Κατακαημένη Ελλάδα...

*Ελελεύ: Δυνατή Κραυγή Κατά τον Αριστοφάνη (Ορνιθες 364): «Επίφθεγμα πολεμικόν. Οι προσιόντες γαρ εις πόλεμον το ελελεύ εφώνουν μετά τινος εμμελούς κινήσεως...»

Καβδιανά δίκρανα

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ

Εντάξει. Η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά δεν έχει κατορθώσει να απαλλαγεί από τη μικροπολιτική αντίληψη του παρελθόντος. Εκείνη που συνέδεε την άσκηση της εξουσίας -και τη διαιώνισή της- με την εξάρτηση ικανού μέρους του πληθυσμού.

Η τακτική γνωστή: ρουσφέτια, διορισμοί, μικροδιευκολύνσεις και άλλα συναφή... Τελευταίο αποτύπωμα της λογικής αυτής ήταν η αποπομπή του κ. Κικίλια από τον ΟΑΕΔ, με στόχο τον πλήρη έλεγχο της ροής των ρουσφετιών...
Εντάξει, η Ν.Δ. δεν μπορεί να ξεχάσει τον γνωστό εαυτό της. Αλλά η προοδευτική ξυνωρίς* του κυβερνώντος σχήματος; Τι κάνει το δήθεν μεταμορφωμένο ΠΑΣΟΚ και πώς συμπεριφέρεται το αγλάισμα της «εκσυγχρονισμένης» Αριστεράς, η ΔΗΜΑΡ;

Φεύ! Το ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνοντας ότι λίγο απέχει από το να καταστεί συνιστώσα της Ν.Δ., είτε λαϊκίζει και λαϊκολογεί ασυστόλως, όπως στην περίπτωση του ΦΠΑ, είτε προβάλλει ενστάσεις όταν υποβαθμίζεται η συμμετοχή του στη νομή των ρουσφετιών (περίπτωση ΟΑΕΔ). Αποθέωση της φτηνής αυτής πολιτικής συνιστά η τροπολογία Βενιζέλου, που επαναφέρει τον αλήστου μνήμης θεσμό του stage, με ουσιαστική παράκαμψη του ΑΣΕΠ.
Η έμπνευση του κ. Βενιζέλου -δωράκι του κ. Σαμαρά προς τον χειμαζόμενο της ξυνωρίδος- αποθεώνει την φαυλότητα του παρελθόντος (εδώ, έχει δίκιο ο Ραγκούσης) πετώντας ψίχουλα στους ενδεείς, οι οποίοι πρέπει να περάσουν από τα καβδιανά δίκρανα της κομματικής εξάρτησης για εποχική δουλειά με γλίσχρες απολαβές.
Και η ΔΗΜΑΡ; Χαράζει κόκκινες γραμμές στον αέρα, φλυαρεί ακαταπαύστως στα κανάλια -σοβαροφανής και επηρμένη-, κόβει κορδέλες λαϊκισμού στα «μεγάλα έργα», μάχεται για το δικό της ξεροκόμματο εξουσίας και παστρικά ψηφίζει ό,τι εντέλλεται η τρόικα. Ο Σαμαράς έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει για τη στήριξη εκ μέρους της προοδευτικής ξυνωρίδος.
(*Ξυνωρίς: ζεύγος αλόγων που είναι ζεμένα στο χωράφι)