Κύπρος - Ανάκαμψη μέσα από το χάσιμο μιας γενιάς;

Νίκος Τόκας

Καλά και άγια τα δισ. των τροϊκανών, ο κοινός νους όμως διατηρεί τις απορίες, επιφυλάξεις και ανησυχίες του: Με αυτά θα επανεκκινήσει η οικονομία, θα έχουμε ανάπτυξη, θα δημιουργηθούν εργασίες για να εργοδοτηθούν μαζικά άνεργοι, θα ζωηρέψει το παζάρι και θα ανακοπεί επιτέλους η κατηφόρα μισθών και αγοραστικής δύναμης εργαζομένων; Ναι, δεν αντιλέγουμε, χωρίς τα δισ. των δανειστών θα είχαμε σοβαρό πρόβλημα, αν και δεν ασπαζόμαστε την άποψη που αγγίζει και τα όρια της πιο ελεεινής κινδυνολογίας, σύμφωνα με την οποία χωρίς μνημόνια και λοιπές δανειακές συμβάσεις, ενδεχομένως να φθάναμε στο σημείο να... τρώγαμε τις σάρκες ο ένας του άλλου για να επιβιώσουμε βιολογικά.

Τέτοιες βέβαια... ανθρωποφαγικές απόψεις, εκπορευόμενες από το πολιτικό σύστημα, μάλλον διατυπώνονται στοχευμένα, δεν είναι καθόλου «αθώες», και υποδηλώνουν την ανασφάλεια μέσα στη οποία ζουν, αλλά και την πίεση που δέχονται οι πολιτικοί, στο μέσο μιας πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης που ροκανίζει στο διάβα της ό,τι ακόμα έχει απομείνει από την... πλαστική ευμάρεια.
Λοιπόν, έχουν λόγους πολλούς να κινδυνολογούν για να αποπροσανατολίσουν κάποιοι, προκειμένου να περισώσουν εαυτούς: Θέλουν πρώτιστα να κατευνάσουν τη δυσαρέσκεια της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, από τις επιπτώσεις εφαρμογής των τροϊκανών μνημονίων, τα οποία απαιτούν θυσίες που θα βγάλουν... αίμα, με πολιτικές αυστηρής λιτότητας. Και δεύτερον, επιθυμούν διακαώς να «ελέγξουν» (για λόγους ευνόητους) την ένταση της δυσαρέσκειας των πολιτών προς τους ίδιους.
Εξάλλου, μπορεί αρκετοί πολιτικοί να είναι ανίκανοι και ανεπαρκείς, δεν είναι όμως βλάκες: αντιλαμβάνονται ότι όλοι τούς δακτυλοδείχνουν ως τους κύριους ενόχους για την... αύτανδρη βύθιση του καραβιού, αλλά και για την επιλογή τους να μας κουβάλήσουν την Τρόικα. Μια Τρόικα, που με την πρώτη... ένεση «γνωριμίας» που μας έβαλε (το επαχθές «κούρεμα»), μας τίναξε τις... τράπεζες, την οικονομία και τα μυαλά στον αέρα!
Να επανέλθουμε στο απλοϊκό ερώτημα: μόλις «τακτοποιηθεί» η Τράπεζα Κύπρου και αποδείξουμε ότι είμαστε... συνεπή παιδιά ως προς την τήρηση των συμφωνηθέντων, μπαίνουμε αυτόματα στον δρόμο της... ανάκαμψης και της ευτυχίας; Ή, μήπως, η ανάκαμψη και η ευτυχία, περνάνε μέσα από τη φτωχοποίηση του λαού, το γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους, και το χάσιμο μιας τουλάχιστον γενιάς;

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 02/08/2013