Μα, αλήθεια, τώρα το καταλάβαμε;

Άριστος Μιχαηλίδης

Ο ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΣ σύμβουλος επί τουρκικών θεμάτων, γαμβρός του Δημήτρη Χριστόφια, Νίκος Μούδουρος τι του λέει άραγε του Προέδρου για την τουρκική πολιτική κι έδειξε τόση έκπληξη προχτές για τις δηλώσεις Ερντογάν; Τον συμβουλεύει άλλ΄ αντ΄ άλλων; Γιατί μόνο αν ήταν σε μεγάλη πλάνη, μετά από τόσα χρόνια χειροπιαστών αποδείξεων, με ξεκάθαρες τουρκικές προτάσεις και δηλώσεις και χειρισμούς σε όλα τα επίπεδα, θα αντιδρούσε λες κι έπεσε από τα σύννεφα όταν άκουσε τον Τούρκο Πρωθυπουργό να μιλά για δύο κράτη και να βρίζει και να απειλά ως γνήσιος Αττίλας. Και πάντως ήταν τόσο πεπεισμένος ότι πάει καλά το ζήτημα, που ακόμα κι όταν άκουσε τις δηλώσεις, δεν ήθελε να το πιστέψει κι ευχόταν να μην είναι αλήθεια.
Ελπίζω, έλεγε, «να ήταν μια έκρηξη λόγων ενός αυθόρμητου ανθρώπου και να μην είναι αυτή η γραμμή της Τουρκίας, γιατί αν είναι αυτή, τα πράγματα είναι φοβερά δύσκολα με την έννοια ότι ουσιαστικά βάζουν δυναμίτιδα κάτω από τα θεμέλια των προσπαθειών επίλυσης του Κυπριακού». Άσε που αυτή η αντίδραση, εκτός από τις άκρως λανθασμένες εκτιμήσεις για την τουρκική ηγεσία, δείχνει και την ελλιπή αντίληψη και κρίση για την πολιτική και τη συμπεριφορά αρχηγών κρατών όπως ο Ερντογάν, οι οποίοι δεν ασκούν ποτέ πολιτική με εκρήξεις λόγων, προπάντων στα ζητήματα που θεωρούν εθνικά. Ο Ερντογάν, αυτή τη φορά εκφράστηκε με πιο έντονη γλώσσα, επειδή βρισκόταν στα κατεχόμενα, αλλά η πολιτική γραμμή που περιέγραψε δεν είναι διαφορετική απ΄ αυτήν, που ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της προεδρίας Χριστόφια και εμπράκτως στο τραπέζι των συνομιλιών και αν ο Πρόεδρος δεν την έχει αντιληφθεί ακόμα κι ελπίζει ότι του ξεφεύγουν λόγια επειδή είναι αυθόρμητος άνθρωπος, αλλά η πολιτική του είναι καλύτερη από τα λόγια του, τότε όντως «τα πράγματα είναι φοβερά δύσκολα».
Όταν ο κ. Χριστόφιας δήλωνε μπροστά σε αμερικανικό ακροατήριο στην Ουάσιγκτον ότι ο Ερντογάν και ο Γκιουλ θέλουν λύση, προσφέροντας άλλοθι στην πολιτική τους («Δεν αμφιβάλλω ότι ο πρόεδρος Γκιουλ κι ο πρωθυπουργός Ερντογάν θέλουν λύση του Κυπριακού. Ίσως τη θέλουν αργότερα», Βrookings Ιnstitution, 28/9/2010) και όταν μετά ζητούσε να τους συναντήσει στο Βόσπορο για ψάρι χωρίς όρους για να τους εξηγήσει το όραμά του, διότι ήταν βέβαιος ότι μαζί μπορούν να βρουν τη λύση, πίστευε πράγματι ότι η γραμμή της Τουρκίας είναι ίδια με την δική του; Ότι υπάρχει μια κοινή βάση στις συνομιλίες και οι Τούρκοι δεν έχουν άλλη, δική τους στόχευση; Πίστευε ότι όταν αυτοί μιλούν για επανένωση της Κύπρου είναι στην ίδια κατεύθυνση με τους Ελληνοκύπριους;
Τόσο καιρό ελπίζαμε ότι τα έλεγε αυτά διότι είχε κάποια τακτική, ότι εφάρμοζε δηλαδή μια στρατηγική που θα οδηγούσε κάπου τελοσπάντων, σ΄ έναν επιλεγμένο προορισμό. Τώρα, αποδείχτηκε κάτι που δεν μπορούμε ούτε καν να το περιγράψουμε με πολιτικούς όρους: Ότι όλα είναι τυχαία, ότι πάμε στα κουτουρού. Κι όπου μας βγάλει.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος
Δημοσιεύτηκε στις 22/07/2011