Του Στέφανου Κωνσταντινίδη*
Μια θλιβερή πολιτική εκτυλίσσεται στη
Λευκωσία μετά το Κραν Μοντάνα. Από τη μια ο Αναστασιάδης έβαλε τη φουστανέλα
του, μιλά στους Κερυνειώτες τη γλώσσα της επιστροφής που θα ξεχάσει την
επομένη, αν εκλεγεί ξανά, τα βάζει με τον Άϊντα που τώρα ανακάλυψε πως προωθεί
τα τουρκικά συμφέροντα, ενώ όταν αυτό το έλεγε ο Κοτζιάς οι δικοί του άνθρωποι
έβριζαν τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών και ο ίδιος σιωπούσε, κι από την άλλη το
ΑΚΕΛ που τα προηγούμενα χρόνια συμπορευόταν μαζί του, προσπαθεί, παραμονές
εκλογών να διαφοροποιηθεί από την πολιτική του, αλλά όχι προς το καλύτερο, αλλά
προς το χειρότερο! Με νέες υποχωρήσεις!
Αυτή η ιστορία με τα πρακτικά,
δημοσιοποιούνται-δεν δημοσιοποιούνται, εκθέτει ανεπανόρθωτα τον Αναστασιάδη και
δείχνει την προχειρότητα των χειρισμών του. Διότι, μολονότι ο Άϊντα ενεργεί ως
λομπίστας της Τουρκίας, ποια αξία και ποια αξιοπιστία έχουν οι σημειώσεις
Μαυρογιάννη, που παρουσιάζονται ως πρακτικά; Πρακτικά σημαίνει κοινώς αποδεκτές
καταγραφές των συζητήσεων που κρατήθηκαν από αμερόληπτο πρακτικογράφο. Και σαν τέτοια μόνο τα πρακτικά των Ηνωμένων
Εθνών θα είχαν κάποια αξία, μολονότι και αυτά ακόμη θα μπορούσαν να
αμφισβητηθούν, προπάντων αν πρακτικογράφος ήταν ο Άϊντα! Σε κάθε περίπτωση
αυτή η ιστορία μυρίζει από μακριά πολιτικούς τακτικισμούς, παραμονές
εκλογών. Διότι ο Άϊντα δεν ενεργεί για πρώτη φορά με αυτό τον τρόπο. Ασφαλώς θα μπορούσε η Λευκωσία να ενεργήσει με τον
τρόπο που ενήργησε η Αθήνα. Θα μπορούσε ακόμη να άρει την εμπιστοσύνη της στο
πρόσωπο του ως ενδιαφερόμενο μέρος. Δεν το κάνει και προτιμά να θορυβεί για
εσωτερική κατανάλωση.
Πέραν τούτου η Τουρκία προχωρεί σε νέα
τετελεσμένα καλώντας τους Μαρωνίτες να επιστρέψουν στα χωριά τους υπό τουρκική
διοίκηση. Και ο τουρκικός τύπος γράφει ότι κάτι παρόμοιο θα γίνει και με
κάποιες γειτονιές του Βαρωσιού όπου θα κληθούν να επιστρέψουν υπό τουρκική
διοίκηση αριθμός Ελληνοκυπρίων. Και
τότε θα δείτε χαμόγελα και χειροκροτήματα από τους μεταπράτες κύπριους αστούς
που περιμένουν από καιρό αυτή την ώρα! Με άλλα λόγια η Άγκυρα έχει αρχίσει να
εφαρμόζει το σχέδιο Β την ίδια ώρα που ο Κύπριος πρόεδρος περιφέρεται από πόλη
σε πόλη και ανακοινώνει «έργα» στο πλαίσιο της προεκλογικής του καμπάνιας. Των
οικιών ημών εμπιμπραμένων, ημείς άδομεν!
Υπάρχει επίσης η διαφοροποίηση της εντολής
για την Ειρηνευτική Δύναμη στην Κύπρο από το Συμβούλιο Ασφαλείας, με
αμερικανική επιμονή, κάτι που μελλοντικά μπορεί να έχει συνέπειες για τις
εξελίξεις στο Κυπριακό. Αναμένονται ακόμη περαιτέρω ενέργειες της Άγκυρας για
αναβάθμιση των κατεχομένων ως «κρατικής οντότητας» και ενέργειες δημιουργίας
έντασης στην περιοχή. Και όλα αυτά σε μια στιγμή που η Λευκωσία ασχολείται να
δικαιολογήσει τη στάση και τις παραχωρήσεις της στο Κραν Μοντάνα και να αντιδρά
στις φιλοτουρκικές τοποθετήσεις του Άϊντα. Την ίδια ώρα που ακούονται ακόμη και φωνές στην Κύπρο που δικαιολογούν
την τουρκική στάση στις συνομιλίες και λοιδωρούν την Αθήνα και τον Έλληνα ΥΠΕΞ,
γιατί λένε με μηδενική παρουσία τουρκικού στρατού στην Κύπρο, μηδενικές είναι
και οι πιθανότητες λύσης στο Κυπριακό! Να δεκτούμε λοιπόν τουρκικό στρατό στην
Κύπρο και τουρκική «προστασία»-όπως αυτή που παρέχει ο κόσμος της νύχτας-για να
υπάρξει λύση! Λύση που θα καταλύει το νόμιμο κράτος και θα μας μετατρέπει σε
τουρκικό προτεκτοράτο υπό την υψηλή εποπτεία του ΝΑΤΟ, και των Αγγλοαμερικανών.
Όλα αυτά είναι απόρροια της έλλειψης μιας
καθαρής στρατηγικής στο Κυπριακό. Είναι απόρροια της πολιτικής Αναστασιάδη και
των συνεχών υποχωρήσεων του με την στήριξη του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Μιας
πολιτικής που μας οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα. Και που όμως τα δύο αυτά κόμματα επιμένουν να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο μαζί
με τον Κύπριο Πρόεδρο. Ιερή συμμαχία της πεπατημένης!
Δεδομένου ότι σε μερικούς μήνες
θα γίνουν προεδρικές εκλογές στην Κύπρο και δεδομένης πλέον της
τουρκικής πολιτικής να συντηρεί την ένταση, φαίνεται ότι η επόμενη μέρα στο Κυπριακό
θα είναι αυτή της εφαρμογής των τουρκικών σχεδιασμών που έχουν προετοιμαστεί
από καιρό ως σχέδιο Β. Ο μόνος τρόπος εξόδου από αυτή την θλιβερή πολιτική είναι η υιοθέτηση μιας νέας
στρατηγικής με προοπτική λύσης πέραν των τουρκικών προδιαγραφών. Διότι η
παρούσα πολιτική απέτυχε και επιμονή σε αυτή είτε θα οδηγήσει σε λύση-παράδοση,
είτε στο τσιμέντωμα των κατοχικών
δεδομένων. Σκόρπιες ιδέες για μια νέα στρατηγική υπάρχουν. Χρειάζεται όμως μια
ολοκληρωμένη στρατηγική που να λαμβάνει
υπόψη σε πολύ γενικές γραμμές τα εξής:
Την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η σημερινή Τουρκία, τα δυνατά και τα
αδύνατα της σημεία, τα γεωπολιτικά δεδομένα στην περιοχή της Ανατολικής
Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, τις δυνατότητες συμμαχιών και της
αξιοποίησης των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που διαθέτει η Κυπριακή Δημοκρατία.
Σε αυτή την στρατηγική θα πρέπει να ενσωματωθεί και μιας μορφής συμμαχία με
τους Τουρκοκύπριους εκείνους που είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν την Κύπρο αντί
της Τουρκίας. Καθότι η όποια λύση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη και τις ανησυχίες
και τις ανάγκες τους. Χωρίς όμως να οδηγεί σε λύση δομημένη σε φυλετικά
κριτήρια.
Η περίοδος από τώρα μέχρι τις προεδρικές εκλογές
προσφέρεται για τη συζήτηση και τη διαμόρφωση
αυτής της νέας στρατηγικής. Και ασφαλώς ας μη ζητούν κάποιοι να υπάρξει
ολοκληρωμένη πρόταση στο πλαίσιο ενός άρθρου. Πρόκειται για μια προσπάθεια συλλογική. Και οι μόνες
πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να
αναλάβουν αυτή την πρωτοβουλία για τη νέα αυτή στρατηγική, πρώτα να την
υιοθετήσουν και στη συνέχεια να την εφαρμόσουν, είναι αυτές του κεντρώου χώρου,
με ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων που θα προέρχεται επίσης από το χώρο της Αριστεράς
αλλά και της πατριωτικής Δεξιας. Η
Κύπρος χρειάζεται αυτή τη στιγμή ένα προοδευτικό μέτωπο σωτηρίας που θα
ανακόψει τη διολίσθηση αναγνώρισης των
κατοχικών δεδομένων και την επιβολή λύσης ΝΑΤΟ-τουρκικών προδιαγραφών με βρετανικές και αμερικανικές ευλογίες.
*Πανεπιστημιακός,
διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ
και μέχρι
πρόσφατα επιστημονικός συνεργάτης του
ΕΔΙΑΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire