Όταν θριαμβεύει η μετριότητα
Κώστας Βενιζέλος
ΔΙΝΕΤΑΙ η
εντύπωση πως στη χώρα αυτή δεν αντιλαμβάνονται, εκείνοι οι οποίοι από διάφορα
επίπεδα χειρίζονται σοβαρά ζητήματα, πού βρίσκεται η Κύπρος. Το πώς βρεθήκαμε
σε αυτή την κατάσταση, είναι γνωστό. Το πώς όμως ανεχόμαστε ακόμη τον εμπαιγμό
τους, είναι το μεγάλο ζητούμενο.
Πληρώνουμε, ως
πολίτες, τον λογαριασμό
για το κράτος και την οικονομία που καταρρέουν. Πληρώνουμε τον λογαριασμό γιατί
ένα ανακυκλωμένο πολιτικό σύστημα τα βρήκε με τους τραπεζίτες και τους
«παράγοντες της οικονομίας» και έστησαν για χρόνια πάρτι στην πλάτη της χώρας
και των πολιτών.
Η διαπλοκή έστηνε χορό μπροστά σε μια κοινωνία, που ανεχόταν
καθώς στο βάθος του μυαλού, πολλοί ήταν εκείνοι που ευελπιστούσαν να είναι κι
αυτοί μέρος σε ένα παιχνίδι διαμοιρασμού εξουσίας και μιζών. Πολιτικοί που δεν
δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους έφτιαξαν περιουσίες. Κόμματα έκαναν περιουσίες και
γέμισαν… χρηματοκιβώτια. Τραπεζίτες μπαινοέβγαιναν στα μονοπάτια της
εκτελεστικής εξουσίας, έγιναν ένα με το πολιτικό σύστημα. Τα συμφέροντα άλλωστε
ενώνουν και ως γνωστό… «η ισχύς εν τη ενώσει».
Φταίει, ασφαλώς,
η ανοχή που επιδείχθηκε σε όλα αυτά τα παρασιτικά φαινόμενα που αναπτύχθηκαν σε
ένα πολιτικό σύστημα που παράγει- και κληρονομικά- τον ιό της διαπλοκής.
Φταίνε οι
πολίτες, όπως φταίνε και τα ΜΜΕ, που εκεί κι όταν έπρεπε δεν έδρασαν
αποφασιστικά. Όσες φορές υπήρξε ουσιαστική παρέμβαση των ΜΜΕ υπήρξε και
αποτέλεσμα. Όμως τις περισσότερες φορές παρασύρονται και τα ΜΜΕ στις λογικές
της εξουσίας και στη μάχη επικράτησης. Όσες φορές οι πολίτες πήραν στα χέρια
τους τη διαχείριση σοβαρών ζητημάτων αποφύγαμε τις παγίδες και την καταστροφή
(2004). Πλείστες, όμως, περιπτώσεις παρακολουθούν με εκνευριστική απάθεια τα
τεκταινόμενα.
Δεν αρκούν, όμως,
οι διαπιστώσεις. Ούτε ακόμη και η αυτοκριτική. Ούτε το τσουβάλιασμα και ο
μηδενισμός ωφελούν. Είναι σαφές πως ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα που
έχει οδηγήσει τη χώρα στη χρεοκοπία δεν μπορεί να την οδηγήσει στην ανάκαμψη.
Και δεν μπορεί γιατί είναι μπλεγμένο το ίδιο στους διαδρόμους της διαπλοκής.
Είναι παντού και στις πλείστες ματσαράγκες μπλεγμένο ή πρόσφερε πλάτες και
κάλυψη σε άλλους (μεταξύ κατεργαρέων…). Και δεν μπορεί γιατί δεν είναι ικανό να
πράξει τούτο. Είναι κουραστικό να επαναλαμβάνεται, αλλά είναι απαραίτητο. Όταν
η μετριότητα θριαμβεύει, τότε η ικανότητα είναι καταδικασμένη στην αφάνεια.
Αυτό που
παρακολουθούμε καθημερινά είναι απελπιστικό. Και είναι τρομακτικό να
διαπιστώνεται πως «έτσι θα προχωρήσουμε»...
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 29/06/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire