Αναμπουμπούλα στη Δικαιοσύνη
Εχουμε γράψει πολλάκις ότι στα μεγάλα θεσμικά ζητήματα –αυτά που δεν απασχολούν πολύ τον κόσμο, αλλά αφορούν την ποιότητα της Δημοκρατίας– η κυβέρνηση νομοθετεί στο γόνατο. Σημειώναμε, για παράδειγμα, ότι «με τον νέο Ποινικό Κώδικα –που ο υπουργός Δικαιοσύνης συνέταξε στο γόνατο– οι εμπρησμοί εξ αμελείας γίνονται κακούργημα. Θα δούμε δηλαδή 84χρονες να σέρνονται σιδηροδέσμιες στα δικαστήρια (στα κακουργήματα ο νόμος επιτάσσει χειροπέδες) για να καταδικαστούν σε… ισόβια κάθειρξη» (3.10.2021).
Ή ότι για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, «τα πρόσφατα νομοθετικά γονατογραφήματα της κυβέρνησης επιβαρύνουν την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση» (5.5.2022). Ή «ο εν χορδαίς και οργάνω ψηφισθείς νόμος για τις παρακολουθήσεις είναι, όπως τα περισσότερα νομοσχέδια του υπουργείου Δικαιοσύνης, γραμμένος στο γόνατο» (22.1.2023).
Το αυτό μπορεί να ειπωθεί και για την τροπολογία (της τροπολογίας…) σχετικώς με τον αποκλεισμό των εγκληματικών οργανώσεων από τις εκλογές. Δεν τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας, αλλά προχειρότητας. Η πρώτη τροπολογία υπερψηφίστηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, για να τροποποιηθεί δύο μήνες μετά και να ακολουθήσει μια περιττή αναστάτωση. Οπως ορθώς είπε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, «η ρύθμιση όπως εισάγεται δεν είναι αντισυνταγματική ή αντίθετη με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όμως θα στερούσαμε κάθε επιχείρημα από τους αντιπάλους της δημοκρατίας εάν είχαν γίνει οι ρυθμίσεις σωστά» (ΣΚΑΪ, 10.4.2023).
Μέσα στην αναμπουμπούλα των τροποποιήσεων των τροπολογιών, την τελευταία ημέρα αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου, προέκυψε και το ζήτημα με τον αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου κ. Χρήστο Τζανερρίκο. Ορθώς παραιτήθηκε, δύο μήνες πριν από την αναγκαστική λήξη της θητείας του, και δεν ξέρουμε αν αυτό οφείλεται όπως λένε κάποιοι στο γεγονός ότι δεν είχε κάτι άλλο να περιμένει. Δικαστικοί που ξέρουν τα πράγματα λένε ότι ο εν λόγω αρεοπαγίτης ήταν θυμωμένος γιατί περίμενε ότι αυτός θα καταλάβει τη θέση του κ. Ισίδωρου Ντογιάκου στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Αν έχουν έτσι τα πράγματα, αυτή η περιττή φασαρία και η παραίτηση του ανώτατου δικαστικού φωτίζει μια άλλη μακρά παθογένεια της πολιτείας, εν γένει. Ο τρόπος επιλογής των ανώτατων δικαστικών αποκλειστικώς από την κυβέρνηση είτε αλλοιώνει την κρίση τους για σοβαρά θεσμικά ζητήματα είτε απλώς υπάρχουν φόβοι πως οι ανώτατοι δικαστές κρίνουν τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες αναλόγως των κρίσεων που έκανε για τους δικαστικούς λειτουργούς η κυβέρνηση. Αυτό είναι ένα ακόμη θέμα που δεν θα συζητήσουμε στην προεκλογική περίοδο.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire