των τραπεζών, οι οποίες αδυνατούν να εξυπηρετήσουν την οικονομία και τους πολίτες, και συνεχίζουν να λειτουργούν ως καταστήματα είσπραξης. Και όταν ευεργετείς μεγαλοσχήμονες και κατέχοντες με αυξήσεις, παροχές σκανδαλωδών επιδομάτων, πολλαπλές συντάξεις και πολλά άλλα σκανδαλώδη, τα οποία, σε κάποια στιγμή, θα πληρώσει πολύ ακριβά η οικονομία.
Αυτή η άδικη, αντιφατική και καταστροφική οικονομική φιλοσοφία βεβαίως θα οδηγήσει, και πάλιν, τα δημόσια ταμεία σε καταστάσεις του παρελθόντος. Πολύ περισσότερο, όταν έρχονται προεδρικές εκλογές. Και θα ξεκινήσει -αν δεν ξεκίνησε ήδη- ένας νέος κύκλος παροχών, προσλήψεων και βόλεμα ημετέρων, με στόχο την επανεκλογή Αναστασιάδη...
Η σημερινή Κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει ένα συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο, το οποίο συνέβαλε στη δημιουργία δύο οικονομικών θαυμάτων και σε μία αξιοζήλευτη πρόοδο στην οικονομία, την οποία ζήλευαν ακόμη και οι ευημερούσες κοινωνίες της Ευρώπης.
Και, ναι, αυτό το συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο επλήγη, κυρίως, από σπατάλες, σκάνδαλα, βολέματα, κομματοκρατίες κυβερνήσεων και απληστίες πολιτών στο κυνήγι του εύκολου κέρδους και της αυτοπροβολής. Αλλά αυτά τα κακά όφειλαν να αποβάλουν οι κυβερνώτες. Όχι να εξαρθρώσουν και να διαλύσουν παντελώς το μοντέλο που κατέστη πρότυπο για πολλές άλλες κοινωνίες.
Αλλά η κυβέρνηση Αναστασιάδη τι έπραξε; Συνέχισε να διατηρεί όλες τις ελλείψεις, τις αδικίες του παρελθόντος, και εγκατέλειψε πλήρως το οικονομικό σύστημα το οποίο είχε καταστήσει την κυπριακή οικονομία πρότυπο. Αντικατέστησε την πραγματικότητα με τους μαγειρεμένους αριθμούς των μανδαρίνων.
Και τη μιζέρια των πολιτών, με τις επικοινωνιακές γελοιότητες και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα των κυβερνώντων. Έστειλαν στην ξενιτειά ένα μεγάλο μέρος του κυπριακού εργατικού δυναμικού, υποχρεώνουν τον νέο να εργάζεται με μισθούς πείνας σαν σκλάβος, και στο τέλος επαίρονται ότι μείωσαν την ανεργία!
Αυτό το βλακώδες σλόγκαν «συνεχίζουμε στην ίδια πορεία, δεν επιστρέφουμε στο παρελθόν», το οποίο χρησιμοποίησε ως κύριο επιχείρημα στην προεκλογική των Βουλευτικών ο ΔΗΣΥ, πρέπει να αναστραφεί. Όχι, κύριοι. Δεν συνεχίζουμε στην ίδια πορεία.
Θέλουμε επιστροφή στο παρελθόν. Όχι στα κακά του παρελθόντος. Αλλά επιστροφή στα δικαιώματα που ληστεύθηκαν. Στην ευμάρεια που επικρατούσε. Στο δικαίωμα που είχαν οι πολίτες για μία καλύτερη, πιο ποιοτική ζωή για τους ιδίους και τα παιδιά τους.
Με τη συνετή πολιτική Προέδρων και υπουργών Οικονομικών, με τις θυσίες του λαού, βγήκαμε μέσα από την ολική οικονομική καταστροφή του 1974 πιο ισχυροί οικονομικά, πιο ακμαίοι και έτοιμοι για μεγαλύτερα ακόμη άλματα. Άρκεσαν δύο ανίκανες διακυβερνήσεις, με δεδηλωμένες οικονομικές και πολιτικές αγκυλώσεις, να μας οδηγήσουν στα σημερινά θλιβερά, μίζερα αποτελέσματα.
Οι πολίτες απαιτούν να τους δοθούν πίσω όσα τους λεηλάτησαν το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ. Θέλουν να επιστρέψουν στο εύρωστο, οικονομικά, παρελθόν. Και όχι να παραμείνουν καθηλωμένοι διά παντός, αυτοί και τα παιδιά τους, στο σημερινό τραγικό παρόν και μέλλον...
«Δέχομαι αφόρητες πιέσεις για προσλήψεις και μισθολογικές αυξήσεις, πέραν των δυνατοτήτων της χώρας. Οι πιέσεις αυτές προέρχονται από οργανωμένα σύνολα, κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά και ενδοκυβερνητικά», παραπονέθηκε ο Χάρης Γεωργιάδης.
Αλλά, όταν βγαίνει και μιλά για success story στην οικονομία, για πλεονάσματα, για ανάπτυξη (ανάπτυξη γνωρίζουν μόνο οι καφετερίες και όσα εστιατόρια διαθέτουν μεγάλες οθόνες για να μεταδίδουν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες), ας πρόσεχε τα λόγια του, ώστε να μη δίδει επιχειρήματα και προφάσεις σε ποικίλες καταστάσεις να του ασκούν «αφόρητες πιέσεις».
Ο Χάρης Γεωργιάδης και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είναι οι δύο μεγάλοι υπεύθυνοι για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πλειοψηφία της κοινωνίας και το κράτος.
Επειδή, με τις ληστείες των καταθέσεων, τα κουρέματα μισθών, τις περικοπές σε ουσιώδεις τομείς του κράτους, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, τις μεγάλες προσφορές στα μεγάλα ιδιωτικά κεφάλαια, την εγκατάλειψη της μικτής οικονομίας και την προσφορά μεγάλων και επιλεγμένων υπηρεσιών σε κατέχοντες και μεγαλόσχημους, έχουν επιφέρει θανάσιμο πλήγμα στην κυπριακή οικονομία και στο κοινωνικό κράτος.
Όλα έχουν ένα μέτρο. Και ασφαλώς δεν θα επιστρέψουμε στην εποχή που δημόσιοι υπάλληλοι ελάμβαναν επίδομα εσωβράκων και άλλοι επίδομα ανάβασης σε ηλεκτρικούς στύλλους. Αλλά να κουρεύεις τα ορφανά της «Ήλιος», να αρνείσαι την καταβολή μισθού σε δασοπυροσβέστη επειδή δεν προσήλθε στην εργασία του λόγω των τραυμάτων που υπέστη, στην προσπάθειά του να σβήσει τη φωτιά στη Σολιά, να κουρεύεις τα επιδόματα πολυτέκνων, να οδηγείς σε κατάρρευση της Δημόσιας Υγείας, ε, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την άσκηση ορθολογικής και ισορροπημένης οικονομικής πολιτικής.
Όταν, την ίδια στιγμή, χύνεις δισεκατομμύρια στα ταμεία των τραπεζών, οι οποίες αδυνατούν να εξυπηρετήσουν την οικονομία και τους πολίτες, και συνεχίζουν να λειτουργούν ως καταστήματα είσπραξης. Και όταν ευεργετείς μεγαλοσχήμονες και κατέχοντες με αυξήσεις, παροχές σκανδαλωδών επιδομάτων, πολλαπλές συντάξεις και πολλά άλλα σκανδαλώδη, τα οποία, σε κάποια στιγμή, θα πληρώσει πολύ ακριβά η οικονομία.
Αυτή η άδικη, αντιφατική και καταστροφική οικονομική φιλοσοφία βεβαίως θα οδηγήσει, και πάλιν, τα δημόσια ταμεία σε καταστάσεις του παρελθόντος. Πολύ περισσότερο, όταν έρχονται προεδρικές εκλογές. Και θα ξεκινήσει -αν δεν ξεκίνησε ήδη- ένας νέος κύκλος παροχών, προσλήψεων και βόλεμα ημετέρων, με στόχο την επανεκλογή Αναστασιάδη...
Η σημερινή Κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει ένα συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο, το οποίο συνέβαλε στη δημιουργία δύο οικονομικών θαυμάτων και σε μία αξιοζήλευτη πρόοδο στην οικονομία, την οποία ζήλευαν ακόμη και οι ευημερούσες κοινωνίες της Ευρώπης.
Και, ναι, αυτό το συγκεκριμένο οικονομικό μοντέλο επλήγη, κυρίως, από σπατάλες, σκάνδαλα, βολέματα, κομματοκρατίες κυβερνήσεων και απληστίες πολιτών στο κυνήγι του εύκολου κέρδους και της αυτοπροβολής. Αλλά αυτά τα κακά όφειλαν να αποβάλουν οι κυβερνώτες. Όχι να εξαρθρώσουν και να διαλύσουν παντελώς το μοντέλο που κατέστη πρότυπο για πολλές άλλες κοινωνίες.
Αλλά η κυβέρνηση Αναστασιάδη τι έπραξε; Συνέχισε να διατηρεί όλες τις ελλείψεις, τις αδικίες του παρελθόντος, και εγκατέλειψε πλήρως το οικονομικό σύστημα το οποίο είχε καταστήσει την κυπριακή οικονομία πρότυπο. Αντικατέστησε την πραγματικότητα με τους μαγειρεμένους αριθμούς των μανδαρίνων.
Και τη μιζέρια των πολιτών, με τις επικοινωνιακές γελοιότητες και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα των κυβερνώντων. Έστειλαν στην ξενιτειά ένα μεγάλο μέρος του κυπριακού εργατικού δυναμικού, υποχρεώνουν τον νέο να εργάζεται με μισθούς πείνας σαν σκλάβος, και στο τέλος επαίρονται ότι μείωσαν την ανεργία!
Αυτό το βλακώδες σλόγκαν «συνεχίζουμε στην ίδια πορεία, δεν επιστρέφουμε στο παρελθόν», το οποίο χρησιμοποίησε ως κύριο επιχείρημα στην προεκλογική των Βουλευτικών ο ΔΗΣΥ, πρέπει να αναστραφεί. Όχι, κύριοι. Δεν συνεχίζουμε στην ίδια πορεία.
Θέλουμε επιστροφή στο παρελθόν. Όχι στα κακά του παρελθόντος. Αλλά επιστροφή στα δικαιώματα που ληστεύθηκαν. Στην ευμάρεια που επικρατούσε. Στο δικαίωμα που είχαν οι πολίτες για μία καλύτερη, πιο ποιοτική ζωή για τους ιδίους και τα παιδιά τους.
Με τη συνετή πολιτική Προέδρων και υπουργών Οικονομικών, με τις θυσίες του λαού, βγήκαμε μέσα από την ολική οικονομική καταστροφή του 1974 πιο ισχυροί οικονομικά, πιο ακμαίοι και έτοιμοι για μεγαλύτερα ακόμη άλματα. Άρκεσαν δύο ανίκανες διακυβερνήσεις, με δεδηλωμένες οικονομικές και πολιτικές αγκυλώσεις, να μας οδηγήσουν στα σημερινά θλιβερά, μίζερα αποτελέσματα.
Οι πολίτες απαιτούν να τους δοθούν πίσω όσα τους λεηλάτησαν το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ. Θέλουν να επιστρέψουν στο εύρωστο, οικονομικά, παρελθόν. Και όχι να παραμείνουν καθηλωμένοι διά παντός, αυτοί και τα παιδιά τους, στο σημερινό τραγικό παρόν και μέλλον...
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire