Κύπρος - Δεν λύνονται αυτά με το ταχυδρομείο

 

Άριστος Μιχαηλίδης

Καλά το είπε χτες ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την επιστολή του προς τον Μάριο Ντράγκι και άλλους Ευρωπαίους αξιωματούχους, δεν ζήτησε επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. «Αυτό που επιδιώκουμε, είπε, είναι όντως η επίλυση πρακτικών προβλημάτων, πάντα, όμως, στο πλαίσιο της εφαρμογής του προγράμματος» και «σε καμία περίπτωση δεν τίθεται θέμα επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου».

Άλλα μας έλεγαν βέβαια προεκλογικά, αλλά δεν πειράζει, τελείωσε αυτό. Η ουσία τώρα είναι ότι χτες προέκυψε αίφνης μια καινούργια ανακατωσούρα, από αυτές που τους τελευταίους μήνες δεν αφήνουν τον τόπο να ηρεμήσει, μετά από ρεπορτάζ των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (πόσα ακόμα να μας προκύψουν από τους Βρετανούς;). Δημοσίευσε δηλώσεις ανώνυμων αξιωματούχων ότι δήθεν ο Αναστασιάδης με την επιστολή του «στην ουσία ζητά την πλήρη ανατροπή του προγράμματος». Κι από αυτό άρχισαν δηλώσεις Γερμανοί και ανώνυμοι αξιωματούχοι Βρυξελλών, για να μας προειδοποιήσουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει το Μνημόνιο και καλά κάνουν οι Κυπραίοι να το εφαρμόσουν κατά γράμμα αλλιώς κακή τους μοίρα.

Πράγματι η επιστολή Αναστασιάδη δεν ζητούσε αλλαγές στο μνημόνιο. Ζητούσε, για παράδειγμα, να εξασφαλιστεί η ρευστότητα της Τράπεζας Κύπρου, να βρεθούν χαλαρώσεις για τα δισεκατομμύρια του ELA της Λαϊκής, να ελεγχθούν τα κλιμάκια της Tρόικας που βρίσκονται στην Κύπρο και εμποδίζουν την επιστροφή στην ομαλότητα. Δηλαδή, όπως το είπε ο κ. Στυλιανίδης, ζητούσε την επίλυση πρακτικών προβλημάτων. Το λάθος όμως, εξ ου και δημιουργούνται τα προβλήματα και η παραπληροφόρηση, που επιδεινώνει την κατάσταση, είναι η διαχείριση από τον Πρόεδρο και την κυβέρνησή του. Αν ο Πρόεδρος θεωρεί ότι αυτά είναι τόσο σημαντικά που απειλούν να τινάξουν (κι άλλο) την οικονομία στον αέρα, οφείλει να αντιδράσει. Και η αντίδρασή του δεν μπορεί να είναι μια επιστολή κι ας είναι τόσο καλή, που την χαιρέτισε ακόμα και το ΑΚΕΛ. Όταν μάλιστα πρόκειται για ζητήματα που διαχειρίζονται στελέχη της Ευρώπης, με τα οποία, όπως μας έλεγε, διατηρεί άριστες σχέσεις (δεν είναι έτσι, που κέρδισε τις εκλογές;), τότε θα έπρεπε να πάρει το αεροπλάνο του φίλου του, του Ρώσου και να πάει να τους βρει έναν - έναν. Ακόμα και χωρίς επισημότητες, ινκόγκνιτο αν θέλει, ιδιωτικά. Και τη Μέρκελ και τον Ντράγκι και τον Μπαρόσο και όλους όσοι ήρθαν στη Λεμεσό και αντάλλασσαν ενθουσιώδεις ασπασμούς, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές για να μας πείσουν ότι ο Νίκος είναι δικό τους παιδί και θα το στηρίξουν στις δύσκολες ώρες. Μετά βέβαια του έφεραν κατακούτελα όσα πάθαμε τους τελευταίους μήνες και έσβησαν τις φιλίες και τα άλλα προεκλογικά μασκαραλίκια (κούρεμα, διάλυση Λαϊκής και Τράπεζας Κύπρου, €9,6 δισ. ELA, ξεπούλημα τραπεζών στην Ελλάδα, ξέπλυμα). Τώρα, όμως, πραγματικά θα έπρεπε να ζητήσει ουσιαστική στήριξη για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες των αποφάσεων τους.

Ποια είναι η διαχείριση που έγινε, όμως; Έστειλε μια οργισμένη επιστολή ο Πρόεδρος και σήμερα πάει κορδωτός καμαρωτός ο Χάρης Γεωργιάδης να το συζητήσει στο Λουξεμβούργο με τους υπουργούς Οικονομικών για να τους πείσει ν΄ αλλάξουν στάση. Το αποτέλεσμα μπορεί να το φανταστεί οποιοσδήποτε. Εδώ δεν έπεισαν ούτε τον Πανίκο Δημητριάδη…

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 20/06/2013