THE DAILY TELEGRAPH
Το ιταλικό χρέος
Καθώς η παγκόσμια πτώση των τιμών των ομολόγων συνεχίζεται για δεύτερη εβδομάδα, η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας, η Mediobanca, ανακοίνωσε ότι η εικόνα του «δείκτη πτώχευσης» του ιταλικού Δημοσίου είναι ανησυχητική. «Ο χρόνος εξαντλείται γρήγορα», τόνισε ο επικεφαλής των αναλυτών της Μediobanca, Αντόνιο Γκουλιέλμι, σε εμπιστευτικό σημείωμα προς τους πελάτες. «Η μακροοικονομική κατάσταση της Ιταλίας δεν βελτιώθηκε το τρίμηνο που πέρασε, μάλλον το αντίθετο.
Περίπου 160 μεγάλες ιταλικές επιχειρήσεις βρίσκονται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης». Το σημείωμα προειδοποίησε ότι η Ιταλία «θα προσφύγει αναπόφευκτα στον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης» εντός εξαμήνου, εκτός εάν το κόστος δανεισμού μειωθεί και ξεκινήσει η ανάπτυξη. Τονίζοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης, ο Γκουλιέλμι τη συνέκρινε με τη στιγμή που η Ιταλία υποχρεώθηκε να εξέλθει από τον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών το 1992, παρότι είχε εφαρμόσει δραστικά μέτρα λιτότητας. Το χρέος της Ιταλίας ανέρχεται σε 2,1 τρισ. ευρώ και είναι το τρίτο μεγαλύτερο του κόσμου, μετά το χρέος των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. «Βλέπουμε μαζικές ρευστοποιήσεις. Αν δεν κινηθεί η ΕΚΤ, η Ευρωζώνη κινδυνεύει να γυρίσει στο μηδέν», είπε ο αναλυτής Μαρσέλ Αλεξαντρόβιτς.
THE GUARDIAN
Εκρηξη από τα κάτω
Οταν υπάρχει εμμονή σε κακές ιδέες, πρέπει να αναγνωρίζει κανείς ότι και άλλες ιδέες εκτίθενται σε κίνδυνο. Αυτό ισχύει και για την περίπτωση της εκτεταμένης οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη. Οι ευρωπαϊκές ελίτ έχουν απαντήσει στην κρίση με πολιτικές που εξασφαλίζουν στασιμότητα, χωρίς αυτό να υποδεικνύει έλλειψη κοινής λογικής. Δεν έχουν λησμονήσει τη στροφή στη λιτότητα της δεκαετίας του 1930. Γι’ αυτό και αγνοούν τις φωνές που ζητούν ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ. Για να κατανοήσει κανείς γιατί προτίμησαν τη λιτότητα, πρέπει να εξετάσει τις κοινωνικές δυνάμεις και την ικανότητα του κράτους για δράση. Στην Ευρώπη της μεταπολεμικής περιόδου έπρεπε να ελεγχθεί η εργατική τάξη, που δημιουργούσε εντάσεις και εμπόδιζε την ανάπτυξη του καπιταλισμού. Εκεί οι ΗΠΑ μπορούσαν να παρέμβουν με την ισχυρή τους οικονομία και να καταστήσουν την Ευρώπη ανοικτή στον αμερικανικό καπιταλισμό θέτοντας το σχέδιο Μάρσαλ σε ισχύ. Σήμερα, οι ευρωπαϊκές ελίτ είναι νευρικές, αλλά όχι φοβισμένες. Προσπαθούν να αναβιώσουν τις αγορές και να βαθύνουν τον καπιταλισμό ακόμη περισσότερο. Από την Ευρώπη λείπουν οι πολιτικοί που θα στηρίξουν διαφορετικές προτάσεις. Ο μόνος τρόπος επίτευξης ριζικής αλλαγής στην Ευρώπη θα ήταν μία έκρηξη από τα κάτω.
Πηγή: Η Καθημερινή
Δημοσιεύτηκε στις 26/06/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire