Κύπρος - Προς Επιστρέφοντας

Γ. Σέρτης

ΣΤΗΝ καθημερινή καταγραφή -άμα, μάλιστα, τα περισσότερα χρόνια της ζωής σου τα μέτρησες σ’ ένα θρανίο ή μια έδρα- δεν μπορείς να προσπεράσεις την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
Πλην, ανεδαφικός ο πατερναλισμός άλλων χρόνων στην… ιδιαιτερότητα της φετινής χρονιάς.
Οι επιστρέφοντες από τις διακοπές στην εργασία τους -όσοι ακόμη δεν πέρασαν στη στρατιά των ανέργων- θα συναπαντηθούν και με τα πολεμικά νέφη της περιοχής: Τον ύπνο και τον ξύπνιο μας δεν ταράζουν μόνο τα απότοκα των τοξικών δανείων του Σημιτικού… εκσυγχρονισμού, αλλά και τα… χημικά της Συρίας.

Πρώτη Δευτέρα του Σεπτέμβρη πέρσι, περιμέναμε με το ένα μάτι στραμμένο σε όσα -υπολογίζαμε- να μάς... επιφέρει η Τρόικα, και το άλλο -μόνιμα- καρφωμένο στον Πενταδάκτυλο, με τη δική μας ανάγνωση στην κυνική πρόκληση:
Οι κατακτητές να μάς προκαλούν με το:
- Τι ευτυχία να σφετερίζεσαι ό,τι δεν σου ανήκει!
κι εμείς να πεισμώνουμε στο:
- Την Ελευθερία τη χρωστάμε ο ένας στον άλλον.
Φέτος;
Δάσκαλοι και καθημερινοί γραφιάδες έχουν μια… πρόσθετη υποχρέωση. Εκτός από το να διδάξουν και να διδαχτούν πως:
- Για να έχεις άποψη και κριτική σκέψη, απαραίτητη προϋπόθεση η άρτια γνώση!
να συνειδητοποιήσουν πως πληθαίνουν οι καθημερινές ανάγκες της απρόσμενης -χρεοκοπημένης- νέας εποχής. Γι’ άλλους καιρούς γραμμένοι οι στίχοι του Νικηφόρου Βρεττάκου, επίκαιροι και αναγκαίοι για σήμερα:
«Το μάθημα αρχίζει κανονικά.
Εσύ πάνω απ’ την έδρα
κι απ’ αντίκρυ σου ο Χριστός,
απαλός και γλυκύς μες στο κάδρο του,
δίνετε τα χέρια πάνω από τα κεφάλια τους
να τους κάμετε μια σκέπη από ζεστασιά,
γιατί σάς ήρθανε και σήμερα μουσκεμένα
κι η λύπη περπατάει μες στα μάτια τους,
όπως ο σπουργίτης πάνω στον φράχτη».
Επειδή:
«Εν αρχή ην η αγάπη…»
και:
«Ό,τι θέλει κανείς μπορεί να φτιάξει με την Αγάπη: Ήλιους κι αστέρια, ροδώνες και κλήματα…».

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 02/09/2013