Κύπρος - Πάφος Πολιτιστική Πρωτέυουσα 2017 - Μυρίζει σαν διεθνές ρεζίλεμα

 

Γιώργος Σαββινίδης

Λιγότερο από 3,5 χρόνια απομένουν για το σωτήριο έτος 2017. Και με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί θα πρέπει να γυρίσει η Ευρώπη ανάποδα για να καταφέρει η Πάφος να αντεπεξέλθει σε όσα δεσμεύτηκε μ’ εκείνο το μικρό, καλαίσθητο και γεμάτο ιδέες βιβλιαράκι που «έψησε» την Επιτροπή Επιλογής τον περασμένο Σεπτέμβριο.

 
Δεν πατάει γερά στη γη όποιος πιστεύει ότι η Πάφος μπορεί καν να πλησιάσει την πιστή τήρηση του προγράμματος που κατέθεσε στα δύο bid book (Α & Β Φάση), αλλά ούτε και τις συστάσεις της Τελικής Έκθεσης της Επιτροπής Επιλογής. Ωστόσο, αυτά είναι δεσμεύσεις απέναντι στον Ευρωπαϊκό Θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, οι προϋποθέσεις με τις οποίες κέρδισε τον τίτλο. Η Πάφος έπαιξε έξυπνα όλα τα χαρτιά της, ανέπτυξε αμέτρητες δημιουργικές ιδέες, που πλέον κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν μη πραγματοποιήσιμες.
 
Στη διαδικασία επιλογής που προηγήθηκε, κάθε πόλη αντιμετώπισε την προσπάθεια και σαν μια αγωνιώδη τοπικιστική κόντρα, πίστεψε ότι διεκδικώντας το χρίσμα θα έμπαινε στο μάτι των άλλων και θα κέρδιζε έναν τίτλο σε βάρος τους. Αυτό που κατέκτησε εν προκειμένω η Πάφος, όμως, δεν ήταν ένα κύπελλο. Ήταν απλώς η προπόνηση που έδινε την ευκαιρία να διεκδικήσει το όποιο «κύπελλο».
 
Όχι μόνο δεν θα αδειάσουν πάνω στο κεφάλι μας ευρωπαϊκά τσουβάλια με ζεστό χρήμα, όπως εξακολουθούν να πιστεύουν πολλοί στην πόλη και επαρχία της Πάφου, αλλά αντίθετα η πόλη και κατά προέκταση η χώρα πρέπει να κόψει το κεφάλι της να εξασφαλίσει τα χρήματα που θα στηρίξουν το πρόγραμμά της.
 
Οι διεκδικητές -κι αυτό σαφώς δεν ισχύει μόνο για την Πάφο- μπήκαν στη διαδικασία χωρίς να έχουν μελετήσει ενδελεχώς τη σημασία του θεσμού, αλλά ακόμη περισσότερο τις πτυχές και τις παραμέτρους που εμπεριέχουν δεσμεύσεις και υποχρεώσεις για την εμπλεκόμενη πόλη. Έτσι, ο πήχης ανέβηκε ψηλά -στη στρατόσφαιρα- χωρίς ουσιαστικά να ληφθεί υπόψη ότι με την αξιολόγηση της πρότασης και την επιλογή, η πόλη είναι υποχρεωμένη και να εκτελέσει όσα υποσχέθηκε.
 
Πλέον αυτό που χρειάζεται είναι ρεαλιστικές ιδέες για το πώς θα εξευρεθούν όλα αυτά τα χρήματα, με το χτικιό της κρίσης να έχει τα δόντια του καρφωμένα στον λαιμό μας.
 
Στην οικονομικά ακρωτηριασμένη Κύπρο, όπου δεν υπάρχει σάλιο, οι προοπτικές για ικανοποιητικές ιδιωτικές επιχορηγήσεις δεν φαντάζουν και τόσο ευοίωνες. Τη στιγμή που είναι πλέον πασιφανές ότι η Πάφος άπλωσε τα πόδια της πέρα από εκεί που έφτανε το σεντόνι και η απόσταση από τα νούμερα που θα πρέπει να πλησιάσει φαντάζει αστρονομική, ίσως είναι η στιγμή για να ληφθούν κάποιες σημαντικές αποφάσεις.
 
Η Κυπριακή Δημοκρατία -κι όχι η Πάφος- έχει τη βούληση να αναλάβει τον θεσμό αυτόν όπως έχει δεσμευτεί στους εταίρους της;
 
Αν ναι, θα πρέπει άμεσα να βοηθήσει υλικά και ηθικά τους εμπλεκόμενους να φέρουν σε πέρας το δύσκολο και πολύπλοκο έργο που έχουν μπροστά τους.
 
Αν όχι, θα πρέπει να αναρωτηθεί αν είναι έτοιμη να επωμιστεί τη ρετσινιά της πρώτης χώρας στην Ιστορία του θεσμού που απαρνείται αυτό τον υψηλού κύρους τίτλο. Κι αν ψάχνουν για δικαιολογίες και άλλοθι, υπάρχουν: η ύφεση και οι ειδικές συνθήκες που επικρατούν σε μια μικρή πόλη, αλλά και μια μικρή χώρα με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες και ακόμη πιο περιορισμένο ενδιαφέρον και βούληση αναφορικά με την πολιτιστική της ανάπτυξη.
 
Την ίδια στιγμή, στο τόσο μα τόσο μακρινό Άαρχους, οι δανικές Αρχές έχουν εξασφαλίσει τον προϋπολογισμό κι έχουν διαμηνύσει στους διοργανωτές ότι θα διπλασιάζουν κάθε κορώνα που θα παίρνουν από χορηγούς. Έχουν διορίσει ως Καλλιτεχνική Διευθύντρια και ως Εκτελεστική Διευθύντρια δύο σπουδαίες προσωπικότητες, με δοκιμασμένες δυνατότητες και διεθνές κύρος, τη Δανέζα Γκίτε Γιουστ και τη Βρετανίδα Ρεμπέκα Μάθιους αντίστοιχα, οι οποίες όχι μόνο έχουν αναλάβει τα καθήκοντά τους, αλλά με την προσωπικότητά τους έχουν προσδώσει επιπλέον ώθηση στην όλη προσπάθεια.




Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 08/07/2013