Από την Παναγία του Σίντη στη Σακίρα

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

Ποια είναι η Πενταλιά που αποτέλεσε τον πυρήνα της τριλογίας 1.200 σελίδων του μυθιστορήματος «Νομάδας» του Στέφανου Κωνσταντινίδη ο οποίος γύρισε Ελλάδα, Παρίσι, Καναδά, αλλά επιμένει να ρωτά, διά μέσου του ήρωά του, αν ανθίζουν ακόμα οι αμυγδαλιές εκεί; Ανθίζουν άραγε; Να μια καλή αφορμή για εκδρομή με προορισμό την Παναγία του Σίντη, πέντε χιλιόμετρα κάτω από την Πενταλιά. 

Η ηλικιωμένη γυναίκα, της οποίας διακόπτουμε το ατένισμα για να τη ρωτήσουμε από πού πάνε στην Παναγία του Σίντη, απορεί και ορθά κοφτά ρωτά: «Γιατί θέλετε να πάτε;» Όχι από περιέργεια, αλλά από πραγματική απορία. Γιατί να θες να πας σε έναν τόπο που δεν έχει κανένα εφφέ, που δεν το άγγιξε η ανάπτυξη; Μόνο κάμποι, μία μεγάλη κοιλάδα με έναν ποταμό να τη διασχίζει και ένα πέτρινο μισοχαλασμένο κτίσμα του 16ου αιώνα και γύρω-γύρω βουνά που κάνουν τη φωνή να επιστρέφει πίσω. Ακριβώς για αυτό θες να πας. Γιατί όπως στέκεις στη μέση της κοιλάδας δεν βλέπεις κανένα από όλα αυτά που έχουν πνίξει το κυπριακό τοπίο. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονται είναι το θρόισμα του αέρα μέσα στις φυλλωσιές των δέντρων, πουλιά και κάποιες κατσίκες που πίνουν νερό από τον ποταμό. Απόλυτη γαλήνη σε ένα τοπίο που μοιάζει εξωπραγματικό. Όχι πολλά χιλιόμετρα μακριά από την «ανάπτυξη», αλλά καλά κρυμμένο, δύσκολα προσβάσιμο.

Είναι η Κύπρος όπως ήταν κάποτε. Τα χρώματα της φύσης, οι μυρωδιές, οι ήχοι. Είναι όλα αυτά που έκαναν κάποιους κάποτε να πάνε εκεί να μονάσουν. Και το τοπίο λειτουργεί το ίδιο ευεργετικά στις ψυχές. Εξ ου και δεν ήμασταν οι μοναδικοί επισκέπτες. Ένας κυνηγός (πιο πολύ περιπατητής, με το όπλο αποσυναρμολογημένο) ξαποσταίνει με τα δύο σκυλιά του, μια οικογένεια ετοιμάζεται να φύγει κι ένα νεαρό ζευγάρι ψάχνει στο GPS να βρει τη διαδρομή της επιστροφής. Για αυτό και δεν είδε άλλους ενδιαφερόμενους η ηλικιωμένη Πενταλιώτισσα. Γιατί όλοι έχουν ηλεκτρονικό οδηγό να τους κατευθύνει. Δεν σταματούν να ρωτάνε στα χωριά όποιον βρουν να φυλάει ακόμα Θερμοπύλες. Όμως όλο και πιο πολλοί ψάχνουν τα ίχνη εκείνης της Κύπρου που χάνεται. Και ευτυχώς υπάρχουν ακόμα τα χνάρια για να προσφέρουν στιγμές ανάτασης. Και ναι, την άνοιξη θα ανθίσουν οι αμυγδαλιές εκεί. 

Στο διπλανό χωριό οι άντρες στο καφενείο μιλούν για τη Σακίρα που έγινε συντοπίτισσά τους. Ξέρουν πως δεν θα δει τις αμυγδαλιές. Δεν ήταν αυτός ο στόχος. Άλλο αυτοί που έγιναν νομάδες από ανάγκη κι άλλο οι εικονικοί νομάδες του σύγχρονου κόσμου με τις πολλές διευθύνσεις.

 ΠΗΓΗ: Ο ΦΙΛΕΛΕΫΘΕΡΟΣ, 12 Νοεμβρίου 2019

chrystalla@phileleftheros.com