Χρέος χωρίς προηγούμενο
Το 2007 ολοκληρώθηκε μία από τις μεγαλύτερες φάσεις ανάπτυξης της ισπανικής οικονομίας. Επί μία δεκαετία το ΑΕΠ της χώρας αυξανόταν πάνω από το 3,5% ετησίως, μιάμιση μονάδα περισσότερο από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Στα τέλη του 2007, το ποσοστό της ανεργίας κυμαινόταν στο 8%. Το ξέσπασμα, ωστόσο, της οικονομικής κρίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, το καλοκαίρι του 2007, και η όξυνσή της στη συνέχεια, αποκάλυψαν τις ελλείψεις αυτής της φάσης της ανάπτυξης της ισπανικής οικονομίας.
Ο κατασκευαστικός τομέας βυθίστηκε, η ανεργία εκτινάχθηκε. Οι ιδιαιτερότητες της κρίσης του δημοσίου χρέους σε ορισμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου έθεσαν εν αμφιβόλω και την επάρκεια της ισπανικής οικονομίας. Αποτέλεσμα είναι η μεγαλύτερης διάρκειας ύφεση και η εντονότερη μείωση της απασχόλησης των τελευταίων δεκαετιών. Και μαζί τους ένα έλλειμμα του προϋπολογισμού και ένα χρέος χωρίς προηγούμενο.
Η Ευρώπη, οι θεσμοί της και οι κυβερνήσεις των χωρών της Βόρειας Ευρώπης είναι οι μόνοι που μπορούν να τονώσουν τη ζήτηση, απαραίτητη προϋπόθεση για να μειωθεί η ανεργία. Υπάρχουν λύσεις αρκεί η κυβέρνηση της Ισπανίας να τονίσει τον χαρακτήρα του επείγοντος αυτών των λύσεων.
FRANKFURTER ALLGEMEINE
Πολιτική ανυπακοή
Ο Βέρνερ Ρετς, εκ των οργανωτών της διαδήλωσης του Σαββάτου στη Φρανκφούρτη, εξηγεί ότι οι διαδηλωτές ασκούν κριτική στην πολιτική των ευρωπαϊκών διασώσεων. «Είναι προφανές ότι ο κρατικός δανεισμός ανέβηκε δραστικά λόγω του κόστους διάσωσης των τραπεζών. Κι όμως η μόνη απάντηση των κυβερνήσεων ήταν οι περικοπές σε βάρος των αδυνάμων. Το πρόβλημα δεν είναι ότι λείπουν τα υψηλά εισοδήματα και οι μεγάλες περιουσίες. Ομως, για τη βελτίωση των δημόσιων οικονομικών πληρώνουν τα χαμηλά εισοδήματα και η μεσαία τάξη. Οι κανόνες για τη φοροδιαφυγή πρέπει να εφαρμοστούν και να ενισχυθούν. Τα κέρδη των επιχειρήσεων πρέπει να φορολογηθούν. Δεν μπορεί να υπάρχουν χρονιές κατά τις οποίες ακόμη και παγκοσμίου κλάσεως επιχειρήσεις καταφέρνουν να μην πληρώνουν καθόλου φόρους. Στην καρδιά της διαμαρτυρίας μας βρίσκεται η πολιτική ανυπακοή και ο αποκλεισμός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας». «Η πολιτική ανυπακοή περιλαμβάνει και τη βία;». «Ο κάθε συμμετέχων αντιλαμβάνεται διαφορετικά την έννοια αυτή και αποφασίζει τι θέλει να κάνει. Το θέμα είναι πώς ορίζεται η βία, π.χ., υπάρχουν ρεύματα που αποδέχονται την καταστροφή αντικειμένων».
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 04/06/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire