Όταν ο κόσμος πεινά

«Στο σφυρί» για λίγα ευρώ...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ

Υπάρχοντα δικά τους, προσωπικά και οικογενειακά. Προσωπικά είδη των παιδιών τους. Παπούτσια, παιχνίδια, ρούχα, δίσκοι, ηλεκτρονικά είδη και διάφορα άλλα αποτελούν την πραμάτεια για εκατοντάδες άτομα, Ελληνες και αλλοδαπούς (οικονομικούς μετανάστες), τα Σαββατοκύριακα στο Μοναστηράκι, το Θησείο και τις γύρω περιοχές.

«Αδειάζουμε το νοικοκυριό μας και πουλάμε ό,τι έχουμε για λίγα ευρώ, να ζήσουμε. Δεν υπάρχουν δουλειές, δεν υπάρχει μεροκάματο, πολλές φορές δεν έχουμε καν ψωμί. Εχω τέσσερα μικρά παιδιά. Τι θα φάνε;». Κάτοικος Μενιδίου, 42 χρόνων, παλιός σιδεράς. Σε δύο πλαστικές σακούλες όλη του η... περιουσία και κάθε Σαββατοκύριακο κυνηγάει, όπως λέει, το μεροκάματο βγάζοντας «στο σφυρί» ό,τι έχει απομείνει στο σπίτι.
Παραδίπλα του, άλλοι συνάνθρωποί μας, με διαφορετικές πραμάτειες. Παντελόνια, τρανζιστοράκια, πουκάμισα, ρολόγια, κομπολόγια, μανικετόκουμπα, γιλέκα, πιάτα, κουταλοπίρουνα, φλιτζάνια και πολλά άλλα είδη που διαθέτει ένα νοικοκυριό. Ολα απλωμένα πάνω σ' ένα πλαστικό, περιμένουν κάποιον ή κάποιους να τα προτιμήσουν και κάτι να πάρουν.
«Λόγω κρίσης, ό,τι πάρετε τρία ευρώ. Από το νοικοκυριό μας είναι. Δεν είναι ούτε κλεμμένα ούτε από πεταμένα. Των παιδιών μας και δικά μας είναι. Τα πουλάμε για να ζήσουμε».
Με παρόμοια λόγια προσπαθούν να «τραβήξουν» κάποιον πελάτη «μήπως και αφήσει έστω και ένα ευρώ».
Ανάμεσά τους ηλικιωμένες γυναίκες, γέροντες, μανάδες με μικρά παιδιά, παιδιά στο κρύο, στην παγωνιά, την πείνα και την ανέχεια. Μ' ένα μικρό μπουκαλάκι νερό, λίγο ψωμί ή ένα κουλούρι, που σε κάποιες περιπτώσεις το μοιράζονται και 4 άτομα, κοιτούν με καλοσύνη τον περαστικό και «υποψήφιο» πελάτη τους, φωνάζοντας.
«Πάρτε φίλοι μας, κατεβάσαμε τις τιμές στα δύο ευρώ, από τρία και πέντε. Πάρτε κάτι να βοηθήσετε, Ανεργοι είμαστε»... Και ο φίλος αλλοδαπός από δίπλα προσπαθεί κι αυτός να προσελκύσει κάποιον πελάτη. «Εγώ όλα ένα ευρώς. Είναι καλό, πάρε. Εγώ αγαπάει Ελλάδα, εσύ βοηθήσει εμένα. Δεν έχει δουλειά. Ευχαριστώ φίλο, πάρε κάτι...» λέει.
Το «ντεκόρ» συμπληρώνει η διακριτική παρουσία αστυνομικών, ενόπλων και αόπλων, οι οποίοι περιπολούν και παρακολουθούν τους χώρους γύρω από το «γιουσουρούμ», για να «επέμβουν, αν χρειαστεί».