Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Φορολογική
αμνηστία σε όσους επαναπατρίσουν τα χρήματα τους μέχρι τον Δεκέμβρη, εξήγγειλε
χθες η κυβέρνηση στην προσπάθεια της για επανεκκίνηση της οικονομίας. Πρώτα
βγάζεις τα λεφτά που κερδίζεις, με θεμιτούς ή αθέμιτους τρόπους, στο εξωτερικό
χωρίς να πληρώσεις στο κράτος τον φόρο που σου αναλογεί, έπειτα τα φέρνεις πίσω
και απαλλάσσεσαι από την υποχρέωση να καταβάλεις τους φόρους σου. Κι ενώ ο για
λίγες μέρες (στην παρούσα κυβέρνηση) υπουργός Οικονομικών, Μιχάλης Σαρρής
δήλωνε πως κάτι τέτοιο γίνεται κάθε εκατόν χρόνια, στην Κύπρο τείνει να γίνει
θεσμός. Φορολογική αμνηστία, επί Τάσσου Παπαδόπουλου, φορολογική αμνηστία και
τώρα μετά από δέκα χρόνια.
Η προηγούμενη κυβέρνηση εξήγγειλε πολεοδομική αμνηστία, ενώ μια αμνηστία επικρατεί σε όλα τα επίπεδα. Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις σε τακτά -μπορεί να πει κάποιος πια- διαστήματα, αποφασίζει να δώσει άφεση αμαρτιών στους παρανομούντες. Χτίζεις ένα όροφο περισσότερο στην πολυκατοικία, κτίζεις κάμποσα δωμάτια περισσότερο στο ξενοδοχείο, παραβιάζεις τη ζώνη προστασίας της παραλίας, υπερβαίνεις για πολύ το συντελεστή δόμησης κερδίζοντας με τον τρόπο αυτό εκατοντάδες χιλιάδες και δεν τρέχει τίποτα. Τρέχει μόνο αν κλείσεις το μπαλκόνι στο μικρό σου διαμέρισμα για να μεγαλώσεις κάπως τον χώρο που ζεις. Για τέτοιες μικρές παρανομίες δεν ξεφεύγεις με τίποτα. Είναι σαν νόμος της φύσης. Της κυπριακής φύσης. Όπως νόμος της κυπριακής φύσης είναι κι αν βγάλεις εκατομμύρια στο εξωτερικό χωρίς να πληρώσεις τις υποχρεώσεις σου προς το κράτος. Που θα πάει; Κάποια στιγμή, η κυβέρνηση (στην απελπισία της) θα έρθει να σε συγχωρήσει και να σε ανταμείψει. Αν δε, τα φέρεις πίσω αυτή τη στιγμή που τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια εξάγονται, δεν εισάγονται, και ρίξεις ένα μέρος τους στην αγορά, μπορεί και να σε ανακηρύξει το υπουργικό σε ήρωα. Είναι ένα πράγμα που συνέβαινε από τον καιρό που ήμασταν μαθητές. Ο συνήθως φρόνιμος με την παραμικρή αταξία πιανόταν στα πράσα και τιμωρείτο ενώ ο συνήθως άτακτος κατάφερνε να την γλυτώνει. Κι ο νόμος αυτός συνεχίζεται.
Η επανεκκίνηση της οικονομίας θα γίνει με επιβράβευση της παρανομίας. Για να πάμε μπρος θα πρέπει να επιβάλουμε τη λήθη. Να ξεχάσουμε χρωστούμενα, να ξεχάσουμε παρανομίες. Κι όχι μόνο να τις ξεχάσουμε, αλλά να τις επιβραβεύσουμε κιόλας ενθαρρύνοντας ταυτόχρονα όσους θέλουν να ελπίζουν στην επόμενη δεκαετία. Γιατί όχι;
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 19/07/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire