Τουρκία - Εκρηκτική η κατάσταση ενόψει των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου

 
Μιχάλης Τριανταφυλλίδης 

Η Τουρκία βρίσκεται σε τροχιά αποσταθεροποίησης. Οι αυταρχικές επιλογές Ερντογάν, η προσπάθεια συκοφάντησης του κόμματος Ντεμιρτάς και το επικίνδυνο παιχνίδι με τους Κούρδους που μεταφέρθηκε στο Βόρειο Ιράκ και επανεισήχθη ως μια απειλητική βία που κλιμακώνεται μπορούν να λειτουργήσουν εκρηκτικά για τη γειτονική μας περιοχή. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις στη γειτονική χώρα αμύνονται, αλλά είναι τραγικά μόνες. Και η Δύση απουσιάζει εκκωφαντικά από την περιοχή.

Ο κίνδυνος, στην Τουρκία,  πλέον γίνεται άμεσος… Η κατάσταση στη γειτονιά μας έχει γίνει τραγική και οι ανόητοι κοιτάνε χαμογελαστοί τις αστραπές, όπως ο πολιτικός εκείνος που είχε καθήκον να παριστάνει επί επτάμηνο τον υπουργό Εξωτερικών τραγουδούσε, πριν κάποιους μήνες στην Αττάλεια, το «We are the Champions», τρομάρα του…
Η βία έχει αρχίσει πια να γίνεται εργαλείο στα χέρια του όχλου, χωρίς κανένας να μπορεί να την ελέγξει ή και να την αντιμετωπίσει. Ο φόβος έως και εμφύλιας σύγκρουσης πλησιάζει απειλητικά.
Ένα παράδειγμα: Βγαίνει σε μια γειτονιά, μια ομάδα φανατικών εθνικιστών, οπαδών του ΑΚΡ και των Γκρίζων Λύκων (για να μην μπερδεύεστε, όχι του ΜΗΡ του Μπαχτσελί). Οι φανατικοί αυτοί, μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης Οζμανλί Οτζακλαρί, αρχίζουν να φωνάζουν συνθήματα εναντίον των Κούρδων. Γύρω τους μαζεύεται κόσμος που αντιδρά στις επιθέσεις του ΡΚΚ και έτσι σχηματίζεται το ποτάμι του όχλου, που περπατάει, φωνάζει, καίει μαγαζιά, αυτοκίνητα, ξυλοκοπά πολίτες που τολμούν να δείξουν τη δυσφορία τους – και πάει λέγοντας..
Την περασμένη Πέμπτη, σε ένα κουρδικό εστιατόριο, στο Γκαζίαντεπ της νοτιανατολικής Τουρκίας,εξερράγη  εκρηκτικός μηχανισμός: σκότωσε πέντε και τραυμάτισε καμιά σαρανταριά ακόμη…
Τα φαινόμενα αυτά είναι καθημερινά, όχι μόνο στην Ανατολία, αλλά και στη δυτική Τουρκία και στις μεγάλες πόλεις…
Ας τα πάρουμε όμω από την αρχή και ας επιχειρήσουμε να ξεμπερδέψουμε το κουβάρι μιας επερχόμενης δυστοπίας:
Ο Ερντογάν, έχοντας στο μυαλό του την ιδέα του σουλτανάτου, πριν την εμφάνιση του ΙSIS και των φανατικών τζιχαντιστών, είχε αρχίσει τις συνομιλίες για το Κουρδικό, αλλά κυρίως διαπραγματευόταν με τον Οτσαλάν… Είχαν συμφωνήσει σε όλα και ο Οτσαλάν, από τα Μουδανιά, όπου είναι έγκλειστος, είχε ζητήσει, με δημόσιες δηλώσεις του, να αποσυρθούν τα ένοπλα τμήματα και να σταματήσουν οι ένοπλες επιχειρήσεις…
Είχε όμως υποσχεθεί ο Ερντογάν ότι θα καθαρίσει το ΡΚΚ του Ιράκ, που δεν αναγνώριζε την ηγεμονία του Άπο…
Τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου του χάλασαν τη σούπα, και το Δημοκρατικό Κόμμα με τον Κούρδο Ντεμιρτάς, που εξέλεξε εβδομήντα και πλέον βουλευτές, έκοψαν στον Ερντογάν το δρόμο, αναγκάζοντάς τον να αναστείλει τα αυτοκρατορικά σχέδια.
Στόχος, κατά συνέπεια, των οπαδών του έγινε να σβήσουν από το χάρτη, το κόμμα αυτό, που για πρώτη φορά μπαίνει στην τουρκική Βουλή, εκπροσωπώντας όχι μόνον τους Κούρδους, που δεν φτάνουν ούτε το σαράντα τοις εκατό των ψηφοφόρων του κόμματος, αλλά και Τούρκους, δημοκράτες, ευρωπαϊστές, προοδευτικούς πολίτες…
Αυτό, εξ αντικειμένου, βόλευε και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και το εθνικιστικό του Μπαχτσελί, που δεν αντιδρούσαν μετά τις 7 Ιουνίου και τις πρώτες προειδοποιητικές βολές, εναντίον του Ντεμιρτάς και του κόμματός του εκ μέρους του Ερντογάν και των κύκλων του…
Ξεκινώντας τους βομβαρδισμούς, όμως, εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, η Τουρκία του Ερντογάν άρχισε τις αεροπορικές, κατ’ αρχάς, επιδρομές και εναντίον του ΡΚΚ του Ιράκ, κάτι που ζητούσε, αφού τον βόλευε, και ο Μπαρτζανί, ο οποίος επιδιώκει να γίνει αποκλειστικός κυρίαρχος του Κουρδικού Ιράκ…
Ομάδες των Κούρδων της Τουρκίας, ενωμένοι με τους Ιρακινούς, άρχισαν τις εχθροπραξίες και την τυφλή βία κι στο εσωτερικό της χώρας, δολοφονώντας αστυνομικούς και τζανταρμάδες, κατ’ αρχάς, εχθροπραξίες που στη συνέχεια στράφηκαν και εναντίον του τουρκικού στρατού… Ως υποτίθεται αντίποινα.
Αποτέλεσμα της κλιμάκωσης της βίας ήταν η ισοπέδωση του Τζίζχε και οι μαζικές πλέον δολοφονίες αμάχων και παιδιών από την τουρκική αεροπορία…
Πριν από μερικές μέρες, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, μετά το Ισραήλ, επισκέφθηκε και την Άγκυρα για να συνομιλήσει με τον Ερντογάν…
Την ίδια ώρα, δυο υπουργοί της υπηρεσιακής κυβέρνησης της Τουρκίας, που ανήκουν στο Δημοκρατικό Κόμμα, προσπάθησαν να πλησιάσουν το Τζίζχε με την αυτοκινητοπομπή τους, αλλά τους απαγορεύθηκε η είσοδος. Τελικά πήγαν με τα πόδια, την ίδια στιγμή που ο τούρκος πρόεδρος ισχυριζόταν ότι είναι οπαδοί και υποστηρικτές του ΡΚΚ, γι’ αυτό δεν τους επέτρεψαν οι δυνάμεις του στρατού να πλησιάσουν…
Τι δείχνουν όλα αυτά; Ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο….
Ο Οτσαλάν είναι πλέον παρελθόν και απομονωμένος, οι δε σημερινοί ηγέτες του ΡΚΚ έχχουν γίνει τελείως ανεξέλεγκτοι…
Το κόμμα του Ερντογάν προσπαθεί να ταυτίσει το Δημοκρατικό Κόμμα με το ΡΚΚ. Και πριν από δυο μέρες, ένας εισαγγελέας απαγόρευσε την έξοδο από τη χώρα σε δυο υπουργούς της υπηρεσιακής κυβέρνησης, με την αιτιολογία της πιθανής εμπλοκής τους σε υποθέσεις τρομοκρατίας - ο ένας από τους δύο αυτούς υπουργούς είναι ο αρμόδιος για τα Ευρωπαϊκά Θέματα…
Κάθε μέρα, στα αντιπολιτευόμενα μίντια, βγαίνουν διανοούμενοι, καλλιτέχνες, αθλητές παρακαλώ, δημοσιογράφοι και παλαιοί πολιτικοί, προσπαθώντας να καταδείξουν ότι το ΡΚΚ δεν μπορεί να το ταυτίζουν με το σύνολο των Κούρδων στη χώρα, θέλοντας να υπενθυμίσουν ότι αυτός ο διχασμός, αποφεύχθηκε πολλές δεκαετίες τώρα, λόγω μιας πολιτικής της συνύπαρξης...
Αλλά χάνουν προς το παρόν, κυρίως επειδή τέτοια λόγια δεν έχουν απήχηση στον όχλο…
Ο Ερντογάν, απτόητος, εξακολουθεί την πλήρως καταστροφική για τη σύγχρονη Τουρκία πολιτική του, προσπαθώντας αυτές τις μέρες, να χειραγωγήσει και το Συνέδριο του κόμματος, δίοντας  τη λίστα των ονομάτων που θα πρέπει να είναι αποκλειστικά και μόνον αυτοί στην ηγεσία του AKP…
Ο Νταβούτογλου, άβουλος και υπάκουος, υποτίθεται ότι κατ’ αρχάς αρνήθηκε  αυτές τις μεθοδεύσεις, αλλά λίγες ώρες μετά πήγε και πήρε τη λίστα, ανακοινώνοντάς τη στο συνέδριο…
Ήδη ο συνιδρυτής του κόμματος και, μέχρι τον Ιούνιο, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς, βγήκε και δήλωσε ότι, μαζί με τον Αμπντουλάχ Γκιούλ, δεν πρόκειται να πάνε στο συνέδριο, λέγοντας κατά λέξη ότι δεν μπορεί τα ιστορικά στελέχη να πάνε σε μια φιέστα για να γίνουν μέρος του πανηγυρικού σκηνικού που θέλει να στήσει ο Ερντογάν, τον οποίο δεν αναγνωρίζουν πια οι άμεσοι στενοί του συνεργάτες…
Και πριν από λίγο, την ώρα που τελείωνα αυτό το σημείωμα (Σάββατο 12/9. ώρα τρεις μ.μ.), ανακοινώθηκε η λίστα με τα ονόματα, στην οποία  φυσικά δεν μπήκε ούτε μισός από τους υποστηρικτές του Γκιούλ, του Αρίντς, του Μπαμπατζάν και άλλων ιστορικών στελεχών του ΑΚΡ… (Ε, ρε βλαδίμηρε Λένιν, με τα κόμματα νέου τύπου, πόσα δίδαξες στην πολιτική ιστορία).
Επίσης, ο Μπαμπατζάν, τέως υπουργός Εξωτερικών και για πολλά χρόνια τσάρος της τουρκικής οικονομίας, αποτραβήχτηκε, πιστεύοντας ότι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ο Ερντογάν, παίζοντας το ρόλο του αυτοκράτορα και επιβάλλοντας με τρόπο τελείως αντιδημοκρατικό, παντού, τη δική του άποψη, οδηγεί την οικονομία στην κατάρρευση, επιμένοντας και απειλώντας τον κεντρικό τραπεζίτη να ρίξει τα επιτόκια, για να γλιτώσει ο κύκλος των δικών του τζακιών, που έχουν δανειστεί από τις τράπεζες με συνθήκες πλήρως διαβλητές, για τον κατασκευαστικό κλάδο, που βυθίζεται στα αζήτητα – το ποσό για το οποίο συζητούμε είνει περίπου όσο το ελληνικό χρέος.
Και μέσα σ’ αυτό τον ορυμαγδό, η Ευρώπη έχει να αντιμετωπίσει το πρσφυγικό πρόβλημα, για το οποίο δεν είναι ανεύθυνες οι πολιτικές στη Συρία της Γαλλίας και της Αμερικής, οι οποίς τίναξαν στον αέρα τις ισορροπίες στην περιοχή… Με τους μεν Αμερικανούς, να δηλώνουν διά στόματος προέδρου Ομπάμα ότι τα ενδιαφέροντά τους για την περιοχή, είναι ελάσσονος σημασίας και αποτραβιούνται… Με τους Ρώσους ουσιαστικά να αδυνατούν να παρέμβουν για να αντικαταστήσουν την πλήρη αμερικανική κυριαρχία. Και με την Ευρώπη να μην υπάρχει – τουλάχιστον για την ώρα.
Ήδη οι Αμερικανοί βουλιάζουν το Ιράν, με τις επενδύσεις που σχεδιάζουν εκεί, και φυσικά προσπαθούν, με τρόπο όμως ατελέσφορο, να το πράξουν και οι Γερμανοί. Εκεί πλέον μετακινήθηκε το κέντρο βάρους του πγκόσμιου ενδιαφέροντος, από τη στιγμή που το Ιράν, με την εκπληκτικής σύλληψης πολιτική του προέδρου Ομπάμα, ξαναμπήκε στην παγκόσμια κοινότητα, διψώντας για εκσυγχρονισμό και όχι φυσικά για δυτικού τύπου εκδημοκρατισμό…
Αν η Ευρώπη δεν θέλει να απομονωθεί πλήρως από το παιχνίδι, πρέπει με νύχια και με δόντια, να συνδράμει στην επικράτηση της δημοκρατίας, στην Τουρκία και να την επαναπροσελκύσει στη φιλοευρωπαϊκή της τροχιά, που με λάθος επιλογές ιδίως του γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί αλλά και της Άνγκελα Μέρκελ, φρόντισε να απομακρύνει…
Η Τουρκία, στην τροχιά προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα είναι παράγων σταθερότητας και ανάπτυξης, για όλη την ευρύτερη περιοχή, μέχρι την Κεντρική Ασία και τις τουρκόφωνες τέως σοσιαλιστικές δημοκρατίες…
Αυτό όμως απαιτεί άμεσες πρωτοβουλίες. Ανακοινώσεις, σαν κι αυτές που έκαναν ο Τουσκ και ο Σουλτς, άνευρες, ουδέτερες και απολύτως κουβελικού χαρακτήρα, διατυπώσεις δηλαδή που δεν έλεγαν τίποτε απολύτως, δεν μπορεί να ξεκινήσει η εκστρατεία στήριξης των δημοκρατικών δυνάμεων στην Τουρκία…



Πηγή: www.booksjournal.gr
Δημοσιεύτηκε στις 12/09/2015