Του Στέφανου
Κωνσταντινίδη*
Όσο περνά ο καιρός όλο και πιο εμφανής γίνετα η πολιτική ανεπάρκεια τόσο
του προέδρου Αναστασιάδη όσο και της κυβέρνησης του. Το χειρότερο φαίνεται πως
δεν μαθαίνουν από την πικρή εμπειρία του περασμένου Μάρτη όπου ως μαθητευόμενοι μάγοι διέλυσαν μια
ολόκληρη χώρα. Χωρίς να παραβλέπεται βεβαίως η βαριά ευθύνη των προηγούμενων που κυβέρνησαν τον τόπο χωρίς να έχουν
αίσθηση της πραγματικότητας. Αλλά ο κ. Αναστασιάδης προεκλογικά είχε λύση για
όλα, διακήρυττε πως είχε και ισχυρούς φίλους
που θα τον βοηθούσαν να αντιμετωπίσει όσα κατηγορούσε τους προηγούμενους
ότι τα χειρίστηκαν με ανευθυνότητα και ευθυνοφοβία.
Οι φίλοι βέβαια τον
βοήθησαν με την παράτα της Λεμεσού να
κερδίσει τις εκλογές αλλά εξαφανίστηκαν στην κρίσιμη στιγμή της αντιμετώπισης
των οικονομικών προβλημάτων, ή μάλλον μεταχειρίστηκαν την Κύπρο ως
πειραματόζωο. Η πολιτική Αναστασιάδη έκτοτε θυμίζει λίγο το θεατρικό έργο του
Πιραντέλο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε».
Χωρίς καμιά προετοιμασία έστειλε επιστολή στον Γενικό Γραμματέα των
Ηνωμένων Εθνών για τον Ντάουνερ για να αναδιπλωθεί την επαύριον και να αρκεστεί
σε μια νεφελώδη απάντηση μιας
γραμματέας του Μπα Κι μουν.
Προτίμησε την ταπείνωση της χώρας του για να ικανοποιήσει το εσωτερικό
του ακροατήριο με μια φτηνή επικοινωνιακή πολιτική. Με την επιστολή του στους
αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης επαναλαμβάνει το ίδιο σφάλμα. Αν οι
επικοινωνιολόγοι του Χριστόφια έβλεπαν την πραγματικότητα μέσα από παραμορφωμένους
φακούς, αυτοί του Αναστασιάδη έχουν αναγάγει τα επικοινωνιακά τερτίπια σε
πολιτική εσωτερικής κατανάλωσης χωρίς κανένα αντίκρυσμα και αδιαφορούν για τον
εξευτελισμό της χώρας. Διότι δεν είναι δυνατό να δέχεται συνεχώς η χώρα
χαστούκια και να εξευτελίζεται στα διεθνή φόρα με μια επικοινωνιακή πολιτική
φτηνής σύλληψης από ανεύθυνους συμβούλους που αμείβονται για να υπηρετούν τα
συμφέροντα του τόπου. Εξυπακούεται πως η ευθύνη βαρύνει τον Αναστασιάδη που
τους επέλεξε για να πληρώσει προεκλογικά γραμμάτια.
Τα παλικαρίστικα στη διεθνή διπλωματία δεν έχουν πέραση αν δεν στηρίζονται
σε πραγματικότητες, σε κάποιας μορφής ισχύ που δεν είναι κατ’ανάγκην μόνο
στρατιωτική, προπάντων στις μέρες μας, αλλά πολύ πιο σύνθετη, σε ισορροπίες που
προετοιμάζονται, σε συμμαχίες που οικοδομούνται στη βάση κοινών συμφερόντων.
Δεν είναι δυνατό ο αρχηγός του κράτους να αμολά παλικαρίσιες επιστολές τη μια
μέρα με πρόσκαιρα επικοινωνιακά
ωφελήματα και πριν αλέκτωρ φωνήσει να αυτοαναιρείται όπως συνέβηκε με την
τελευταία επιστολή του στους αξιωματούχους του Γιούρογρουπ. Αυτό δείχνει την
πολιτική ανεπάρκεια και του ιδίου και των συνεργατών του. Η Κύπρος διαβεβαιώνει
τώρα θα εφαρμόσει το μνημόνιο και δεν ζητά αλλαγές. Τότε γιατί
έστειλε την επιστολή; Για να πεί στους Ευρωπαίους πόσο καταστροφικό είναι το
μνημόνιο που απροετοίμαστος πήγε και αποδέχτηκε πριν τρεις μήνες; Το γνωρίζουν
πολύ καλά αυτό. Άσε βέβαια που έστω και δειλά-δειλά προσπάθησε να ανοίξει την
πόρτα αλλαγών αφού στην επιστολή αναφερόταν επί λέξει : «Σας καλώ να επανεξετάσετε τις δυνατότητες προκειμένου να καθορίσετε
μια βιώσιμη προοπτική για την Κύπρο» Ουσιαστικά λοιπόν ζητούσε επανεξέταση του μνημονίου που υπέγραψε πριν τρεις
μήνες. Γίνονται όμως αυτά τα πράγματα χωρίς καμιά διπλωματική προετοιμασία,
χωρίς αναζήτηση συμμάχων; Και γιατί δεν περίμενε τουλάχιστον να το κάνει μετά την πρώτη αξιολόγηση σ’ένα μήνα; Είτε επομένως η επιστολή στάληκε
για φτηνούς εσωτερικούς επικοινωνιακούς λόγους χωρίς να υπολογιστεί η ζημιά που
θα προκαλούσε στην εικόνα της Κύπρου ως σοβαρού και συντεταγμένου κράτους, είτε
στάληκε από επιπολαιότητα και χωρίς σοβαρή ανάλυση των επιπτώσεων που θα είχε.
Αλλά τα επικοινωνιακά ελλείμματα της κυβέρνησης φάνηκαν και στη συνέχεια όταν
πανικοβλημένη έτρεχε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Αυτή η κυβέρνηση έχει να χειριστεί, σε συνδυασμό με την οικονομία, το
Κυπριακό και το φυσικό αέριο. Και οι φίλοι του κ. Αναστασιάδη,
συμπεριλαμβανομένων και των υπερατλαντικών, μας περιμένουν στη γωνιά, όπως μας
περίμεναν και τον περασμένο Μάρτιο με την οικονομία. Τα δείγματα γραφής που
έδειξε ο πρόεδρος κα ιη κυβέρνηση του ως τώρα προκαλούν τρόμο για τους χειρισμούς που θα ακολουθήσουν για το μέλλον αυτής της χώρας. Δεδομένης δε
και της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, η σωτηρία του τόπου επαφίεται πλέον
στον πατριωτισμό, την αντίδραση και την αντίσταση των πολιτών
*Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής
πολιτικών επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του
Πανεπιστημίου Κρήτης.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire