Γ. Σέρτης
Απο τον
καθημερινό κατακλυσμό του αναιδούς λόγου των αναπολόγητων εξουσιών, στον ετήσιο
Κατακλυσμό, με τη γνωστή ρήση:
–Βίος
ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος!
Ό,τι μάς
ταιριάζει, στο δρόμο εκείνων των παμπόνηρων προγόνων μας, που -κάθε δυο και
τρεις- έβρισκαν και μια αφορμή: Για να... τιμηθούν οι θεοί, εκατόμβες οι...
θυσίες, να τρων οι άνθρωποι τα καλοψημένα κοψίδια, και να στέλλουν στους θεούς
την κνίσσαν.
Του Κατακλυσμού,
λοιπόν:
– Καταβρεχτείτε
και καταβρέξετε!...
Και –για να μην
ξεχνάμε και τον περσινό Ιούνιο- στην Κυπριακή, άμα λέμε αυτός είναι βρεμένος,
έχει και μια άλλη έννοια από τον (κατα)βρεγμένο με νερό.
Έτσι:
Πριν ένα χρόνο,
τέλη Ιουνίου, ενώ ετοιμαζόμασταν να... προεδρεύσουμε της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
ακούσαμε εξ Εσπερίας:
–Υποβάλαμε αίτηση
στον Μηχανισμό Στήριξης.
Ο -τότε- Υπουργός
Οικονομικών -λες και αγνοούσαμε την... εμπειρία της Ελλάδας- μάς... εξηγούσε:
–Δεν είναι τίποτε
κακό ο Μηχανισμός. Είναι κάτι σαν τον Συνεργατισμό που βοηθά τα μέλη του σε
δύσκολες ώρες.
Πριν παρέλθει
εικοσιτετράωρο, ήρθε και το υπερατλαντικό σήμα:
–Φτάνει και το
ΔΝΤ για να μας... σισταρίσει!
Για ένα χρόνο,
ο... κατακλυσμός που δεχόμαστε είναι ανελέητος.
Έτσι, που ο
φετινός Κατακλυσμός μάς βρήκε (κατα)βρεγμένους και... μακκωμένους.
Άλλα τσιαττιστά
ακούμε, και άλλα μας έρχονται στη σκέψη:
–Άμα περάσει
τούτο ’δώ... (Προπονημένοι για πολλά, όχι όμως για «τούτο ’δώ...»).
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 24/06/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire