Κύπρος - Εύκολα ξεχνάμε...την νέα πραγματικότητα, την ανεργία, την φτώχεια, την δυστυχία μεγάλου αριθμού ανθρώπων.

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

Στρατιώτης ζήτησε όπως το ποσό που θα του δίνεται από την Εθνική Φρουρά να κατατίθεται στο λογαριασμό των γονιών του. Μιλάμε για ένα ποσό 150-180 ευρώ (ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση του στρατιώτη). Για όσους το ποσό αυτό σημαίνει απλά δυο βραδινές εξόδους, η είδηση στα μικρά μικρά προκαλεί έκπληξη. Ακόμα κι αν γνωρίζουμε όλοι πως 40,000 άνθρωποι είναι άνεργοι. Ακόμα κι αν γνωρίζουμε πως η καθημερινή διατροφή μεγάλου αριθμού ανθρώπων εξαρτάται πια από τα κοινωνικά παντοπωλεία.

Για κάποιο λόγο, από το Μάρτιο που υποστήκαμε το σοκ μέχρι τον Ιούλιο, όσοι δεν πληγήκαμε πολύ (γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν πλήγηκε έστω και λίγο, έμμεσα ή άμεσα) έχουμε σχεδόν ξεχάσει τη νέα πραγματικότητα. Είναι οι εικόνες της δυστυχίας που δεν τις βλέπουμε, είναι η προσπάθεια να συνεχίσουμε λες και δεν συνέβηκε τίποτα; Ειδικά τις τελευταίες μέρες υπάρχει μια συντονισμένη μάλλον προσπάθεια να καλλιεργηθεί ένα κλίμα αισιοδοξίας. Που δεν είναι κακό. Πολύ καλό είναι, φτάνει να βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα. Από την άλλη, υπάρχουν και κάποια άλλα δεδομένα. Των ανθρώπων που ζορίζονται. Των ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια και δεν τους βλέπει κανείς, δεν τους ακούει κανείς. Είναι θεμιτό πως η κάθε κοινωνία θέλει να προβάλλει το λαμπερό της πρόσωπο και να κρύβει το άλλο, το γκρίζο. Η Βραζιλία δεν προβάλλει τις παραγκουπόλεις με τους φτωχούς, η Ινδία δεν προβάλλει τους ζητιάνους, η Κίνα δεν προβάλλει τις τεράστιες βιομηχανικές μονάδες με τους φτωχούς εργάτες και την ρύπανση. Έτσι και ‘μεις προβάλλουμε μόνο την αισιόδοξη εικόνα. Κι αν δεν υπάρχει την φτιάχνουμε. Μην τρομάξουν οι τουρίστες, μην απογοητευτούν οι υποψήφιοι επενδυτές. Το οποίο επίσης δεν είναι κακό. Δεν χρειάζεται να κάνει focus στην δυστυχία. Δεν χρειάζεται να μεταδίδουν τα τηλεοπτικά κανάλια θλιβερές ιστορίες, να ανοίγουν οι ρεπόρτερ τα ψυγεία των ανθρώπων για να δουν αν είναι άδεια και κυρίως για να δείξουν στους θεατές το κενό. Δεν χρειάζεται οι εφημερίδες να γράφουν κάθε μέρα κι από μια δακρύβρεκτη ιστορία για να θυμόμαστε πως για κάποιους το ποσό των 150-180 ευρώ είναι σημαντικό. Αυτό που χρειάζεται είναι να ξέρουν οι αρμόδιες υπηρεσίες πως κάποια ψυγεία είναι άδεια. Αυτό που χρειάζεται είναι να οργανωθούν τρόποι συμπαράστασης, να αξιοποιηθεί η προθυμία που υπάρχει από ιδιώτες για βοήθεια.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 27/07/2013