Υγεία - «Μας θυμώνει ο σύγχρονος τρόπος ζωής»

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής μπορεί να ικανοποιεί βασικές ανάγκες μας, αλλά μας κάνει ολοένα πιο θυμωμένους, υποστηρίζει μια βρετανίδα καθηγήτρια Ψυχολογίας.




Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Η δρ Σάντι Μαν, από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Κεντρικού Λάνκασιρ, λέει ότι η επιθετικότητα που κάποτε χρειαζόμασταν για την επιβίωσή μας και η οποία είναι καλά «ριζωμένη» στον εγκέφαλό μας, μπορεί να «επαναστατήσει» όταν δεν έχει σκοπό.
Αυτό μας κάνει να… ανάβουμε και να κορώνουμε για σχετικά ασήμαντα γεγονότα της καθημερινότητας, όπως η αναμονή για να δούμε έναν γιατρό, η βλάβη στον ηλεκτρονικό υπολογιστή μας και το μποτιλιάρισμα.
Όπως επισημαίνει η δρ Μαν στο τεύχος Ιουλίου του περιοδικού «Reader’s Digest», ο θυμός που κάποτε αποτελούσε κλειδί επιβίωσης, σήμερα «κατευθύνεται σε ασήμαντα ενοχλητικά γεγονότα».
Είναι πιθανό, γράφει, ο άνετος τρόπος ζωής να μας έχει κακομάθει και να έχει αυξήσει τις προσδοκίες μας σε σημείο ώστε οτιδήποτε ξεφεύγει από το ιδανικό που σκεφτόμαστε, να μας κάνει να αντιδρούμε σαν «δύστροπα παιδιά».
Η δρ Μαν πιστεύει ότι η ενέργεια και η παρακίνηση που κάποτε χρειάζονταν οι άνθρωποι για να καλύψουν βασικές ανάγκες επιβιώσεως (όπως η διατροφή και η εξεύρεση ενός καταφυγίου) έμειναν άνευ αντικειμένου για τους περισσότερους κατοίκους της Δύσης τον 21^ο αιώνα.
Οι άνθρωποι, εξηγεί, εξελίχθηκαν να θυμώνουν σε ορισμένες περιστάσεις, επειδή το συναίσθημα του θυμού μας παρακινεί να θέλουμε πράγματα. Λ.χ. η πείνα μας θυμώνει αυξάνοντας τα επίπεδα της σεροτονίνης στον εγκέφαλο, για να αναζητήσουμε τροφή.
Στους μακρινούς προγόνους μας που σχημάτισαν τις πρώτες κοινωνίες ανθρώπων, ο θυμός δρούσε επίσης ως προειδοποίηση ότι κάποιες συμπεριφορές είναι ενοχλητικές.
«Η οργή βοήθησε τους προγόνους μας να επιβιώσουν», σημειώνει η δρ Μαν. «Εάν έμεναν αδρανείς όταν κάποιος τους έκλεβε το φαγητό ή τους επιτίθετο για να τους σκοτώσει, δεν θα τα είχαν καταφέρει. Οι σύγχρονοι κάτοικοι της Δύσης, όμως, σπανίως αντιμετωπίζουν αληθινά απειλητική για τη ζωή τους πείνα, αδικία ή επίθεση.
»Ο κανόνας είναι να μην ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιου είδους θανάσιμες απειλές. Όμως ο θυμός υπάρχει – και κάπου πρέπει να τον διοχετεύσουμε».
Κάπως έτσι βλέπουμε γύρω μας ανθρώπους να βγαίνουν εκτός εαυτό όταν κάτι πάει στραβά στο τιμόνι, στο φαγητό που παρήγγειλαν στο εστιατόριο ή όταν διαπιστώνουν πως στην τράπεζα έχει ουρά.
Και κάπως έτσι το 90% των ανθρώπων που καλούν τηλεφωνικά κέντρα εξαγριώνονται από την αναμονή, ενώ το 50%... επιτίθενται στα κομπιούτερ τους και τα σπάνε όταν αυτά κολλήσουν (!), σύμφωνα με τα ευρήματα διαφόρων ερευνών.
Σύμφωνα με τον βρετανικό οργανισμό ψυχικής υγείας Athealth.com, οι δέκα καταστάσεις που μας εξαγριώνουν περισσότερο είναι η μεγάλη αναμονή στα ιατρεία, το μποτιλιάρισμα, η πολυκοσμία στα λεωφορεία, τα «αστειάκια» για ευαίσθητα θέματα, οι φίλοι που δεν μας επιστρέφουν τα χρήματα που μας χρωστούν και το να μας κατηγορούν αδίκως.
Το… μάτι μας γυρίζει επίσης όταν πρέπει να μαζέψουμε τα χάλια που έκαναν άλλοι, όταν μας βάζουν στην αναμονή στο τηλέφωνο επί πολλή ώρα, όταν μας δίνουν λάθος οδηγίες και όταν μας κλέβουν.


Πηγή: www.tanea.gr
Δημοσιεύτηκε στις 21/06/2013