Κύπρος - Ερευνητική Επιτροπή για την Οικονομία - ΑΚΕΛ - Μια τακτική για τη συσπείρωση

Κώστας Βενιζέλος

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ του παραλόγου, που διαδραματίσθηκε την περασμένη Πέμπτη στην Ερευνητική Επιτροπή για την Οικονομία συνεχίζεται. Με παρεμβάσεις, πολιτικές και νομικίστικες, διαιωνίζεται το αρνητικό κλίμα με έντονη την προσπάθεια αμφισβήτησης της Ερευνητικής Επιτροπής από μέρους του ΑΚΕΛ. Η μια διάσταση είναι η καθαρά νομική και οι ερμηνείες που δίνονται κινούνται σε αυτό το πεδίο. Η καθαρά πολιτική διάσταση, συνδέεται και με την τακτική που υιοθέτησε το ΑΚΕΛ μετά την παράδοση της εξουσίας στον Νίκο Αναστασιάδη. Μια τακτική συνεχούς αμφισβήτησης, πολιτικών (που ακολούθησε και το ίδιο όταν ήταν κυβέρνηση) αλλά και θεσμών, όπως στην περίπτωση της Ερευνητικής Επιτροπής για την Οικονομία.

Είναι μια τακτική συσπείρωσης των οπαδών, πρώτα του λεγόμενου σκληρού πυρήνα και στη συνέχεια του περίγυρου. Και θεωρούν προφανώς πως με σκληρή γραμμή και με βομβαρδισμό δηλώσεων/ανακοινώσεων, θα το πετύχουν. Στην οικονομία, η έντονη αντι-τροϊκανή στάση ακολούθησε την τροϊκανή προσέγγιση (πρόσκληση στην Τρόικα, συζήτηση και διαμόρφωση Μνημονίου και παρακάλιο για να υπογραφεί πριν τις εκλογές). Όλα αυτά προ εξαμήνου…
Η ιστορία με την Ερευνητική Επιτροπή για την Οικονομία είναι ξεκάθαρη. Είναι σαφές πως το ΑΚΕΛ θέλει να εξουδετερώσει εκ των προτέρων το πόρισμα για το τι έφταιξε και οδηγήθηκε η χώρα στην οικονομική καταστροφή. Όχι γιατί έχουν πληροφορίες τι θα περιλαμβάνει το πόρισμα. Αλλά γιατί γνωρίζουν το αυτονόητο. Είναι λογικό και αναμενόμενο πως εφόσον αυτοί κυβερνούσαν τον ουσιώδη χρόνο, εκ των πραγμάτων έχουν και τις μεγαλύτερες ευθύνες. Συνεπώς, μέσα από την αμφισβήτηση του θεσμού, αμφισβητείται και το αποτέλεσμα που πρόκειται να παράξει, δηλαδή το πόρισμα. Δεν θα δεχθεί το πόρισμα -όπως έπραξε και στην περίπτωση της φονικής έκρηξης για το Μαρί- και θα επιχειρήσει να δημιουργήσει μια εικόνα ότι «στοχοποιείται» και «διώκεται». Το θέμα δεν είναι ποιος πείθεται και ποιος όχι. Ή εάν απευθύνονται στην κοινωνία (που υποφέρει λόγω της κρίσης) ή μόνο στην κομματική πελατεία. Το ζητούμενο δεν είναι πώς ασκείται η πολιτική.
Και είναι σαφές πως θέλει κότσια, θάρρος και τόλμη για να ασχολείται κάποιος με τα κοινά. Χρειάζεται θάρρος κάποιος για να ασκεί εξουσία. Όχι μόνο γιατί θα πρέπει να διαχειρίζεται σοβαρά ζητήματα, αλλά πρωτίστως επειδή πρέπει να αναλαμβάνει και τις ευθύνες, οι οποίες του αναλογούν. Όταν δεν μπορεί να αναλάβει κάποιος τις δικές του ευθύνες, τις ευθύνες των συνεργατών του, πώς μπορεί να ασκεί πολιτική;
Σημ.: Άρχισε όλο και περισσότερο να καλλιεργείται το περί διώξεως της «αριστεράς». Είναι σαφές πως δεν το πιστεύουν οι ίδιοι ούτε και το πιστεύει κανένας άλλος. Τα κατεστημένα δεν διώκονται, ούτε οι κολαούζοι των σαλονιών.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 27/08/2013