Μία βδομάδα μετά, οι κυβερνώντες βρίσκονται ακόμη στον κόσμο τους

Γιώργος Καλλινίκου

Είναι εκπληκτικό και ταυτόχρονα τρομακτικό. Είναι απίστευτο και ταυτόχρονα εκνευριστικό. Είναι ακατανόητο και ταυτόχρονα εξοργιστικό. Μία ολόκληρη εβδομάδα ύστερα από τη μεγαλύτερη τραγωδία (μετά το 1974) που έπληξε τον τόπο, από το μεγαλύτερο έγκλημα στο οποίο φέρει ακεραία την ευθύνη το κράτος, οι πολιτικοί αδυνατούν ακόμη να αντιληφθούν τι πραγματικά συνέβη. Αδυνατούν να αντιληφθούν το λαϊκό αίσθημα. Αδυνατούν να αντιληφθούν το μέγεθος της καταστροφής και τι επιβάλλουν οι πολιτικές ευθύνες όσων έχουν και την ελάχιστη σχέση.
Το παράδειγμα του προέδρου Χριστόφια δεν βοήθησε φαίνεται κανέναν άλλο. Ο Πρόεδρος είχε σταθεί μπροστά στο λαό και σε ένα διάγγελμα 650 λέξεων δεν βρήκε τη δύναμη να πει το ελάχιστο που ανέμενε ο λαός να ακούσει: Ένα απλό συγγνώμη. Όταν την επόμενη ημέρα όλος ο κόσμος τον έστησε στον τοίχο, θυμήθηκε να βγει και να πει ότι η απολογία του ιδίου και της κυβέρνησης του είναι δεδομένες. Με την αξιοπιστία του ωστόσο, να έχει πέσει υπό το μηδέν, η «δεδομένη» του απολογία δεν είχε την παραμικρή σημασία.
Χθες, μία βδομάδα μετά την τραγωδία, ο υπουργός Εξωτερικών θυμήθηκε ότι πρέπει να παραιτηθεί! Ακόμη όμως και αυτό που έπρεπε να είχε κάνει από την πρώτη στιγμή της τραγωδίας διότι αυτό επέβαλε η πολιτική ευθιξία και οι πολιτικές ευθύνες, το έκανε με κολοβό τρόπο. Θα ζητήσει δήλωσε χθες, από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, «να τον απαλλάξει από τα καθήκοντα του, όχι γιατί υπάρχει αίσθημα ενοχής, αλλά για λόγους πολιτικής ευθιξίας.» Δεν παραιτήθηκε κοφτά και ξεκούτσουλα που θα έλεγε και ο Πρόεδρος, αλλά θα ζητήσει να τον απαλλάξει από τα καθήκοντα του. Ακόμη και χθες δεν είχε τη δύναμη να πει σταράτα «παραιτούμαι». Και όχι γιατί αισθάνεται ένοχος, αλλά για λόγους πολιτικής ευθιξίας. Ένοχος ως προς τι; Αν εννοεί τη διαφύλαξη των εμπορευματοκιβωτίων ίσως όχι. Ως προς την πολιτική διαχείριση της υπόθεσης όμως; Έστω κι έτσι, οι λόγοι πολιτικής ευθιξίας πότε γεννήθηκαν για τον κύριο Κυπριανού; Χθες; Αυτοί οι λόγοι υπήρχαν από την πρώτη στιγμή και αν θα έπρεπε να τους αναλάβει, έπρεπε να το είχε κάνει από την πρώτη στιγμή. Χθες ήταν πάρα πολύ αργά και δεν έχει καμία σημασία.
Όμως και ο γγ του ΑΚΕΛ προφανώς δεν έχει συναίσθηση της πραγματικότητας. «Ό, τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί στην Κύπρο αυτή την στιγμή, θα ήταν να παραιτηθεί η κυβέρνηση» είπε και πρόσθεσε ότι «την κρίσιμη στιγμή δεν εγκαταλείπεις τη μάχη, αλλά συστρατεύεσαι και δίνεις με όλους τη μάχη για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και οι δυσκολίες.» Κατ’ αρχήν, κάποιος πρέπει να υποδείξει στον Α. Κυπριανού να μην αναφέρεται σε «ό, τι χειρότερο» διότι αυτό έχει ήδη συμβεί στην Κύπρο και την αποκλειστική ευθύνη φέρει η κυβέρνηση του κόμματος του. Από εκεί και πέρα, μιλώντας για κρίσιμη στιγμή, όταν διαπιστώνεις ότι ο στρατηγός σου είναι ανίκανος, αν δεν τον αλλάξεις, απλώς θα χάσεις με μαθηματική ακρίβεια τον πόλεμο. Αν όμως τον αντικαταστήσεις, τότε ελπίζεις ότι ο νέος θα βρει τρόπο να διασώσει όσα μπορούν να διασωθούν και ότι τουλάχιστον, θα φέρει νέα ψυχολογία στους στρατιώτες για να πολεμήσουν.
Ο κ. Κυπριανού απλώς δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι η αξιοπιστία του Προέδρου είναι υπό το μηδέν και επομένως τίποτα δεν μπορεί να πετύχει, αφού ότι και αν επιδιώξει θα συγκρούεται με την αμφισβήτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Ας δει τουλάχιστον πώς οι ακελικοί (οι αριθμοί των ψηφοφόρων άλλων κομμάτων είναι συντριπτικοί) τοποθετήθηκαν στη δημοσκόπηση που δημοσίευσε ο ‘Φ» την Κυριακή: 34% των ακελικών εμπιστεύονται καθόλου ή λίγο τον Πρόεδρο, 21% των ακελικών αποδίδουν την ευθύνη για την τραγωδία στον Πρόεδρο και 23% στην κυβέρνηση, 47% των ακελικών δεν πείστηκε από το διάγγελμα του Προέδρου!

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 19/07/2011