Της Σοφίκας Ελευθερουδάκη*
Για μια ακόμη φορά η ιδιωτική πρωτοβουλία – χορηγία αναλαμβάνει την ευθύνη να παρέμβει δημιουργικά στη συζήτηση για την εξέλιξη της παιδείας στη χώρα μας. Η στήριξη του Ιδρύματος Νιάρχου στη συνεργασία των Media Labs με τις περιφερειακές βιβλιοθήκες, που ανακοινώθηκε πρόσφατα, είναι ένα τεράστιο βήμα στην παρέμβαση της χορηγικής προσφοράς στην παιδεία στη χώρα μας. Ισως θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα είναι η αρχή ενός δημιουργικού κυβερνοχώρου παιδείας σε μια χώρα που στερείται και διψά για εφαρμογές διεύρυνσης και των γνώσεων και της απόλαυσης της παιδείας.
Ανεξάρτητα από τη συμβολή του Ιδρύματος στη συνέχιση των χορηγιών για τη δημιουργία και ανάπτυξη της Εθνικής Βιβλιοθήκης στην πρωτεύουσα της χώρας η πρόσφατη παρέμβασή του είναι ακόμη ποιο σημαντική, γιατί διευρύνει την επίδρασή του στην παιδεία μέσω μιας δημιουργικής αλλαγής στον τρόπο σκέψης γύρω από την πολιτική αξιοποίησης των βιβλιοθηκών σε περιφερειακό επίπεδο. Θεσμού αναγκαίου για την κοινωνική ανάπτυξη της χώρας, αν θυμηθούμε την γνωστή κινέζικη παροιμία για το ψάρι και το ψάρεμα.
Σε μια εποχή που όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου ανοίγουν τις πόρτες τους σε κάθε ενδιαφερόμενο στην παιδεία (βλέπε προγράμματα opencourse στο Διαδίκτυο), η συμπληρωματικότητα των βιβλιοθηκών, δημοσίου χαρακτήρα οι περισσότερες αν όχι όλες, είναι αναγκαία. Για παράδειγμα ένα χαρισματικό παιδί σε μια απομακρυσμένη περιοχή της χώρας που με τη βοήθεια του δασκάλου του προσπαθεί να ανοίξει τους ορίζοντές του. Το υλικό δεν υπάρχει, αν και στο Ιnternet υπάρχει. Το υλικό υπάρχει αλλά είναι ακριβό και θα έπρεπε να χορηγηθεί από μια εθνική βιβλιοθήκη ή να υπάρχει ως παρακαταθήκη σε κάποιο cloud το οποίο μέσω της βιβλιοθηκονομικής συμβολής σύγχρονα εξειδικευμένων βιβλιοθηκονόμων να μπορεί να βοηθήσει και τον μαθητή και τον καθηγητή. Οι εφαρμογές είναι όσες και η φαντασία.
Οι ορίζοντες μιας τέτοιας δημιουργικής συμπληρωματικότητας δεν περιορίζονται στη σχέση μαθητή - καθηγητή. Διευρύνονται στον συνταξιούχο που στερείται επαφής με ένα καλό βιβλιοπωλείο, με τον σημερινό, μορφωμένο αγρότη που θέλει να βελτιώσει τις γνώσεις του σε θέματα που τον ενδιαφέρουν και δεκάδες άλλες εφαρμογές που θα μπορούσαμε όλοι μας να σκεφτούμε. Οι ανάγκες άλλωστε του ανθρώπου ούτε προσδιορίζονται ούτε περιορίζονται, απλώς εμφανίζονται.
Εχοντας ζήσει τη δεκαετία του ’90 τη σπατάλη των δημοσίων πόρων για την αγορά βιβλίων από το κράτος για τις περιφερειακές βιβλιοθήκες που θα δημιουργούντο στη συνέχεια, νομίζω ότι το μόνο που μπορούμε να πούμε σ’ αυτή την προσπάθεια είναι ένα μεγάλο μπράβο, και ευχαριστούμε.
* H κ. Σοφίκα Ελευθερουδάκη είναι διευθ. σύμβουλος της Γ.Κ. Ελευθερουδάκης Α.Ε.
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 20/07/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire