Κύπρος - Το δικό μας δόγμα του δικού μας σοκ

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

Η Νάομι Κλάιν, προσπαθώντας να αναλύσει αυτά που συμβαίνουν σήμερα σε πολλές χώρες, επανάφερε τη θεωρία του Μίλτον Φρίτμαν «το δόγμα του σοκ» που πρωτοεφαρμόστηκε στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Η εν λόγω θεωρία -θεραπεία για τους εμπνευστές και οπαδούς της- βασίζεται στην ιδέα ότι μια οικονομική κρίση ή ένα γεγονός καταστροφής ή πολέμου αποτελεί ευκαιρία για επιβολή αλλαγών σε ένα κράτος (και ευκαιρία πλουτισμού για μια μερίδα ανθρώπων). Η επιτυχία της πολιτικής αυτής βασίζεται στο γεγονός ότι ο φόβος και οι ενοχές κάνει τους πολίτες ανεκτικούς και απαθείς, επειδή πιστεύουν ότι κάτι άλλο χειρότερο έρχεται.

Και το αποτέλεσμα είναι μείωση μισθών και εισοδημάτων, αύξηση της ανεργίας, αύξηση της φτώχειας, κλείσιμο επιχειρήσεων, εντατικοποίηση ιδιωτικοποιήσεων, ξεπούλημα «φιλέτων» δημόσιων εκτάσεων, με την ύφεση να βαθαίνει και το δημόσιο χρέος να αυξάνεται.
Η θεωρία αυτή όπου εφαρμόστηκε, από Αφρική μέχρι Λατινική Αμερική και τώρα Ευρώπη έχει τα ίδια κοινά στοιχεία. Στην Κύπρο όμως, πάει ένα βήμα παρακάτω. Ενώ υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να εφαρμοστεί (και εφαρμόζεται) το εν λόγω δόγμα, ενώ οι πολίτες τραγούδησαν «χέρια ψηλά» πριν καν υποστούν το σοκ, βομβαρδίζονται καθημερινά από μια είδηση τόσο εξωφρενική, ώστε να μην προλαβαίνουν να συνέλθουν ή να αντιδράσουν και κυρίως να μην μπορούν να διαχωρίσουν τους αθώους από τους ένοχους. Μια κυπριακή πατέντα, που ίσως αξίζει τον κόπο να μελετήσει η Καναδή συγγραφέας και να συμπεριλάβει σε ένα νέο κεφάλαιο σε τυχόν επανέκδοση του βιβλίου της, είναι η καλλιέργεια της πεποίθησης ότι όλοι φταίνε, ότι όλοι το ίδιο είναι και άρα γιατί να αντιδράσουμε; Θα φύγει ο ένας κακός και θα έρθει ο άλλος που θα είναι χειρότερος. Η τροφοδότηση δε της κοινής γνώμης με μια εξωφρενική είδηση την ημέρα, κάνει τον κόσμο να ξεχνά τον πυρήνα του προβλήματος και ίσως την ενδεχόμενη κατάληξη. Το κούρεμα έχει επισκιαστεί από ένα σωρό άλλα: Το μυστικό ταμείο αλληλεγγύης στο προεδρικό, τις λιμουζίνες, το πάρτι με τις τουρκοκυπριακές περιουσίες, την περίεργη πώληση των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, τον διορισμό έκπληξη στο Διοικητικό Συμβούλιο της Κεντρικής…. Αυτό που δεν σκέφτηκε ο Φρίτμαν είναι το να σκορπάς μια ισχυρή δόση μπόχας την ημέρα ώστε να μην μπορεί να αναπνεύσει ο ήδη εξαθλιωμένος. Να κουραστεί τόσο πολύ να παρακολουθεί τα γεγονότα, ώστε η απάθεια να μοιάζει η μόνη διέξοδος επιβίωσης.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 07/06/2013