Κύπρος - Ο νεοφανείς λαϊκίστικες θεωρίες του Προέδρου

Τι είναι ο "πατριωτικός ορθολογισμός" και πώς θα "παντρέψει" τον "ιστορικό συμβιβασμό" με τις "ευρωπαϊκές προοπτικές";

 

Κωστάκης Αντωνίου

Από καιρού εις καιρόν, ο Νίκος Αναστασιάδης θυμάται και το εθνικό θέμα. Έχει λησμονήσει εντελώς το διαχρονικό σλόγκαν του κόμματός του για τον παράγοντα χρόνο: Να του το υπενθυμίσουμε: "Ο χρόνος που διαρρέει άκαρπος, τσιμεντώνει τα τετελεσμένα και τη διχοτόμηση".

Όταν θυμάται, λοιπόν, να αναφερθεί στο εθνικό θέμα, διανθίζει τις δηλώσεις του με κάμποσες νεοφανείς και ακαταλαβίστικες ορολογίες, τις οποίες μόνο αυτοί που συνέταξαν τις ομιλίες του, μπορούν ίσως να τις αντιληφθούν. Και μαζί με τις νεοφανείς λαϊκίστικες ορολογίες, προσθέτει και λίγα απορριπτικά, μαζί με τις δικές του "ρεαλιστικές" θεωρίες, ώστε όλοι να μένουν ικανοποιημένοι. Και το απορριπτικό ΔΗΚΟ και οι θιασώτες του σχεδίου Ανάν.

Τις μέρες των αποφράδων επετείων του πραξικοπήματος και της εισβολής, εκφώνησε ομιλία και είπε στον λαό, μεταξύ άλλων, και τα εξής αδιευκρίνιστα και αόριστα: "...Να ξεκινήσουμε ξανά τη σκυταλοδρομία της Ιστορίας και να συνδέσουμε στο μέτρο του δυνατού και του εφικτού, το σήμερα και το αύριο της Κύπρου". Μίλησε για "αξιοπρεπή λύση" και μας ανέφερε ότι το όραμά του είναι "να δει τα τουρκικά στρατεύματα να επιβιβάζονται στα πλοία και να αποχωρούν από την Κύπρο".
Τον ερωτήσαμε, τότε, να μας εξηγήσει εκείνη τη σουρεαλιστική παράγραφο, "να ξεκινήσουμε ξανά τη σκυταλοδρομία της Ιστορίας και να συνδέσουμε, στο μέτρο του δυνατού και του εφικτού, το σήμερα και το αύριο της Κύπρου". Να μας πει πώς αντιλαμβάνεται το "δυνατό και το εφικτό". Και πώς εννοεί την "αξιοπρεπή λύση". Μήπως, "αξιοπρεπή λύση", εννοεί το σχέδιο Ανάν το οποίο με ιδιαίτερο πάθος υποστήριξε;
Προχθές, βγήκε και επανέλαβε τη θεωρία "μιξ" με ολίγες διεκδικητικές ατάκες και τις δικές του θεωρίες που παραπέμπουν στη δική του φιλοσοφία. "Η μία οδός, η μία επιλογή που έχουμε μπροστά μας", είπε, "είναι η πολιτική της αναποφασιστικότητας και της αδράνειας και η προσέγγιση των δογματικών αρνήσεων που παρατείνει το αδιέξοδο. Η άλλη επιλογή είναι η επιλογή της εθνικής ευθύνης και της συνέπειας, η πολιτική του πατριωτικού ορθολογισμού και του διεκδικητικού ρεαλισμού, η επιλογή του ωφέλιμου και όχι του αρεστού, η πολιτική της διορατικότητας και των τολμηρών πρωτοβουλιών που μπορεί να δημιουργήσουν έστω και την υστάτη στιγμή μια νέα δυναμική και την οικονομική και εθνική ανόρθωση της πατρίδας μας". Για να δεσμευθεί -για πολλοστή φορά- ότι θα συνεχίσει "να διεκδικεί μια συνολική και βιώσιμη λύση, εθνικά έντιμη και αξιοπρεπή, μέσα στα πλαίσια ενός αναπόφευκτου ιστορικού συμβιβασμού, μια λύση στα πλαίσια των όσων έχουν κατά καιρούς συμφωνηθεί και που λαμβάνει όμως υπόψη τις νέες ευρωπαϊκές πραγματικότητες".
Μπορεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να μας εξηγήσει, κατ΄ αρχήν, τι είναι αυτή η νεοφανής ορολογία που ακούει στο όνομα "πατριωτικός ορθολογισμός";
Ποιο είναι το "ωφέλιμο" και ποιο το "αρεστό";
Μπορεί να εξηγήσει στον λαό, όχι με γενικότητες, αλλά με συγκεκριμένα παραδείγματα, πώς θα "παντρέψει" τον "αναπόφευκτο ιστορικό συμβιβασμό" με τις "ευρωπαϊκές προοπτικές"; Δηλαδή, τη ρατσιστική λύση της διζωνικής ομοσπονδίας με τις ευρωπαϊκές αρχές τής ελεύθερης εγκατάστασης, διακίνησης και κατοχής και απόκτησης περιουσίας; Πόση σχέση έχει η "εθνικά έντιμη και αξιοπρεπής λύση" με όσα έχουν συμφωνηθεί ώς τώρα, και τα οποία, στην ουσία, ούτε έντιμη εθνικά ούτε αξιοπρεπή λύση θα αποδώσουν; Αλλά, στην ουσία, θα καταστήσουν την Κύπρο προτεκτοράτο της Τουρκίας;
Και ποιος αδρανεί στην αντιμετώπιση του εθνικού θέματος; Ποιος το ιεραρχεί κάτω από την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης;
Όταν ο ηγέτης που καλείται να διαχειριστεί το εθνικό θέμα "θολώνει τα νερά", μιλά με αοριστίες και αποκρύβει τις πραγματικές προθέσεις του, από τον λαό, δικαιούται ο λαός να διερωτάται και να ανησυχεί. Δεν μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με το βαρίδι της αποδοχής του σχεδίου Ανάν, που κουβαλά στους ώμους, να μιλά με λαϊκίστικους νεοφανείς όρους, προς τον λαό, χωρίς να εξηγείται ανοικτά και ειλικρινά και χωρίς να εκθέτει καθαρά την πολιτική του στο εθνικό θέμα. Δεν νομιμοποιείται να χρησιμοποιεί ανάμεικτες ατάκες που παραπέμπουν οι μεν σε διεκδικητικές θέσεις και άλλες σε "ρεαλιστικές" (διεκδικητικός ρεαλισμός).
Και τέλος: Ποια "διορατικότητα" φανερώνει η αποδοχή του σχεδίου Ανάν, το οποίο παρέδιδε την Κύπρο εσαεί στην τουρκική κηδεμονία και εξάρτηση;
Και ποια δέσμευση είναι αξιόπιστη, όταν ο Νίκος Αναστασιάδης δεσμεύθηκε να μην υπογράψει μνημόνιο που να περιλαμβάνει κούρεμα καταθέσεων, και το υπέγραψε;



Πηγή: Η Σημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 30/07/2013