Προς Θεατάς
Γ.Σέρτης
ΟΛΟ και
περισσότεροι -παρερχομένων των ημερών- συνειδητοποιούν τον (αυτό)εγκλωβισμό:
— Για να δανειστείτε τρία, ν' αποδεχτείτε
ότι χρωστάτε τριάντα.
— Αλλιώς;
— Θα χρεοκοπήσετε, θα κλείσουν οι Τράπεζες,
κ.λπ.
Η Καθαρά Δευτέρα
μας βρήκε… χασκιασμένους, και οι επαΐοντες μάς… εξηγούσαν όσα συνέβησαν τα
χαράματα του Σαββάτου.
— Πάντως, γλιτώσαμε την… άτακτη χρεοκοπία.
Ύστερα από τρεις
μήνες, συνειδητοποιήσαμε πως ό,τι πάθαμε είναι χειρότερο από την… άτακτη
χρεοκοπία, καθώς από το:
— Μηδέν έχω, μηδέν πληρώνω!
της… άτακτης
χρεοκοπίας, βρεθήκαμε στη μέγκενη της… μνημονιακής χρεοκοπίας:
— Μηδέν έχω, πολλά χρωστώ!
Λιγοστεύουν όσοι
παρουσίαζαν την… άτακτη χρεοκοπία και τα παρεπόμενά της -κλείσιμο Τραπεζών,
κρατική αφερεγγυότητα κ.λπ.- σαν πλήρη καταστροφή και κατάρρευση, καθώς: Και οι
Τράπεζες έκλεισαν και η κρατική φερεγγυότητα… εκδήμησε, και τα απειλητικά
μηνύματα κυριάρχησαν:
— Θ'αυξηθεί η ανεργία, θα παραταθεί η ύφεση,
θα καθυστερήσει η εξυγίανση, τα χειρότερα έπονται κ.λπ.
Προς το παρόν,
λειτουργεί ο καθημερινός αποπροσανατολισμός που επιτρέπει στους Πρώην και στους
Νυν να αλληλοκατηγορούνται, και στους πολίτες να αλληλοϋποβλέπονται.
Οι
διαχειρισθέντες και οι διαχειριζόμενοι αλληλοδείχνονται:
— Εσείς φταίτε!
και οι
πολίτες-ψηφοφόροι -εργαζόμενοι και άνεργοι, ετεροαπασχολούμενοι και συνταξιούχοι-
απλώς… αυτομουτζώνονται· παθητικοί θεατές σ' ένα έργο καλοπαιγμένο και
επαναληπτικό, με πανάκριβο το εισιτήριο!...
Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 22/06/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire